بهترین مراکز دیدنی ایران

وَرزَنه نام یکی از کویر های استان اصفهان است. این کویر در روزهای سرد پاییز یکی از تفرجگاه های محبوب مردم می شود. این کویر با زیبایی بی نظیر خود، داشتن انواع تفریحات مهیج مانند زیپ لاین، آفرود و شتر سواری به بزرگترین تفرجگاه گردشگری کویری ایران تبدیل شده است.

ابتدای قرن 16 میلادی پرتغالی ها به استعمار ایران پرداختند و در طی این سال ها قلعه های متعددی را در نواحی ساحلی دریای عمان و خلیج فارس بنا کردند. یکی از این قلعه ها در استان سیستان و بلوچستان و در ساحل شهر چابهار قرار گرفته است.

در زیر جزیره زیبا کیش قناتی قرار دارد که به شهر زیر زمینی کاریز شهرت یافته است. این قنات با تاریخ 2500 ساله اش آب قابل شرب جزیره را تامین می کرد. قنات کیش در اصل شهر زیر زمینی نبوده و شامل راه های زیرزمینی برای هدایت آب بوده است.

میل نام یکی از قله های رشته کوه مارشنان در کوه های مرکزی ایران است. در دامنه جنوبی این کوه شهرستان کوهپایه و در دامنه شمالی آن شهرستان نایین قرار گرفته است. کوه مخروطی شکل میل، 3035 متر از سطح دریا ارتفاع دارد و از سمت شرق به کوه کلاغ وصل می شود.

نوکنده یکی از روستاهای کوچک از توابع بخش چهاردانگه در ۷۰ کیلومتری جنوب شهرستان ساری است که براساس آخرین سرشماری مرکز آمار ایران که در سال ۱۳9۵ صورت گرفته، جمعیت آن ۱66 نفر بوده ‌است.

اگرچه جنگل ها و دریای خزر از مقاصد گردشگری محبوب استان مازندران هستند، جاذبه های تاریخی این استان هم دست کمی از جاذبه های طبیعی آن ندارند و بازدید از آنها شما را ناامید نخواهد کرد. پل های شیرگاه از جاذبه های تاریخی در شهرستان سوادکوه این استان هستند.

خانه ید اللهی با نام صاحب خود یعنی رحیم یداللهی فارسانی نام گذاری شده است و مربوط به دوره حکومت قاجاریه بوده است. از همین رو نام یداللهی را بر روی این بنا نهادند. خانه یداللهی در جبهه غربی قرار دارد و ورودی آن توسط دری 2 لنگه به حیاط باز می شود.

عمارت محله مجید آباد یا عمارت ارباب متعلق به یکی از خیرین زرتشتی به نام هرمز آرش مشهور به ارباب هرمز می باشد. وی از رجال سیاسی دوران حکومت پهلوی بود. او در خیرآباد یزد متولد شد و برای ادامه تحصیل به هند رفت.

این بنا در زمان قاچار و توسط علی آقا شیرازی (جد بزرگ مرتاض‌ها) ساخته شده و در سال 1377 به شماره 2085 به عنوان یکی از آثار ملی ایران در لیست ثبت شده. این خانه همانند بناهای هم دوره خود از سبک و سیاق جدا شدن بخش خصوصی و عمومی خانه بهره برده است.

قدمت این بقعه به دوران حکومت عضد الدوله دیلمی باز می گردد. اولین بازسازی های آن توسط تیموریان صورت گرفت و در نهایت در دوران پهلوی مرمت گسترده ای روی این بقعه متبرکه به دستان هنرمند حبیب الله جوکار با سرپرستی مهندس پیروانی از معماران زبده آن دوره انجام شده است.