بهترین مراکز دیدنی ایران

مسجد وکیل باز مانده ای تاریخی از دوران زندیه است و جز مجموعه ی وکیل می باشد. این مجموعه شامل مسجد، حمام و بازار می باشد. مسجد وکیل در محله قدیمی درب شاهزاده قرار دارد و زیباترین بنای مجموعه وکیل است.

شهر با تمدن اصفهان تعداد قابل توجهی مسجد را در خود جای داده است که قدمت تعدادی از آنها به سال های بسیار قبل باز می گردد. مسجد دروازه نو نیز یکی از این مکان های عبادی تاریخی است و یادگاری به جا مانده از دوران قاجار می باشد.

کارلادان نام یکی دیگر از محله های قدیمی اصفهان است. این محله قبلا از روستاهای شهر ماربین محسوب می شد ولی از سال 1362 به بعد از ماربین یا خمینی شهر امروز جدا شد و جزو اصفهان به حساب آمد. منار جنبان ها در این محله واقع شده اند.

موزه گلسنگ زیر نظر سازمان پژوهش های علمی و صنعتی در سال 1391 گشایش یافت. موزه گلسنگ ایران، محل نگهداری 600 گونه گلسنگ است که نقش مهمی در جلوگیری از ریزگردها دارند. همچنین از گلسنگ ها در مصارف دارویی و تشخیص اکوسیستمهای پایدار نیز استفاده می شود.

یکی از منطقه های بکر و چشم نواز در ناحیه ونک سمیرم منطقه حنا است. حنا علیشاه در بین مردم ساکن این محل حنالیچه شهرت دارد و عاشقان طبیعت و کوهنوردان به سبب طبیعت شگرف آن طرفدار پر و پا قرص دره حنا علیشاه هستند.

در مسیر جاده هراز به آمل و در فاصله پنج کیلومتر مانده به این شهر، یک جاده فرعی به چشم می خورد که از راه اصلی جدا شده و با عبور از میان جنگل، به آرامگاه امامزاده عبدالله در روستای اسکو محله می رسد.

موزه صدف اصفهان اولین موزه تخصصی صدف و حلزون در ایران است. این مجموعه شامل 2000 نمونه از گونه های مختلف خار پوستان مانند ستاره های دریایی، سکه ها، طوطیا های دریایی، نرم تنان مانند شکم پایان و سخت پوستان مانند خرچنگ می باشد.

آرامگاه آقا محمد بید آبادی یکی دیگر از بقعه های مورد توجه اصفهانیان در قبرستان قدیمی و تاریخی تخت فولاد است. این آرامگاه علی رغم خواسته آقا محمد بید آبادی، 120 سال بعد از وفاتش بر روی قبر وی ساخته شد. او در جوار پدرش به خاک سپرده شده بود.

این روستا با دارا بودن بناهای تاریخی چند صد ساله خود یکی از مقاصد گردشگران استان شگفت انگیز اصفهان به شمار می رود.این روستا تا پیش از دوره پهلوی با نام های دارالعباد یا قریه العباد به معنی محل عبادت و راز و نیاز نامیده می شد و در زبان محلی به ده آباد، دیاوا گفته می شود.

اگر به قدم زدن و پیاده روی یا حتی خیابان گردی علاقمند هستید و به شیراز سفر کردید هرگز از خیابان ارم این شهر غافل نشوید. تاریخ ساخت این خیابان که در هیچ فصلی از سال و هیچ ساعتی از روز خالی از لطف و زیبایی نیست، بر اساس گفته ها و به صورت تقریبی به سال های اولیه ساخت دانشگاه شیراز بر می گردد.