بهترین ایران

امامزاده سید نصر الدین یا امامزاده سید ناصر الدین با 900 سال قدمت یکی از قدیمی ترین امامزادگان موجود در تهران مربوط به زمان صفویه است. وی از نوادگان امام چهارم، امام سجاد، یا امام پنجم، امام محمد باقر(ع) می باشد.

امام زاده سید محمد هفتادر اثری به جا مانده از اواخر دوران صفوی می باشد که با شماره 2895 در تاریخ 5 آذر سال 1379 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

یکی از جاذبه های مذهبی گلپایگان مقبره امام زاده سید السادات می باشد. این بقعه در حدود قرن هشتم هجری قمری ساخته شده است و از آثار به جای مانده دوره تیموریان به شمار می رود.

امامزاده سید اسماعیل قدیمی ترین امامزاده در تهران و از نوادگان امام دهم، امام هادی(ع) می باشد. این امامزاده دارای یک گنبد، دو گلدسته، یک صحن، رواق، ضریح و مسجد به علاوه یک آب انبار به مساحت 1600 متر می باشد.

به فرزندان و نواده های امامان و مقبره های آنان امامزاده گفته می شود. بیشتر امام زاده ها در شهر ها و روستا های ایران است و تعداد کمتری از آن ها در عراق موجود است. دلیل این امر مهاجرت گسترده ایشان از عراق به ایران به جهت امنیت ایران است.

کوه دهک یا کوه قبله که به خاطر طبیعت سبزش به سبزپوشان معروف است در شهر شیراز در نزدیکی روستای کوشک بیدک قرار دارد. این کوه بخشی از رشته کوه زاگرس است و به خاطر ساختار جنگلی و وجود انبوه درختان سرسبز به سبزپوشان معروف شده است.

امام زاده ساره مریم از نوادگان امام موسی کاظم بود و با نام امامزاده ساره خاتون نیز شناخته می شود. برخی نیز معتقدند ساره مریم خواهر امام رضا (ع) است. بنای بقعه در زمان حکومت ایلخانان حدود قرن 6 قمری بنا شده است.

امامزاده زید در منطقه جنوب تهران در بازار تهران قرار دارد و نسبش چنانچه جعبه قدیمی مربوط به عهد صفوی داخل امامزاده نشان می دهد به امام سجاد (ع) می رسد. در گوشه ای از صحن امامزاده زید قبر لطفعلی خان زند مهجور است که پشت دربی شیشه ای قرار گرفته است.

در جاده تهران- ساوه بعد از چهارراه یافت آباد تابلویی قرار دارد که گردشگران را رهنمون به سمت امامزاده زید می کند. این امامزاده از نوادگان علی بن الحسین(ع) است که بنا به روایات مختلف برای زیارت امام رضا (ع) راهی ایران شده بود و به دست خلفای عباسی به شهادت رسید.

شهرت یافتن امامزاده سید جلال الدین به امامزاده زنجیری از آن روست که نقل شده نصیر الملک به علت اعتقاد زیاد به این امامزاده، متهمان را در آنجا زنجیر می کرده و در صورت پاره شدن زنجیر بی گناهی مظنون اثبات می شد و اگر این طور نبود شخص به عنوان گناهکار شناخته می شد.