بهترین ایران

جنگل های انجیلی یکی از زیباترین جنگل های بخش شمالی ایران و منطقه گردشگری سوادکوه است. وجود درختان انجیلی در هر فصل از سال چهره ای منحصر به فرد و دلنشینی را به این طبیعت چشم نواز می بخشند. زیستگاه این درختان بلند مرتبه تنها در بخش هایی نظیر حاشیه دریای خزر و سوادکوه می باشد.

منطقه هزار جریب بخشی پهناور میان استان های گلستان و مازندران است و قسمتی از آن نیز در ضلع جنوب شرق و جنوب شهرستان بهشهر استان مازندران قرار گرفته است. منطقه حفاظت شده و شکار ممنوع هزار جریب محدوده ای به مساحت 49000000 هکتار را به خود اختصاص داده است.

در کوهپایه های کوه دماوند، دشتی وسیع میان استان مازندران و شمیرانات استان تهران قرار گرفته است و چشمه ای فیروزه ای رنگ را در دل خود جای داده است. این چشمه با نام دیو آسیاب در ارتفاع 3014 متری از سطح دریا قرار گرفته و بستری آهکی به ارتفاع 10 متر دارد.

آبشار یخی در شهر آمل ایران و در نزدیکی قسمت جنوبی کوه دماوند واقع شده است. ارتفاع این آبشار در حدود 7 تا 12 متر است و در ارتفاع 5100 متر از سطح دریا واقع شده. این آبشار در تمام طول سال یخ زده می باشد از این رو به آن آبشار یخی می گویند.

قلعه الموت در منطقه الموت قزوین و در ارتفاع 2163 متری از سطح دریا قرار دارد. این قلعه در واقع در قرن نهم ساخته شده است اما در سال 1090 میلادی شخصی به نام حسن صباح این قلعه را تصرف کرد و پس از آن محل استقرار وی و پیروانش شد. این شاهکار معماری تاریخی در سال 1381 ثبت ملی شده است.

پل شکسته که از آن به عنوان پل شاپوری نیز یاد می شود، در زمان ساسانیان و دوران قدرت شاپور اول و همزمان با ساخت قلعه فلک ال افلاک یا دژ شاپور ساخته شده، پلی تاریخی که امروزه در فاصله یک کیلومتری از جنوب این قلعه در شهر خرم آباد قرار دارد.

موزه آذربایجان یکی از مهم ‌ترین موزه‌های ایران به شمار می رود و در کنار مسجد تاریخی کبود قرار گرفته‌ است. این موزه به عنوان دومین موزه باستان‌ شناسی ایران پس از موزه ملی ایران شناخته می‌شود. موزه آذربایجان دارای 3 طبقه به مساحت 800 متر مربع است.

مسجد جامع تبریز را در کتب تاریخی با عنوان جامع کبیر نام برده اند و پیوسته در تمامی دوره ها مسجد جامع شهر بوده. عده ای تاریخ ساخت بنا را به دوران اولیه اسلام نسبت داده اند و محققان دیگری مسجد جامع تبریز را جزو بنا های دوره سلجوقیان می خوانند.

آتشکده «بازه هور» یا «بهروز»، در فارسی دری به معنی «دیواره کوه» بوده و متعلق به دوره ساسانی است. گفته می شود خورشید از میانه باز آن به طرز با شکوهی طلوع می کند و همین است که به آن نام بهروز را داده اند. نام این اثر به معنای «دره خورشید» نیز مشهور می باشد.

آرامگاه فردوسی در باغی زیبا و به سبک معماری هخامنشی، مشابه آرامگاه کوروش ساخته شده است. بنای این آرامگاه با توسط زنده یاد مهندس سیحون و به دستور انجمن آثار ملی سال 1343 آغاز و در سال 1347 به اتمام رسید.