بهترین ایران

خانه ملک زاده با قدمتی مربوط به دوران قاجار در تاریخ 28 دی سال 1379 و با شماره 2950 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این خانه باشکوه متعلق به حاج محمد صادق بوده است که چهار نسل از این خانواده در آن زندگی کرده اند.

مجموعه برج و باروها و خندق یزد مربوط به دوران آل مظفر می باشد. این مجموعه از آثار با ارزشی نظیر برج و بارو، حسینه، بقعه، آب انبار و بناهایی از این قبیل در خیابان های سید گل سرخ، محلات مالمیر، امام خمینی و لبخند واقع شده اند که قدمتی بسیار طولانی دارند.

مدرسه اله آباد زارج اثری به جا مانده از دوران پهلوی می باشد که در تاریخ 17 اسفند سال 1381 با شماره 7765 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این مدرسه توسط دولت در سال 1374 پس از دو سال تلاش تاسیس شد.

مسجد بزرگ پشت باغ آب‌انبار رباط مجاورمتص اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که با شماره 3810 در تاریخ 18 اردیبهشت سال 1380 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

مسجد سر پلک شهید مدرس طباطبایی که در ابتدای بازارچه سرپلک و در محله سر پلک یزد قرار گرفته است با مصالحی نظیر خشت و گل ساخته شده است و تنها در برخی قسمت های آن نظیر کف و پشت بامش از آجر نیز استفاده شده.

مسجد سرسنگ اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 17 اسفند سال 1381 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. در هیچ یک از منابع تاریخی نام بانی این مسجد مشخص نشده است.

مسجد شاه حسین یزد که در بافت قدیمی مروست قرار گرفته است با شماره 4133 در تاریخ 10 مهر سال 1380 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بر اساس دو سندی که در محراب مسجد قرار داشته اند و اکنون به سرقت رفته اند این مسجد را به نام بانی آن شاه حسین فرزند احمد نامگذاری کرده اند.

آب انبار بولمیری اثری به جا مانده از دوران صفوی می باشد که در تاریخ 17 اسفند سال 1381 با شماره 7769 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. ملک قاسم طبق وصیت پدرش خواجه محمدعلی این آب انبار را در سال 1047 هجری قمری ساخته است.

آرامگاه سید گل سرخ اثری به جا مانده از قرن نهم هجری قمری می باشد که با شماره 7660 در تاریخ 17 اسفند سال 1381 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

بر اساس منابع تاریخی بانی این اثر زیبا و ارزشمند که زمانی محل تجارت مردم بوده است نامشخص می باشد اما محلی های آن منطقه بر این باورند که این تیمچه متعلق به مرحوم هراتی می باشد.