بهترین ایران

شهر کویری یزد به دلیل شرایط آب و هوایی خاصی که دارد، در طول تاریخ محل ساخت آب انبارهای متعددی بوده است تا زندگی راحت تری را برای ساکنانش فراهم کند. یکی از این آب انبارها، آب انباری است که در دوران قاجار و با نام کاکامیر ساخته شده است.

با تاسیس مجتمع رفاهی شهید برزگریدر نزدیکی کویر کاراکل، به تازگی امکانات اقامتی آسان و خوبی برای بازدیدکنندگان این منطقه گرشگری فراهم آمده است. از مهمترین امکانات این مجتمع، اقامتگاه هایی به شکل خانه های کویری است و بی شک استراحت در آن ها از تجربه های فراموش نشدنی سفرتان به شمار خواهد رفت.

نارین قلعه یا به گویش محلی نارنج قلعه واقع در میبد یکی از قدیمی‌ترین شهرهای ایران و جهان است. این شهر مملو از بناهای تاریخی خشتی، بافت و اصالت خود را حفظ کرده و تعداد زیادی از بناهای تاریخی آن به ثبت آثار ملی رسیده اند.

عمیق ترین آسیاب زیرزمینی و تنها آسیابی در جهان که با دست در زمین حفر شده است، آسیاب دو سنگی در روستای محمد آباد شهرستان میبد می باشد که از دوران تاریخی قاجاریه تا به امروز باقی مانده است.

کویر یزد جاذبه های گردشگری فراوانی را در خود جای داده است. بناهایی پنهان در زیر زمین و آسمان آبی شهر زیبای میبد، همان آسمانی که هدیه داده باران را، به آب انبارهای شهر و آب انبار کُلار یکی از آن هاست. بر اساس اسناد تاریخی زمان ساخت بنا مربوط به دوره صفویان تخمین زده شده است.

برج کبوتر خانه میبد به عنوان یک برج بی نظیر و درخشان از آوازه ای زیادی برخوردار است. برجی بسیار مقاوم که حتی از کبوترها هم نیز محافظت می کند. این برج با اهدافی خاص و کارآمد طراحی شده، اهدافی هوشمند نظیر پناه دادن به کبوترها و جمع آوری فضولات آنها به عنوان کود کشاورزی.

قلعه حسین آباد شفیع پور بنایی تاریخی واقع در دهستان گاریزات شهرستان تفت است که قدمت آن به دوره زندیه باز می گردد، این اثر در تاریخ 15 آذر سال 1378 با شماره 2540 توسط سازمان میراث فرهنگی ایران به ثبت رسیده است.

مجموعه خانه باغ های واقع در شهر یزد، تلفیقی از معماری زیبای ایرانی و طبیعت هستند که همواره شایسته توجه بوده اند و از مهمترین جاذبه های توریستی این شهر محسوب می شوند. خانه باغ صدری فیض آباد از جمله این مجموعه ها می باشد که از زمان ساختش در دوران قاجار تاکنون پابرجا مانده است.

بقعه سید تاج الدین ابراهیم آباد معروف به گنبد تاج مربوط به سده هشتم به بعد است و با شماره 2035 در تاریخ 19 آذر ماه سال 1378 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بنای این اثر کاملا خشتی و گلی است که طرح هشت ضلعی و برج مانندی دارد و ارتفاع هر یک از ضلع های آن به چهار متر می رسد.

قدمت این اثر به دوران قاجار باز می گردد. زیارتگاه شیخ عبدالله بهابادی بنایی خشتی با دو ورودی از سمت های شرق و غرب می باشد، ورودی غربی دو ایوانچه دارد که با پله هایی به پشت بام مقبره می رسد.