موقعیت جغرافیایی استان تهران
استان تهران پایتخت ایران به مرکزیت شهر تهران است. این استان از سمت غرب با استان البرز، از سمت شمال با استان مازندران، از جنوب با استان قم و از شرق با استان سمنان همسایه است.
استان تهران مشتمل بر 16 شهرستان می باشد. تهران، اسلامشهر، بهارستان، پاکدشت، پردیس، پیشوا، دماوند، رباط کریم، شهر ری، شمیرانات، شهریار، شهر قدس، قرچک، فیروزکوه، ملارد و ورامین از شهرستان های استان تهران می باشند.
آب و هوای استان تهران
تهران تحت تاثیر سه مولفه دارای سه نوع آب و هوای کاملا متفاوت است. این استان از سمت شمال به دلیل مجاورت با رشته کوههای البرز دارای آب و هوای سرد و نیمه مرطوب است. در کوهپایه های البرز از سرما و رطوبت هوا کاسته می شود ولی با این حال شاهد زمستان های سرد و طولانی هستیم. اما در بخش جنوبی به دلیل همسایگی با کویر مرکزی آب و هوای این استان گرم و خشک است. در سطح شهر تهران متوسط بارش سالیانه 245 میلیمتر در سال 1376 بوده که کلا 36 روز یخبندان در این سال به ثبت رسیده است. تیرماه گرم ترین ماه سال و دی ماه سرد ترین ماه سال در تهران است.
نام های قدیمی
نام های پیشین شهرستان تهران: تهران قبل از سده سوم هجری با همین نام طهران وجود داشته است. ابوالقاسم محمد ابن حوقل بدر سال ۳۳۱ هجری قمری تهران را این چنین توصیف نموده است، تهران در شمال شهر ری واقع شده است و دارای باغهای فراوانی است و میوه آن بسیار متنوع است.
مردم تهران
به دلیل اینکه تهران پایتخت است و مردم از 1400 شهر و روستای ایران به این استان مهاجرت کرده اند اقوام گوناگونی در این استان ساکنند. طبق پژوهشهای صورت گرفته در سال 1389، 60 درصد از مردم تهران فارسند و به زبان فارسی تکلم می کنند. 30 درصد آنها ترکند. 5.5 درصد از اقوام شمال ایران یعنی گیلکی، مازنی، تالشی و ترکمن هستند و بقیه کرد و لر و بلوچند. لرها اصالتا از ایل هداوند هستند که در زمان زندیه به تهران کوچ کرده اند. تهران 7 میلیون و 800 هزار نفر فارس، 3 میلیون و 900 هزار نفر ترک، 1.5 میلیون نفر کرد و 2 میلیون نفر مازندرانی در خود جای داده است.
تاریخچه استان تهران
در حدود 7000 سال روستای بزرگ تهران بخشی از شهرستان سرسبز ری بوده است. آثار یافت شده در خیابان مولوی، دروس و پاسداران حاکی از این است که قدمت این استان به 5000 سال قبل از میلاد بر می گردد. بعد از حمله مغول به ایران بخش عظیمی از ری تخریب شد و مردم به تهران پناه آوردند و این روستای بزرگ توسعه یافت و مساحتش به 106 هکتار رسید. در دوران صفویه به دلیل اینکه مدفن سید حمزه جد بزرگ صفوی ها در نزدیکی حرم عبدالعظیم حسنی قرار داشت تهران مورد توجه قرار گرفت. اما شاه طهماسب صفوی در سال 906 هجری شمسی به دلیل آب و هوای بی نظیر تهران و باغات انار فراوان در این شهر آن را مورد توجه بیشتری قرار داد و به دستور او حصاری دور تهران کشیدند و به عدد سوره های قرآن 114 برج مراقبت در اطراف آن ساختند. ورود به تهران از 4 دروازه ممکن می شد. در این زمان تهران 440 هکتار مساحت داشت و کاخ گلستان مقر حکومتیان شد. آقامحمدخان قاجار تهران را پایتخت خود قرارداد و همین امر موجب شد که تهران از رونق اجتماعی، اقتصادی و سیاسی بهره مند گردد. لذا مساحت آن از 4.4 کیلومتر مربع به 730 کیلومتر مربع و جمعیت آن در مدت 231 سال از 15 هزار نفر به 13 میلیون نفر در سال 1395 رسید. در دهه های 1320 تا 1330 پهلوی اول دستور داد بعضی از ساختمان های تهران را تخریب کنند و ساختمانهایی با معماری با سبک ایرانی پیش از اسلام در این شهر بسازند. در سال 1943 تهران مقر برگزاری کنفرانس تهران شد و دول مختلف از سرتا سر دنیا به ایران می آمدند. به همین دلیل، پهلوی دوم دستور داد ساختمانهای مدرن و جدید زیادی در تهران بسازند که همین امر موجب گسترش بیش از پیش تهران شد که طرح های وی با انقلاب شکوهمند اسلامی متوقف شد. تهران در جنگ ایران و عراق آسیب های زیادی دید اما در دوران شهرداری غلامحسین کرباسچی و محمد باقر قالیباف گسترش و نوسازی تهران از سر گرفته شد. پروژه هایی مانند متروی تهران و برج میلاد در زمان شهرداری این دو نفر افتتاح شدند.
خواهر خوانده ها
خواهر خوانده های شهرستان تهران: شهر لس آنجلس در آمریکا (از1972میلادی)، شهر سئول در کره جنوبی، بیشکک در قرقیزستان و شهر دوشنبه در تاجیکستان، هاوانا در کوبا، برازیلیا در برزیل، خارطوم در سودان، پاریس در فرانسه، قدس در فلسطین، کاراکاس در ونزوئلا، پرتوریا در آفریقای جنوبی، صنعا در یمن، مینسک در بلاروس، استانبول در ترکیه، بغداد در عراق، هانوی در ویتنام، آنکارا در ترکیه، پکن در چین، بوداپست در مجارستان، تفلیس در گرجستان، کابل در افغانستان و مسکو در روسیه.
غذا و دسر های تهران
1. آش شله قلمکار: برای تهیه این آش خوشمزه که هم مقوی است هم بسیار مشکل، ابتدا 12 ساعت قبل از شروع پخت آش، گندم، نخود و لوبیاچیتی را در آب خیس می کنند و چند بار آب حبوبات را عوض می کنند تا اثر نفاخی آنها کاملا از بین برود. در تابه ای پیازهای خلالی را ریخته و روی حرارت ملایم قرار می دهند و صبر می کنند تا آب آن اندکی بخار شود. سپس روغن سرخ کردنی را به آن اضافه می کنند و پیاز را در روغن تفت می دهند تا نرم و طلایی شود. گندم، نخود، لوبیا چیتی را در قابلمه هایی جداگانه با مقداری آب می پزند در قابلمه ای دیگر، تکه های گوشت را با چند حبه سیر، پیاز و تکه ای زنجبیل می پزند. بعد از اینکه گوشت پخته شد آن را ریش ریش می کنند و آب آن را هم صاف می کنند تا داخل آش بریزند. عدس و برنج را هم داخل قابلمه ای روی حرارت می پزند تا نرم شود. سپس سبزی آش ساطوری شده را با ترخون به مخلوط برنج و عدس در قابلمه اضافه می کنند. بعد از نیم ساعت حبوبات پخته شده را با آب گوشت و بلغور گندم پخته شده به همراه نمک و فلفل و پیازهای سرخ شده به برنج و عدس اضافه می کنند. به میزان کافی آبجوش به آش افزوده و درب آن را برای 2 تا 3 ساعت می بندند تا جا بیفتد و سپس در تابه ای روغن را داغ می کنند و پیازهای خلالی را در آن سرخ می کنند تا بعد از پخت آش به همراه نعناع داغ و کشک برای تزیین استفاده کنند.
2. سرگنجشکی: برای درست کردن سرگنجشکی، در قابلمه ای پیاز نگینی را سرخ می کنند و بعد سیب زمینی ها را به اندازه یک بند انگشت به صورت مکعبی خرد می کنند و به پیازها اضافه کرده و در روغن تفت می دهند. مقداری زردچوبه اضافه کرده و به همراه مواد تفت می دهند. سپس رب گوجه فرنگی را به مواد اضافه کرده و اندکی تفت می دهند. در نهایت آب را اضافه می کنند. تا وقتی که آب جوش بیاید در ظرف دیگری گوشت چرخ کرده را با پیاز رنده شده آب گرفته شده به همراه زردچوبه، نمک و کمی مرزه و ترخون خشک شده مخلوط می کنند و خوب ورز می دهند. سپس به اندازه یک گردو گوشت ها را برداشته گلوله گلوله کرده و در یک بشقاب می چینند. بعد از این که آب به جوش آمد گلوله های گوشت را یکی یکی و آرام آرام داخل مواد می اندازند و بعد از 45 دقیقه در کاسه آن را کشیده و با تلیت نان و پیاز و ترشی آن را سرو می کنند.
3. دمی بلغورجو: این غذا مخصوص منطقه لواسان تهران است و لواسانی ها از نوعی سبزی محلی به نام تبله نیز در آن استفاده می کنند اما در بقیه جاهای تهران سبزی این غذا شامل تره، جعفری، گشنیز و اسفناج است. از شب قبل بلغور جو، لوبیا قرمز، لوبیا چیتی و نخود را در ظروفی جداگانه خیس می کنند و چندین بار آب آن را عوض می کنند تا نفخ آن کاملا از بین برود. بلغور را به همراه تمام حبوبات خیس کرده روی اجاق می گذارند و بعد از 2 ساعت سبزی ساطوری شده را به همراه عدس به مواد می افزایند. در ظرف دیگری پیاز را به همراه ادویه، نمک، فلفل و نعناع تفت می دهند و به غذا اضافه می کنند. برنج خیس خورده را به غذا اضافه می کنند و صبر می کنند آب آن تمام شود و سپس دم کنی را روی قابلمه قرار می دهند تا برنج بپزد. سپس برنج را کشیده و با ماست چکیده تزیین می نمایند.
4. دمپختک: برای تهیه دمپختک، تهرانی ها لپه باقلا را داخل آبجوش به مدت یک ربع خیس می کنند. سپس آب آن را دور ریخته مجددا آب جوش روی آن می ریزند و آن را به مدت 20 دقیقه می جوشانند تا بپزد اما له نشود. در تابه ای جداگانه پیاز نگینی را سرخ می کنند. سپس نمک، فلفل، دارچین و زردچوبه را تفت می دهند. بعد کمی رب گوجه فرنگی به آن اضافه می کنند و خوب تفت می دهند. آب باقلا را گرفته و به مواد اضافه می کنند و هم می زنند و زیر ماهی تابه را خاموش می کنند. در قابلمه ای مقداری آب به جوش می آورند برنج را با کمی نمک داخل آن ریخته تا نیم پز شود. سپس آن را آبکشی می کنند. ته قابلمه را روغن می ریزند مقداری نمک در روغن می ریزند. روغن که داغ شد، سیب زمینی های حلقه شده را به عنوان ته دیگ کف قابلمه می چینند. یک لایه برنج می ریزند. یک لایه از مواد تفت داشته شده و باقلا را روی آن می ریزند و همین طور ادامه می دهند تا مواد تمام شود. دم کنی را روی قابلمه قرار می دهند و شعله پخش کن را زیر قابلمه می گذارند و حرارت را ملایم می کنند. دمپختک تهرانی بعد از 40 دقیقه آماده سرو کردن می باشد.
5. خورشت قرمه سبزی: این خورشت غذای محبوب تهرانی هاست که تبدیل به غذای محبوب تمام ایرانی ها هم شده است. برای پخت این خورشت خوشمزه، ابتدا گوشت سر دست گوسفند را تکه تکه می کنند و همراه پیاز در روغن حسابی تفت می دهند. هر چه گوشت بیشتر تفت داده شود طعم بهتری پیدا می کند. سپس زردچوبه را به آن اضافه کرده و همراه مواد تفت می دهند. مقداری آبجوش به همه مواد اضافه می کنند سپس لوبیا قرمز را به مواد اضافه کرده و وقتی لوبیاها نیم پز شد، سبزی ساطوری سرخ شده از قبل را به همه مواد اضافه می کنند که شامل تره، جعفری، گشنیز و شنبلیله و مقدار کمی هم نعناع است. در آخر نمک و فلفل را اضافه کرده و با آبلیمو خورشت را طعم دار می کنند. در این خورشت می شود از لیموی عمانی درسته یا پرچه های لیمو عمانی برای ترش کردن آن استفاده می شود. اگر به هر دلیلی نظیر زیادی شنبلیله، زیاد سرخ کردن سبزی و یا لیموی عمانی خورشت قرمه سبزی تلخ شود کدبانوهای تهرانی با افزودن یکی دو قاشق آب گوجه فرنگی از تلخی خورشت می کاهند. یک تکنیک دیگری هم که تهرانی ها برای خوشمزه تر شدن خورشت های خود به کار می برند افزوده عصاره قلم گاو به خورشت هایشان است که در مراحل پایانی پخت معمولا این کار را انجام می دهند.
6. خورشت قیمه: یکی دیگر از خورشت های محبوب در تهران، خورشت قیمه است که با چلوی سفید یا کته سرو می شود. برای تهیه این خورشت خوشمزه ابتدا لپه را با کمی آب می پزند. در همین بین پیاز نگینی را با گوشت داخل قابلمه ای تفت می دهند. در صورتی که فرصت کم باشد می شود از زودپز هم استفاده کرد، اما طعم غذا زیاد جالب نخواهد شد. آب لپه را گرفته و به گوشت اضافه می کنند و کمی زردچوبه به مواد افزوده و همه را با هم تفت می دهند. لپه نباید زیاد تفت بخورد و الا سفت می شود. رب گوجه را هم اضافه کرده کمی تفت می دهند. سپس آب جوش را به همراه عصاره قلم گاو به آن اضافه می کنند. نمک و فلفل در مرحله آخر به خورشت اضافه می شود و در نهایت اجازه می دهند خورشت جا بیفتد. در تابه ای سیب زمینی های خلالی را سرخ می کنند و وقتی خورشت جا افتاد به آن آبلیمو اضافه می کنند. از لیمو عمانی هم می شود برای ترش کردن خورشت اضافه کرد ولی رنگ خورشت را سیاه می کند. در صورت دلخواه کمی گلاب و پیاز داغ برای خوشمزه تر شدن خورشت نیز می توان استفاده کرد. سپس در ظرف کشید و روی آن را با خلال های سیب زمینی تزیین نمود و به همراه چلو یا کته ساده یا زعفرانی میل کرد.
شیرینی های تهران
1. کلوچه شکلاتی: اگر نگاهی به تاریخ پیدایش کلوچه و بیسکوییت بیاندازیم آن وقت می فهمیم که برای اولین بار در دنیا کلوچه در ایران تولید شد و نوع ترد و خشک آن با همین دستور العمل در آمریکا و اروپا تولید شده و بیسکوییت نام گرفته است. بعدها به کلوچه ساده تهرانی طعم های مختلف اضافه شد. برای تهیه کلوچه شکلاتی ابتدا یک پیمانه کره را در محیط قرار می دهند تا آب شود و به دمای محیط برسد. نیم پیمانه شکر قهوه ای لایت و نیم پیمانه شکر سفید را به کره در کاسه ای بزرگ اضافه می کنند و خوب هم می زنند تا بافت نرمی به دست آید. دو عدد تخم مرغ را به مخلوط اضافه می کنند و خوب می زنند. سپس دو قاشق چایخوری وانیل و نصف قاشق چایخوری نمک را اضافه کرده و خوب می زنند. 4.5 پیمانه آرد را اضافه می کنند و خوب مخلوط می کنند تا یکدست شود. تا اینجا مواد کلوچه آماده است اما برای خوشمزه تر شدن آن چیپس شکلات تلخ یا شیرین را بنا به سلیقه به مواد اضافه می نمایند و با لیسک بهم می زنند. فر را 15 دقیقه قبل از پخت روی دمای 180 درجه تنظیم می کنند. سپس روی سینی فر کاغذ روغنی پهن کرد مواد را با اسکوپ روی کاغذ روغنی می ریزند و چند تکه چیپس شکلات تلخ روی آن می گذارند. و بین 12 تا 15 دقیقه داخل طبقه وسط فر با دمای 180 درجه سانتی گراد قرار می دهند. اطراف کلوچه که قهوه ای شد فر را خاموش می کنند و کلوچه ها را بیرون می آورند تا خنک شود.
سوغاتی های تهران
1. کاسه های سفالی مخصوص آبگوشت، قالی دماوند ظروف شیشه ای دماوند، جاجیم فیروزکوه و شهرری، ورنی بافی دماوند، رو دوزی و منجوق دوزی، نقاشی روی چرم و پارچه ملارد، سبد بافی، زیلو بافی، چاپ باتیک (چاپ روی پارچه).
2. سیب دماوند، نان گلاج فیروزکوه، دوغ آبعلی، عسل دماوند، کشمش شهریار، آلوچه و لواشک دربند، سوهان تهران.
سوغاتی های تهران را از کجا بخریم:
1. پاساژ پروانه یا جمعه بازار تهران واقع در چهارراه استانبول
2. برای خرید صنایع دستی خیابان شهید نجات اللهی یا ویلای سابق گزینه مناسبی است.
3. مراکز خرید عتیقه در خیابان منوچهری
4. بازار تجریش
دیدنی‌های استان
تهران: برج میلاد، پل طبیعت، پارک آب و آتش، موزه جواهرات ملی، موزه موسیقی، مرکز خرید کوروش، باغ موزه قصر، پارک آبی، پارک لاله، روستای آهار، پارک ساعی، موزه سینما، پارک شهر، باغ موزه نگارستان، کلیسای سرکیس مقدس، عمارت بادگیر کاخ گلستان، پارک جمشیدیه، موزه رضا عباسی، ایران مال، بازار تجریش، روستای زرین دشت، روستای ابنیک، روستای افجه، روستای امامه، آبشار گلوکان، دربند، کاخ موزه گلستان، کاخ سعدآباد، کاخ نیاوران، باغ پرندگان، باشگاه انقلاب، سافاری پارک وحشت چیتگر، اتاق فرار واقع در میدان بهارستان.
اسلامشهر: تپه چیچکلو، تپه نظام آباد، گورستان ارامنه، امامزاده غیبی، امامزاده عباس چهاردانگه، تپه مافین آباد، تپه باستانی ده عباس، یخچال ترشنبه، تپه سفید گلدسته، تپه واوان، یخچال علی آباد، یخچال جعفرآباد.
پاکدشت: امامزاده حسن، امامزاده عبداله، امامزاده طالب، عمارت ناصریه، تپه وقلعه محمودآباد، پل قدیمی جیتو، تپه و قلعه ترپاق، امامزاده ابراهیم، امامزاده سید جلیل، امامزاده عون، محوطه تاریخی یوردبولاغ، روستای توچال، آب انبار حیدر آباد.
پردیس: سد لتیان، امامزاده سلطان مطهر بومهن، روستای باستانی گل خندان، دشت سیاه پالاس، پارک ملی خجیر و سرخه حصار.
پیشوا: امامزاده جعفر، تپه شغالی، آب انبار قدیمی پیشوا، تپه معین آباد.
دماوند: غار الملک، دامنه کوه دماوند، غار گل زرد، غار رود افشان.
رباط کریم: تپه یقه، تپه ده حسن، روستای سینک، امامزاده عمادالدین، پل بازارک، قلعه سنگی، امامزادگان هادی و مهدی، آسیاب آبی رباط کریم، کاروانسرای حاج کمال، کاروانسرای فتحعلی شاه، انبارهای یخی.
شهر ری: تالاب عشق آباد، حرم شاه عبدالعظیم، بازار تاریخی ری، آرامگاه ابن بابویه، برج طغرل، آرامگاه بی بی شهربانو، آتشکده بهرام، چشمه علی، نقش برجسته فتحعلی شاه قاجار، زندان هارون الرشید، برج یزید، دژ رشکان، قلعه گبری، بقعه جوانمرد قصاب، باروی ری، آب انبار راد.
شمیرانات: پل روستای جیتو، تپه تریاق قلعه، آب انبارحیدرآباد، امامزاده پنجعلی، امامزادگان حمزه و رضا، امامزاده طاهر، امامزاده محمد، امامزاده یعقوب، امامزادگان چهل دختر، امامزاده اولیا.
شهریار: دشت شقایق، روستای یبارک، محوطه باستانی بابا سلمان، روستای قبچاق، تپه و قلعه جوقین، پل آبرسان بادامک، پل آبرسان ورامینک، آتشکده و کوه تخت رستم.
شهر قدس: تپه کاووسیه، امامزادگان ابوالحسن و ابوالحسین، حمام قلعه، نهر فیروز بهرام، منطقه قلعه حسن خان.
قرچک: تپه میل پویینگ، روستای داوود آباد، امامزاده بی بی زبیده.
فیروزکوه: غار بورنیک، چشمه خمده و تنگه واشی، روستای هرانده، روستای مزداران، قلعه لاجورد.
ملارد: تخت کیکاووس، کوه کفترلو، تپه ارسطو، تپه بالکین، روستای گمرکان، امامزاده بی بی سکینه، امامزاده قاسم، امامزاده ابراهیم.
ورامین: تالاب بند علی خان، قلعه ایرج، امامزاده یحیی، امامزاده شاه حسین، امامزاده حسین رضا، برج علاالدوله، مسجد جامع ورامین، یخچال علی آباد، یخچال حصار کوچک، دشت ورامین،
کوه مره، قلعه امیرآباد، کوشک اربابی روستای حسین آباد، روستای خاوه.
مراسم سنتی تهران
1. مراسم چهارشنبه سوری: در قدیم در تهران رسم بر این بود که یک ماه قبل از فرا رسیدن بهار به خانه تکانی بپردازند. خانه تکانی به معنای تمیز کردن خانه و بیرون ریختن وسایل اضافی، کهنه و غیر کارامد است که امروزه هم رایج است. در زمان های گذشته به دلیل عدم وجود شهرداری و برنامه هایی برای دفع و بازیافت زباله ها، خانواده ها معمولا وسایل اضافه و زباله ها را می سوزاندند، به دلیل اینکه هر سال مقدار زیادی لباس کهنه و وسایل اضافی انبار شده از خانه ها را بیرون می ریختند در هر محله زباله های زیادی جمع می شد که همه مردم برای سوزاندن زباله هایشان گرد هم جمع می شدند تا در یک مکان همه آنها را بسوزانند. با سوزاندن زباله ها، آتش بزرگی فراهم می آمد. مردم با پریدن از روی آتش و گفتن سرخی تو از من و زردی من از تو معتقد بودند که بیماری از آنها دور خواهد شد. در ایران باستان آتش مقدس شمرده می شد چرا که عامل از بین برنده میکروبها و بیماری ها بوده است. بنابراین با سوزاندن خاکروبه ها و وسایل کهنه مردم به نوعی سعی از ضدعفونی محیط زندگی خود داشتند.
2. مراسم عید نوروز: مراسم عید نوروز در ایران قدمت 7000 ساله دارد و به عقیده ابوریحان بیرونی جشن نوروز بعد از پیروزی جمشید جم بر اهریمن که موجب شد سرسبزی و رونق بعد از خشکسالی و قحطی به ایران باز گردد در بین ایرانیان مرسوم شد. این پیروزی در روز اول بهار شکل گرفت و مردم این روز را به نام نوروز یا روز نو نامیدند. این روز، روزی بود که سرنوشت آنها به سمت رونق و برکت تغییر کرد. قبل از ورود اسلام به ایران، ایرانیان در لحظه سال نو گرد سفره ای به نام هفت شین که در آن شمع و شراب، شیرینی، شهد (عسل)، شمشاد، شربت و شقایق بود، گرد هم می آمدند و لحظه تحویل سال نو را جشن می گرفتند. آنها معتقد بودند مشاسپندان، هفت فرشته مقدس دین مزدیسنا در 26 اسفند تا 5 فروردین، به مدت 10 روز از بهشت به زمین می آیند تا آرزوی مردمان را برآورده کنند و مردم نیز برای آنها خوان زمینی می گستراندند. بعد از اسلام شراب سفره هفت شین، جایش را به سرکه داد، شمشاد جایش را به سبزه و هفت سین جای هفت شین را با سیر، سماق، سرکه، سنجد، سیب، سنبل و سکه گرفت. در این سفره آینه، شمعدان، قرآن و ماهی قرمز هم کم کم جای خود را باز کردند. اما بقیه رسوم به جا ماند. معمولا تهرانی ها در لحظه تحویل سال لباس های نو و تمیز خود را بر تن می کنند و در منزل پدربزرگ و مادربزرگ جمع می شوند و در کنار سفره هفت سین در لحظه تحویل سال و خواندن دعای تحویل سال آرزوی سالی نیک و پر از رونق و خوشبختی می کنند. همچنین همیشه بزرگ خانواده دعا می کند و بقیه آمین می گویند. سپس با دادن مبلغی پول به عنوان عیدی و برکت کیف پول به کوچکترها همه با هم دیده بوسی کرده و سال جدید را به یکدیگر شادباش می گویند.
3. مراسم شب یلدا: در تهران مرسوم است که در اولین شب دی ماه که بلندترین شب سال است، لحظاتی بیشتر کنار هم بودن را جشن بگیرند که این جشن تنها با خوردن خوراکی های زمستانی نظیر انار، لبو، هندوانه و سایر میوه ها و آجیل ها شکل می گیرد. گرفتن فال حافظ در این شب بسیار مرسوم است و معمولا بزرگتر خانواده بعد از خواندن شعری از حافظ برای همه تفالی به حافظ می زند.
4. رسم پهلوانی گلریزان: بعد از حمله مغول به ایران، بنا به رسم جوانمردی و فتوت، سنت حسنه گلریزان در بین ایرانیان رایج شد. در تاریخ آمده است ریشه این سنت به خراسان بر می گردد زمانی که در باشتین خراسان در سردابه ای سخاوتمندان و جوانمردان شالی گسترانده و هر کس به قدر وسع خویش مبلغی را برای کمک به درماندگان هدیه کرد. این سنت امروزه در زورخانه های تهران با آداب و رسوم خاصی در شب اعیاد دینی، شب عید نوروز، برای کمک به مستمندان و آزادی زندانیان برگزار می شود.
ترین ها
دیدنی ها
دانستنیهای سفر
غذاهای ملل
فرهنگ و هنر
ایران گردی
ایده های سفر
سفرنامه ها
اخبار
ویدیو
ایرانگردی
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
