بهترین ایران

در قلب شهر تهران هنوز بقایای آسیاب های آبی مربوط به دوران قاجاریه وجود دارد که گندم مردم محل را تا همین 50 سال گذشته آرد می کرده اند، اما اینک تبدیل به خرابه هایی شده اند که بیشتر محل تجمع معتادین است. یکی از این آسیاب ها آسیاب والی است.

دبیرستان کیخسروی با قدمتی مربوط به اواخر دوران قاجار و اوایل دوران پهلوی اول و با شماره 3613 در تاریخ 25 اسفند سال 1379 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این دبیرستان اولین دبیرستان شهر یزد است که توسط ارباب کیخسرو مهربان کیخسروی تاسیس شد.

قلعه ستی پیر که اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد با شماره 3357 در تاریخ 25 اسفند سال 1379 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. اهالی محلی بر این باورند که چهار نفر از دختران زرتشتی هنگام فرار از حمله اعراب به این قلعه پناه برده اند و بعد داخل یکی از اتاق های این قلعه ناپدید شده اند.

کاروانسرای گلشن یزد اثری به جا مانده از دوران قاجار است که توسط سازمان میراث فرهنگی ایران در تاریخ 18 اردیبهشت سال 1380 و با شماره 3805 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

مسجد پیر حسین مربوط به دوره قاجار می باشد. این مسجد در تاریخ 11 بهمن سال 1378 با شماره 2572 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بر اساس منابع تاریخی محلی یزد این بنا توسط خواجه پیر حسین دامغانی ساخته شده است.

مسجد جامع رکن آباد مربوط به دهه دهم هجری قمری، با شماره 2567 در سال 1378 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این بنا در 17 کیلومتری اردکان قرار گرفته است. ساختمان مسجد شامل قسمت هایی نظیر صحن، گنبدخانه، ایوان تابستانی و شبستان زمستانی است.

مسجد چهل محراب یکی از مساجد تاریخی شهر یزد است که در محله فهادان نزدیک مدرسه ضیائیه، کنار حمام ابوالمعالی و روبه روی مجموعه عرب ها قرار دارد. این مسجد در 18 آبان سال 1378 با شماره ثبت 2441 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به لیست میراث فرهنگی کشور اضافه شده است.

مسجد خضر شاه یا همان مسجد چهارمنار از آثار به جامانده از قرن نهم هجری است که در سال 849 هجری قمری به دستور امیر جلال الدین خضر شاه ساخته شده است. این مسجد با نام های دیگری نظیر مسجد عالمی و مسجد میر خضر شاه نیز شناخته می شود.

آب انبار سید صحرا مربوط به دوره قاجار می شود و بارزترین ویژگی اش این است که دو سردر ورودی مجزا برای زرتشتیان و مسلمانان دارد. این اثر با شماره 2467 در 19 مهر سال 1378 به ثبت ملی رسیده است.

قدمت خانه موید علایی به دوره قاجار یعنی بیش از 130 سال پیش بر می گردد. این بنا محل زندگی دکتر سید حسین علایی، فرزند سید یحیی موید علایی بوده است که اکنون به عنوان بنیاد ایران شناسی از آن استفاده می شود.