بهترین مراکز دیدنی جهان

یکی از مناطق بسیار دیدنی، رودخانه چائو پرایا (Chao Phraya) یا رودخانه پادشاهان می باشد، نامی که پادشاه رامای اول بر این رودخانه نهاد و شریان حیاتی شهر بانکوک است.

تالار تاج و تخت آنانتا ساماکوم جاذبه اصلی خیابان راچادامنوئن (Ratchadamnoen) است که به عنوان شانزه الیزه بانکوک شناخته می شود. این کاخ مرمر سفید دو طبقه ای چشمگیر در انتهای رویال پلازا دوسیت (Royal Plaza Dusit) واقع شده است.

خیابان سوی رامبوتری به طور موازی با خیابان کائو سان (Khao San) امتداد می یابد. ولی با وجود اینکه این دو خیابان در نزدیکی یکدیگر واقع شده اند، دنیاهای مختلفی دارند. رامبوتری ظاهر بانکوک را قبل از وجود آسمان خراش ها به شما نشان می دهد.

14 قلعه برای محافظت از مرزهای شهر قدیمی بانکوک در زمان سلطنت پادشاه رامای اول ساخته شد، ولی بیشتر آن ها در طول سال ها ناپدید شدند. فقط قلعه های پرا سومن و ماهاکان (Mahakhan) توانسته اند در بانکوک باقی بمانند.

تانبوری پایتخت قدیمی بانکوک است که در سواحل غربی رودخانه چائو پرایا (فریا) واقع شده است و تا زمانی که در سال 1972 با بانکوک ادغام شد، استانی مستقل بود. تانبوری از بخش بزرگی از پیشرفت مدرنی که در سایر نقاط دیده می شود، باز مانده است.

معبد سامپران در 48 کیلومتری غرب بانکوک واقع شده و دارای یک مجسمه اژدهای عظیم است که به دور برج استوانه ای 17 طبقه آن پیچیده است. سر این اژدهای غول پیکر از فاصله دور نیز قابل مشاهده است.

برج فیل با ارتفاع 102 متر یکی از منحصر به فردترین مکان های دیدنی منطقه چاتوچاک بانکوک است. 3 برج (A، B و C) شکل حیوان ملی تایلند را تشکیل می دهند. این ساختمان به عنوان یک مجموعه مسکونی، فضای اداری و یک آموزشگاه زبان فعالیت می کند.

کاخ پایاتای به عنوان یک محل اقامت موقت سلطنتی، در سال 1910 و در زمان سلطنت پادشاه رامای پنجم ساخته شده است. این کاخ شامل 5 ساختمان است که همه آن ها با ترکیبی از سبک های نئو گوتیک (neo gothic) و رومی ساخته شده اند.

کاخ بانگ پا این به عنوان یک اقامتگاه تابستانی توسط خانواده سلطنتی سیام و همسران آن ها مورد استفاده قرار می گرفت. این کاخ در حدود 60 کیلومتری شمال بانکوک قرار دارد و دسترسی به آن از آیوتایا بسیار آسان است.

کاخ سوان پاکاد مکانی برای یافتن چشم اندازهایی از تایلند است که مدتهاست در بانکوک از بین رفته اند. نام این کاخ به معنای زمین کشت کلم است و به زمان هایی اشاره دارد که در این زمین ها چیزی جز کلم نبود.