بهترین مراکز دیدنی ایران

قله شاهدژ، واقع در بخش چهاردانگه ساری یکی از دیدنی ترین جاذبه های طبیعی استان مازندران است. این قله برای هر دو گروه گردشگران معمولی و کوهنوردان حرفه ای دارای جذابیت های بسیاری است که همین امر باعث محبوبیت بیشتر این قله زیبا شده است.

مسجد رضاخان یکی از بناهای ارزشمند تاریخی ساری است که در محله طبرسی این شهر واقع شده است و در صورتی که به بناهای تاریخی کمتر شناخته شده علاقه مند هستید، بازدید از آن را به شما پیشنهاد می کنیم.

برج رسکت از دیدنی ترین بناهای تاریخی شهر ساری است و قدمت آن به قرن پنجم هجری قمری باز می گردد. بر اساس نظریه ها این برج درواقع آرامگاه چند تن از شهریاران آل باوند بوده است.

ساری یکی از مقاصد گردشگری محبوب در شمال کشور است که همواره در تمامی فصل ها میزبان مسافرانی از جای جای کشور بوده است. متاسفانه این شهر هم مانند اکثر شهرهای شمالی ایران بیشتر طبیعت زیبایش مورد توجه قرار گرفته.

یکی از بناهای تاریخی شهر ساری آب انبار نو در نزدیکی خیابان 18 دی است که در زبان محلی به نام نوانبار نیز شناخته می شود. این آب انبار توسط خورشید خانم که از خاندان معروف کنی ها بوده در زمان قاجاریه ساخته شده است.

پارک ملل ساری یکی از مجموعه های تفریحی گردشگری در استان مازندران است که در سال 1393 به بهره برداری رسید و از آن زمان به یکی از محبوب ترین و دیدنی ترین بخش های این شهر تبدیل شده است.

پل تجن از آثار دوره پهلوی در بخش شرقی شهر ساری است که در ابتدای جاده گرگان قرار گرفته و بر روی رودخانه ای به همین نام بنا شده است. این پل در تاریخ ۸ مرداد ۱۳۵۴ با شماره ۱۵۳۶ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

در بخش قدیمی شهر ساری انواع عمارت ها و بناهای تاریخی به چشم می خورد که از جاذبه های استان مازندران به شمار می آیند. یکی از آنها عمارت تاریخی رمدانی می باشد که در محله آب انبار نو ساری قرار گرفته و از بناهای زیبای به جا مانده از دوران قاجار است.

شهر ساری علیرقم شهرت خود که به واسطه قرار گرفتن در خطه سرسبز شمال ایران به دست آورده و بسیاری آن را برای طبیعت زیبایش می شناسند، مکان ها و بناهای تاریخی بسیاری را نیز در دل خود جای داده که یکی از آنها خانه تاریخی منوچهرخان کلبادی است.

پایین کولا یکی از روستاهای کهن ساری است که قدمت آن به دوران پیش از اسلام و ساسانیان می رسد. این روستا از توابع بخش مرکزی این شهرستان می باشد و براساس آخرین سرشماری مرکز آمار ایران که در سال ۱۳9۵ صورت گرفته، جمعیت آن ۵۸۹ نفر بوده است.