کشور مالزی که در جنوب شرقی قاره آسیا قرار دارد، از 13 ایالت و 3 سرزمین فدرال تشکیل شده و در مساحتی بالغ بر 330 هزار و 803 کیلومتر مربع گسترده شده است. استاندار هر استان را اصطلاحاً شاه می نامند. این کشور به واسطه دریای جنوبی چین به دو قسمت هم اندازه، یعنی شبه جزیره مالزی و مالزی شرقی یا بورنئوی مالزی تقسیم می گردد. شبه جزیره مالزی از شمال مرز خشکی و دریایی با کشور تایلند داشته و با کشورهای سنگاپور، ویتنام و اندونزی نیز مرز دریایی دارد. درحالیکه مالزی شرقی با کشور برونئی و اندونزی مرز خشکی و دریایی و با کشورهای فلیپین و ویتنام مرز آبی دارد. پایتخت کشور مالزی کوآلالامپور بوده، درحالیکه پایتخت اداری آن پوتراجایا واقع در جنوب کوآلالامپور می باشد. این کشور عضوی از سازمان ملل متحد و اتحادیه کشورهای همسود است.
جمعیت و دین
طبق قانون اساسی کشور مالزی دین رسمی این کشور اسلام می باشد ولی داشتن هر دین دیگری برای شهروندان آزاد است. بر طبق سرشماری سال 2016 جمعیت این کشور چیزی در حدود سی و یک میلیون نفر می باشد که در حدود 61.3 درصد آن را مسلمانان، 19.8 درصد را بودایی ها، 9.2 درصد را مسیحیان، 6.3 درصد را هندوها و 1.3 درصد را کنفسیوس گرایان، تائوئیسم و پیروان مذهب چینی تشکیل می دهند. همچنین 0.7 درصد اظهار کرده اند که پیرو هیچ دینی نیستند و 1.4 درصد باقیمانده از دین های دیگر پیروی می کنند و یا اطلاعاتی را در این زمینه ارائه نداده اند.
زبان
زبان رسمی و ملی کشور مالزی زبان مالایی یا باهاسا مالایو می باشد. قانون زبان ملی در سال 1967 الفبای لاتین را جایگزین الفبای جاوی کرد، ولی استفاده از الفبای سنتی جاوی بلامانع است. انگلیسی نیز زبان دوم این کشور می باشد و اغلب در معاملات تجاری از آن استفاده می گردد. همچنین به علت چند نژاده بودن مردمان این کشور زبان های چینی و هندی نیز رایج می باشند.
واحد پول
واحد پول مالزی رینگیت می باشد که با کد اختصاری MYR نمایش داده می شود. اسکناس های رینگیت در قطعات 1، 2، 5، 10، 50 و 100 رینگیتی موجود بوده و همچنین سکه های این واحد پول که سن یا سنت نامیده می شوند به صورت سکه های 1، 5، 10، 20 و 50 سنتی می باشند. هر 100 سنت هم معادل با 1 رینگیت است.
از آنجاییکه رینگیت جایگزین دلار مالزی است که تا قبل از سال 1975 از آن استفاده می شد، به همین علت امروزه هنوز بسیاری از مردم عادت دارند که به جای گفتن رینگیت بگویند دلار ولی در اصل منظورشان همان رینگیت است.
تاریخچه
شواهد موجود از زندگی مدرن در مالزی به 40 هزار سال پیش بر می گردد. به نظر می رسد که اولین ساکنان شبه جزیره مالایا سیاه پوستان بومی کوتاه قدی از منطقه آسترونزیایی بوده اند. بازرگانان و مهاجران هندی و چینی در اوایل قرن اول پس از میلاد به این منطقه آمدند و شروع به تاسیس بنادر تجاری و شهرهای ساحلی در قرون دوم و سوم کردند. نتیجه حضور آنان تاثیر شدید هندی و چینی در فرهنگ بومی آنان بود و به این ترتیب مردم شبه جزیره مالایا ادیان هندو و بودا را پذیرفتند. به نظر می رسد که کتیبه های سانسکریت یافت شده در این شبه جزیره مربوط به اوایل قرن چهارم و یا پنجم باشند. در حدود قرن دوم، پادشاهی لَنگ کاسوکا بر شمال شبه جزیره مالایا حکمرانی می کرد و تا حدود قرن پانزدهم ادامه داشت. از قرن هفتم تا سیزدهم نیز اغلب قسمت های جنوبی این شبه جزیر قسمتی از مرز دریای امپراتوری سریویجایا بوند. پس از سقوط امپراتوری سریویجایا، امپراتوری ماجاپاهیت بر بیشتر شبه جزیره مالایا و مجمع الجزایر مالایا تسلط گرفت. دین اسلام نیز در قرن چهاردم در بین مالایی ها گسترش یافت. در اوایل قرن پانزدهم سلطان اسکندر شاه که شاه فراری پادشاهی سابق سنگاپور بود، سلطنت مالاکا، که اغلب به عنوان اولین ایالت مستقل در منطقه شناخته می شود را تاسیس کرد. مالاکا مرکز تجاری مهمی در آن زمان به حساب می آمد و تجارت سراسر منطقه را به خود جذب کرد. ناوگان هلندی ها در جنگی برابر نیروی دریایی پرتغالی ها که به عنوان قسمتی از جنگ بین هلند و پرتغال به حساب می آید در سال 1606 پیروز شدند و کنترل مالاکا را به دست گرفت. در سال 1511، مالاکا تحت سلطه پرتغالی ها بود که بعد از آن توسط هلندی ها در سال 1641 گرفته شد. در سال 1786 زمانیکه شاه ایالت کداح جزیره پنانگ را به کمپانی هند شرقی بریتانا اجاره داد، باعث حضور امپراتوری بریتانیا در مالایا شد. بریتانیایی ها در سال 1819 شهر سنگاپور را گرفتند و در سال 1824 بر اساس پیمان هلند و انگلیس کنترل مالاکا، سنگاپور و جزیره لابوآن را که آنها به عنوان مستعمره پادشاهی تنگه اسکان تاسیس کرده بودند را نیز به دست گرفتند. در قرن بیستم ایالات های پنانگ، سِلانگور، پِراک و نگاری سمبیلان که با هم به عنوان ایالات فدراتیو مالایی شناخته می شدند، ساکنینی بریتانیایی داشتند که به حکام مالایا مشاوره می دادند. حکام نیز بر اساس پیمان ملزم به تسلیم در برابر آنان بودند. پنج ایالت باقیمانده در این شبه جزیره که به عنوان ایالات غیر فدراتیو مالایی شناخته می شوند درحالیکه مستقیماً تحت سلطه بریتانیا نیستند نیز به نوبه خود در قرن بیستم مشاورهای بریتانیایی را پذیرفتند. توسعه در شبه جزیره و جزیره بورنئو به طور کلی تا قرن نوزدهم از هم جدا بودند. همچنین تحت حکومت بریتانیا مهاجرت چینی ها و هندی ها به عنوان کارگر مورد تشویق قرار گرفت.
در جنگ جهانی دوم ارتش ژاپنی ها به مالایا، شمال جزیره بورنئو، ساراواک و سنگاپور حمله کرده و آنجا را اشغال کردند. در طی این زمان تنش های قومی افزایش یافت و ناسیونالیسم رشد کرد. حمایت مردمی برای استقلال پس از فتح دوباره مالایا توسط نیروهای متفقین افزایش یافت. پس از جنگ، برنامه یکپارچگی اداره مالایا تحت یک مستعمره پادشاهی توسط بریتانیا به نام اتحادیه مالایا با مخالفت شدید از سوی مالایی ها که از ضعف عملکرد حکام مالایی و اعطای شهروندی به نژاد چینی ناراضی بودند، رو به رو شد. اتحادیه مالایا که در سال 1946 تاسیس شد و شامل تمام اموال بریتانیا در شبه جزیره مالایا به جز سنگاپور می شد در سال 1984 منحل گردید و با فدراسیون کالایا جایگزین شد. این امر باعث حفظ خود مختاری حاکمان مالایی ایالات تحت الحمایه بریتانیا در آن گشت. در طی این زمان شورشیان که اغلب چینی بودند تحت حزب کمونیست مالایا عملیات چریکی خود را برای مجبور ساختن بریتانیا به خروج از مالایا انجام دادند. دوره اضطراری مالایی ها از سال 1948 تا 1960 به طول انجامید و شامل مبارزات ضد شورشی طولانی از سوی نیروهای کشورهای مشترک المنافع در مالایا بود. بالاخره در تاریخ 31 ماه اوت سال 1963 که به عنوان روز استقلال مالزی شناخته می شود، مالایا به استقلال رسید، هرچند که فدراسیون تا تاریخ 16 سپتامبر به منظور برسی سازمان ملل برای حمایت از فدراسیون در صباح و ساراواک به طول انجامید. در نتیجه در این تاریخ فدراسیون جدیدی به نام مالزی متشکل از مالزی، سنگاپور و ایالت های شرقی یعنی صباح و ساراواک تشکیل شد. پس از این اتفاق فلیپین و اندونزی تمام روابط دیپلماتیک خود را با این فدراسیون قطع کردند چراکه معتقد بودند برخی از این بخش ها متعلق به آنان بوده است. درنهایت در سال 1966 طی پیمان صلحی که بین آنان منعقد شد اوضاع آرام گشت. در سال 1965 نیز سنگاپور از فدراسیون جدا شد و به کشوری مستقل تبدیل شد.
تنها تنش مهم دیده شده در این کشور، از زمان استقلال آن تا کنون، شورشهای نژادی ۱۳مه سال ۱۹۶۹ در آستانه مبارزه انتخاباتی، بر سر درگیری های نژادی بوده است. با این حال، مالزی الگویی از هماهنگی نژادی شمرده می شود.
سازمان حکومتی در مالزی نسبتاً الگوبرداری از سازمان پارلمانی سیستم وست مینیستر، یا به عبارتی میراث حکومت استعمار بریتانیا است. اما در عمل، بیشتر قدرت در شاخه اجرایی دولت متمرکز می باشد تا بخش مقننه آن، و قوه قضائیه در اثر حملات مداوم دولت در دوره مهاتیر تضعیف شده است. از زمان کسب استقلال در سال ۱۹۵۷، مالزی توسط یک ائتلاف چند نژادی تحت عنوان ناسیونال باریسان که قبلاً یک اتحاد بود، اداره شده است.
مجلس مالزی شامل یک مجلس نمایندگان به نام خانه ملت و یک مجلس سنا به نام خانه کشور می باشد. انتخابات پارلمانی مالزی دست کم هر ۵ سال یکبار برگزار می شود. قدرت اجرایی نیز در اختیار کابینه مالزی (هیئت دولت) به ریاست نخست وزیر است و کابینه از میان اعضای دو مجلس انتخاب می گردد و مسئول اداره آن مرجع نیز می باشد.
بین دهه 1980 تا 1990 کشور مالزی با رهبری دکتر مهاتر محمد تون رشد اقتصادی چشمگیری داشت. از این دوره به عنوان انتقال از اقتصاد مبتنی بر کشاورزی به اقتصاد سازندگی و صنعت محور در حوزه هایی همچون کامپیوتر و وسایل الکترونیکی برای عرضه به مشتری، یاد می شود. در طی این دوره چهره فیزیکی مالزی نیز با ایجاد پرژه های کلان و متعدد تغییر یافت. به طور مثال می توان از برج های دوقلوی پتروناس، فرودگاه بین المللی، ساختمان گردان سپانگ، ابر تونل چند رسانه ای (MSC)، پوتراجاوا و چندین پروژه دیگر نام برد.
در اواخر دهه 1990، اوضاع مالزی به علت بحران مالی در آسیا و همچنین نا آرامی های سیاسی به علت برکناری نخست وزیر وقت متزلزل شد.
تعطیلات رسمی و مذهبی
مالزی شاهد تعداد زیادی از تعطیلات و جشن های مختلف در طول سال می باشد که برخی از آنها به صورت رسمی توسط دولت فدراسیون به عنوان تعطیلات عمومی شناخته شده اند و برخی دیگر فقط در ایالت های خاص دیده می شوند. یکی از مهمترین تعطیلات ملی این کشور روز استقلال یا فدراسیون در 31 ماه اوت می باشد که به آن هاری مِردِکا می گویند و به مناسبت بزرگداشت استقلال این کشور آن را جشن می گیرند. روز مالزی نیز در 16 سپتامبر به مناسبت یادبود تاسیس این کشور در سال 1957 است. روز اول ماه مه به مناسب روز کارگر و تولد پادشاه در هفته اول ماه ژوئن هم از دیگر تعطیلات رسمی در مالزی هستند.
مسلمانان مالزی تعطیلات اسلامی در این کشور را که در تقویم رسمی نیز ثبت گردیده اند جشن می گیرند. این تعطیلات شامل عید فطر، عید قربان (هاری رایاً عیدالاضحی)، اول ماه محرم به مناسبت شروع سال جدید اسلامی و میلاد حضرت رسول می باشند. چینی های مالزیایی هم سال جدید چینی که از تعطیلات رسمی این کشور است و دیگر جشن هایی که مربوط به اتقادات چینی ها می باشند را جشن می گیرند. هندوها نیز جشن دیپاوالی (دیوالی)، یا جشن نور را برگزار می کنند که این روز جزو تعطیلات مذهبی می باشد و تایپوسام جشن دیگری است که با حضور تمامی هندوها در معبد غارهای بتو برگزار می شود. مالزییایی های مسیحی هم تمام مناسبت های مربوط به دین مسیحیت که در دیگر نقاط دنیا جشن گرفته می شود را به جا می آورند که مشهورترینشان کریسمس و عید پاک است. روز کریسمس نیز در تقویم رسمی تعطیل می باشد.
•سال نوی میلادی: 1 ژانویه (در برخی از ایالت ها تعطیل می باشد)
•سال نوی چینی: ژانویه / فوریه (دو روز تعطیلی به مناسبت آغاز سال چینی که در ایالات کلانتان و ترنگگانو یک روز تعطیل است)
•روز فدرال: 1 فوریه (این روز در کوالالامپور، لابوآن و پِتروجایا به مناسبت تشکیل قلمروهای فدرال در سال 1974 تعطیل است)
•روز کارگر: 1 مه
•روز وساک یا بودا: آوریل / مه
•روز ملی مالزی: 31 اوت
•تولد پادشاه: 6 ژوئن
•روز مالزی: 16 سپتامبر
•دیپاوالی: اکتبر / نوامبر
•روز کریسمس: 25 دسامبر
•عید فطر: متغیر
•عید قربان: متغیر (دو روز تعطیل است)
•ولادت حضرت محمد (ص): متغیر
•آغاز سال جدید اسلامی: متغیر
نظرها
5
0
واقعا کشور زیبا و تاثیر گذاریه
با یه هزینه تقریبا مناسب میشه خیلی خوش گذروند
جای گزین خوبی هم میتونه برای ترکیه باشه
در دنیای ما زیبایی و حیرت آور بودن گونه های مختلفی دارند، از عجایب طبیعی گرفته تا مواردی که توسط انسان ساخته شده اند، آثاری که هنوز پایدار هستند و یا اینکه به ویرانه تبدیل شده اند. فهرست این مقاله نیز حاوی برخی از زیباترین عجایب دنیاست. از بقایای تمدن های گم شده که برخی از آنها هنوز هم رمز آلود هستند، تا شهرهای دلربا و اشیا و عناصر خیره کننده در دنیای طبعیت، تمامی این عجایب همگی در فهرست مقاله ای که مطالعه خواهید کرد حضور دارند.
حتماً تا به حال نشنیده بودید که چه کارهایی از دست خودروهای کاروان بر می آید. برای همین در این مطلب بعد از جستجو در میان خودروهای کاروان، خودروهای پیکنیکی و نمایشگاه های خودروهایی که اندازه یک خانه مجهز هستند، به دنبال مدرن ترین موارد گشتیم. فقط این را بدانید دیگر دورانی که خودروهایی مانند تصویر بالا در خیابان ها وجود داشت گذشته است.
قاره آسیا در حقیقت بزرگترین و در عین حال پرجمعیت ترین قاره جهان به شمار می آید، به طور کل این قاره فضایی معادل 44.58 میلیون کیلومتر مربع را اشغال کرده است و باید بدانید که در این فضا 4 میلیارد و 164 میلیون نفر زندگی می کنند. قاره آسیا بطور کلی متشکل از 48 کشور مستقل، 6 کشور غیرمستقل و 6 کشور وابسته می باشد.
از سواحل سریلانکا تا جاده ابریشم ازبکستان، آسیا دلایل زیادی دارد که چمدان هایتان را ببندید و به آن سفر کنید. فضاهای سبز وسیع، استراحتگاه های بوتیک جذاب، قطارهای لوکس شب رو، و جاده ابریشم باستانی، تنها برخی از دلایلی هستند که فهرست ما از 11 بهترین مکان برای بازدید در آسیا در سال 2024 را تشکیل می دهند.
همه ما آرزو داریم که جواهرات پنهان جهان را کشف کنیم، نفس ما توسط شگفتی های طبیعی در سینه حبس شود که کمتر کسی شاهد آن بوده است و از تجربیات فرهنگی واقعی لذت ببریم.هیچ چیز مانند کاوش در مکانی نیست که تعداد افراد محلی آن از گردشگران بیشتر باشد و فرهنگ محلی شکوفایی داشته باشد.
یک کشور اروپایی محبوب که به خاطر مناظر خیره کننده و فرهنگ پر جنب و جوشش با 220 جزیره مشهور است، به عنوان یکی از "بهترین" ها برای بازدید جزایر نامگذاری شده است. یونان با 227 جزیره مسکونی، این عنوان شگفت انگیز را به خود اختصاص داده است.
ترین ها
دیدنی ها
دانستنیهای سفر
غذاهای ملل
فرهنگ و هنر
ایران گردی
ایده های سفر
سفرنامه ها
اخبار
ویدیو
ایرانگردی
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
-min.jpg)
واقعا کشور زیبا و تاثیر گذاریه با یه هزینه تقریبا مناسب میشه خیلی خوش گذروند جای گزین خوبی هم میتونه برای ترکیه باشه