ترین ها
دیدنی ها
دانستنیهای سفر
غذاهای ملل
فرهنگ و هنر
ایران گردی
ایده های سفر
سفرنامه ها
اخبار
ویدیو
ایرانگردی
جهان پر از مکان های باشکوهی است که زمانی برای تمدن های گمشده مقدس بودند. کتاب جدید مکان های مقدس متروکه اثر لارنس جوف، شگفت انگیزترین مکان های جهان را بررسی می کند. ما برخی از معروف ترین و جذاب ترین آنها را برای کشف تاریخچه ای که در پس آنها نهفته است، برای شما انتخاب کرده ایم.
اهرام نوبه، مرواه، سودان
سه هرم از جنس سنگ سیاه که از صحرا سر بر آورده اند، نماد قدرت سابق نوبه هستند. نوبه که در انجیل، کوش نیز نامیده می شود، گاه بر رقیب بزرگ خود، مصر حکومت می کرد. این بناها برخی از 177 هرم یافت شده در مرواه هستند که عمدتا از قرن چهارم قبل از میلاد تا قرن چهارم پس از میلاد ساخته شده اند. با شیبی بیشتر از عموزاده های مصری خود، نوک هرم بسیاری از آنها توسط جویندگان ثروت اروپایی تخریب شدند. بیشتر آنها در پایگاه خود معابدی برای افراد متوفی ارائه می کنند.
مقبره های بجوات، مصر
در نزدیکی واحه خارجه در صحرای بزرگ آفریقا، بجوات، یکی از اولین گورستان های مسیحیان جهان قرار دارد که صدها مقبره متعلق به قرن چهارم تا هفتم میلادی در آن وجود دارد. نقاشی های دیواری آدم و حوا، کشتی نوح و سنت جان، کلیسای اکسدس و کلیسای صلح بجوات را زینت می دهند. در حالی که مسیحیان قبطی حدود 10 درصد از جمعیت فعلی مصر را تشکیل می دهند، بجوات آخرین بار در قرن یازدهم پس از میلاد شاهد جمعیتی از ساکنان خود بود.
کلیسای متدیست سیتی (City Methodist Church)، گری (Gary)، ایندیانا، ایالات متحده آمریکا
کلیسای متدیست سیتی مرکز زندگی شهری دهه 1950 در گری بود. جمعیت آن به بیش از 3000 نفر می رسید و مجموعه 9 طبقه اطراف آن دارای یک سالن تئاتر، سالن بدنسازی و دانشگاه بود. اما این کلیسا در سال 1974 پس از 48 سال بسته شد و اکنون به صورت ویرانه باقی مانده است. اما چه چیزی باعث از بین رفتن آن شد؟ به طور خلاصه، صنعتی زدایی. گری در 64 کیلومتری شیکاگو، به دلیل کارخانه های فولاد و مشاغل مرتبط با آن مشهور بود. اما نابسامانی اقتصادی این مشاغل را از بین برد و کلیساهایی مانند سیتی جمعیت خود را از دست دادند.
سقف منحنی و ستون های داخلی عظیم کلیسا بیانگر اعتماد بنیانگذار آن، وزیر متدیست و فعال اجتماعی ویلیام گرانت سیمن است. او یو اس استیل (US Steel) را متقاعد کرد که زمینی در داخل شهر برای کلیسا به ارث بگذارد تا افراد ساکن شهر را به انجام کارهای پسندیده تشویق کند. او تا حدی موفق شد، البته تا زمانی که رکود باعث فرار جمعی از کلیسا به حومه شهر شد.
کلیسای نجات دهنده مقدس، آنی ترکیه
در سال 961 پس از میلاد، دودمان باگراتونی، آنی را پایتخت پادشاهی جدید ارمنی مسیحی خود اعلام کرد. حدود 74 سال بعد، شاهزاده ابیغریب پهلوی کلیسای نجات دهنده مقدس یا Surp Amenap’rkitch را تکمیل کرد تا تکه های فرضی صلیب حقیقی را در خود جای دهد. این کلیسا که در قرن 18 متروکه شد، اکنون در مرز ترکیه با ارمنستان قرار دارد. طوفان سال 1955 و زلزله سال 1988 این بنا را تقریبا ویران کردند.
مسجد، المدام، شارجه، امارات متحده عربی
به امارات متحده عربی که فکر کنید، تصاویری از آسمان خراش های سر به فلک کشیده و بلوارهای پر زرق و برق ذهن شما را پر می کند. اما این تصویر داستان متفاوتی از یک مسجد و مجموعه ویلایی مرتبط را روایت می کند که قربانی تغییر مد شدند. این مسجد در نزدیکی المدام در شارجه، در امتداد جاده E44 به دبی قرار دارد.
مقبره ها، مدائن صالح، عربستان سعودی
تجارت شتر عربی در کندر، مر مکی و ادویه جات، مدائن صالح را به یک کلان شهر پر رونق تبدیل کرد. اما پس از فتح این منطقه توسط رم در سال 104 میلادی و تغییر مسیرهای تجاری، این شهر به شهر ارواح بیابانی تبدیل شد. مدائن که امروز در جنوب غربی عربستان سعودی قرار دارد، دومین شهر بزرگ نبطی پس از پترا بود.
131 مقبره غول پیکر این شهر در حدود قرن اول میلادی از ماسه سنگ تراشیده شده که هنر عربی، هلنیستی، فنیقی، آشوری و مصری را در هم آمیخته است. اما نبطیان چگونه توانستند در چنین مقیاسی ساخت و ساز کنند؟ آنها مطمئنا می دانستند که چگونه آب خود را تامین و ذخیره کنند. مدائن به دلیل چاه های زیرزمینی و دست ساز انسان، توانست به حیات خود در این محیط خشک ادامه دهد.
خزانه داری، پترا، اردن
بازدیدکنندگان پترا که در میان سیق (ورودی شهر باستانی نبطی ها) قرار دارد، می توانند یک دره باریک به طول 1.6 کیلومتر که در دل یک صخره ایجاد شده است و منظره معجزه آسای خزانه با رنگ صورتی را مشاهده می کنند. با این حال «خزانه» نام اشتباهی است، چرا که اینجا واقعا یک مقبره بوده است. تزیینات احتمالا تصاویری از عزی، الهه ستارگان محلی نبطی را نشان می دهد که با ایزیس مصری، زهره رومی و آفرودیت یونانی مرتبط بود.
پترا از قرن سوم قبل از میلاد تا زمانی که رومیان آن را در سال 106 میلادی ضمیمه امپراتوری خود کردند، پایتخت نبطیه بود. این شهر در چهارراه تجارت بین مدیترانه و عربستان رونق گرفت. نبطی ها نوعی پرستش خدایان متعدد اولیه عربی (اعتقاد به بیش از یک خدا) را انجام می دادند، به طوری که معابد و مقبره های کوچک بسیار با طاقچه هایی برای «خدایان بلوک» در سراسر پترا این موضوع را نشان می دهند.
باگان، میانمار
اینها برخی از 2230 معبد بودایی باقی مانده در باگان در میانمار (برمه) هستند. حاکمان محلی در سال 1057 شروع به ساخت و ساز در اینجا کردند تا اینکه زلزله ها و کوبلای خان مغول، پادشاهی پاگان را در سال 1287 ویران کردند.
بوداها، بامیان، افغانستان
تخریب دو بودای غول پیکر بامیان توسط طالبان در مارس 2001 تصویری تعیین کننده از بربریت بنیادگرا نشان داد که تنها شش ماه بعد با تصاویر حملات 11 سپتامبر تحت تاثیر قرار گرفت. در واقع، تا قرن سیزدهم پرستش بودا در میان اکثریت جمعیت مسلمان افغانستان متوقف شده بود. پس چه چیزی این عمل پوچ گرایانه را توضیح می دهد؟ متعصبان طالبان، تاریخ پیش از اسلام را «زمان جاهلیت» می دیدند. بدتر از آن، مجسمه های سنگی مانند بت به نظر می رسید که در اسلام حرام است. با این حال از نظر تاریخی، اکثر حاکمان مسلمان مکان های مقدس غیر اسلامی را تحمل کرده و حتی از آنها محافظت می کردند.
بودیسم افغانستان در زمان امپراتوری کوشان (200 قبل از میلاد تا 200 پس از میلاد) رشد کرد. در دره بامیان در جاده ابریشم، بودایی ها بلندترین مجسمه بودای ایستاده جهان را بین سال های 200 تا 400 پس از میلاد یا 500 تا 600 میلادی، بر اساس روایت ها ایجاد کردند. بر اساس یک گزارش چینی، این مجسمه ها با گچ، فلز، جواهرات و رنگدانه پوشانده شده اند، اما نحوه ساخت آنها همچنان یک راز باقی مانده است. علاوه بر این، در اطراف بامیان نزدیک به 1000 غار بودایی در امتداد یک صخره تراشیده شده بود.
تا پروم (Ta Prohm)، انگکور، سیم ریپ (Siem Reap)، کامبوج
در معبد تا پروم پادشاه جایاورمن هفتم، دروازه ها حاوی یک سر عظیم بودا یا احتمالا سر خود پادشاه است. تا پروم پس از فروپاشی امپراتوری خمر در قرن 15 از بین رفت و ویرانه های شهر انگکور هم تا سال 1838 دوباره کشف نشد.
پسر من، کوانگ نام (Quang Nam)، ویتنام
"معابد پسر من" ثابت می کند که هندوئیسم زمانی دور از زادگاه هندی خود رونق گرفته است. مردم چام این شاهکارهای آجری را بین قرن های 4 تا 13 میلادی ساختند و امپراتوری آنها در دهه 1600 به دست قوم ویت ها افتاد. تنها 25 معبد از 70 معبد اصلی باقی مانده اند، برخی دیگر تسلیم طبیعت و درگیری ها شده اند، از جمله بمباران مواضع ویت کنگ توسط ایالات متحده در طول جنگ ویتنام.
منبع: loveexploring
