ترین ها
دیدنی ها
دانستنیهای سفر
غذاهای ملل
فرهنگ و هنر
ایران گردی
ایده های سفر
سفرنامه ها
اخبار
ویدیو
ایرانگردی
کیوتو
ژاپن کشوری است که خیلی ها رویای سفر به آن را دارند، همین دلیل خوبی شد تا وبلاگی را به راه بیندازم و بدین صورت، از دیدگاه خودم، حس و حال و زیبایی های موجود در آن کشور را به ثبت برسانم.
صادقانه باید بگویم که اصلاً انتظار چیزی که قرار بود با آن روبه رو شوم را نداشتم، البته خیلی هیجان زده بودم از اینکه قرار بود کشوری را تماشا کنم که انیمه را به دنیا عرضه کرد. ژانر برجسته ای که نگاهی مختصر از آنچه در آینده رخ می دهد را به نمایش می گذارد. باور کنید آنچه که باعث می شود کشور ژاپن، این جزیره کوچک از بقیه جاها متفاوت باشد، این است که بسته به هر مکانی که از آن قرار دارید، می تواند پیوسته شما را با خود به زمان های گذشته و حتی آینده نقل مکان دهد.
چوریتو پاگودا
من سفرم را در شهری که ملقب به آشپزخانه ملی این کشور است، یعنی شهر اوزاکا آغاز کردم. از نام مستعار این شهر مشخص است جایی می باشد که به داشتن غذاهای لذیذ که قیمت های چندان بالایی ندارند شهرت پیدا کرده. غذاها در اینجا دستکمی از اجناس نفیس دیگر شهرها ندارند و با توجه به اینکه خود من هم اهل شکم و خوردن هستم، جای تعجب نیست که دستچینی از انواع رامِن های (Ramen) این کشور را امتحان نکرده باشم. علاقه زیاد به این غذا را مدیون مجموعه تلویزیونی ناروتو (Naruto) هستم. رستوران ایچیران رامِن (Ichiran Ramen) واقع در منطقه توریستی دوتونبوری (Dotonbori) با فاصله ای بسیار زیاد، یکی از بهترین رامِن هایی را که در عمرم خورده بودم سرو کرد و برای همین، توصیه می کنم که شما هم این رستوران را امتحان کنید و سس قرمز رنگ را برای خوردن غذایتان درخواست نمایید. بر خلاف موضوعی که در دیگر شهرها به صورت مشترک وجود دارد، مردمان شهر اوزاکا آدم های خجالتی نیستند. من دو شب را در اوزاکا سپری کردم و اگر شما هم در این کشور به دنبال مکانی ارزان قیمت برای خرید لباس و غذاهای خوشمزه می گردید، این شهر همان جایی است که باید باشید.
فوشیمی ایناری
من اوزاکا را از طریق ایستگاه یودویی باشی (Yodoybashi) و به وسیله قطار گلوله ای ساکورا شینکانسِن (Sakura Shinkansen) که توصیه می کنم شما هم سوارش شوید ترک کردم.
دو ساعت و سی دقیقه طول کشید تا به هیروشیما برسیم. با وجود اینکه بی صبرانه منتظر دیدن چنین مکانی بودم، اما از شدت تاثیری که تماشای آن روی من گذاشت هنوز متحیر هستم. فکر کنم فراموش کرده بودم که یک شهر چه میزان داستان و خاطره را می تواند در خود نگه داشته و بازگو کند.
هیروشیما جای متفاوتی بود، البته متفاوت از نوع خوب، در حقیقت هیچ شهری به اندازه این یکی من را محسور خود نکرده بود. قطعاً صدف های زیبا و جاذبه های دیدنی این شهر کم هستند، اما اراده ای که در مردمان و ساختمان هایش وجود دارد همان چیزیست که آن را تافته جدا بافته می کند. بیش از 75 درصد از ساختمان ها و همینطور 120 هزار نفر انسان از قربانیان بمب اتم حادثه سال 1945 این شهر بودند. در گوشه گوشه این شهر و مردمانی که در آن زندگی می کنند، جز اراده برای زنده ماندن چیز دیگری نمی بینید، به ویژه در ساختمان یادمان صلح هیروشیما (Hiroshima Dome) که با اقتدار در کنار سازه های تازه این شهر ایستاده است. این ساختمان مدرکی موثق بر این حقیقت است که حتی پس از عبور از لحظات تاریک تاریخ، اراده مردم همچنان ثابت مانده و شهر زیبایی را ایجاد کرد که مظهر روح و غرور ژاپنی است.
توقف بعدی من شهر کیوتو بود، شهری که به سئول ژاپن معروف است! لحظه اولی که به اینجا رسیدم زبانم بند آمده بود. قدم زدن در میان خیابان های باریک این شهر من را به یاد صحنه هایی از فیلم "آخرین سامورایی " (The Last Samurai) می انداخت. دقیقاً همان تصویری است که از میراث حقیقی ژاپنی انتظار دارید، و حتی فراتر از آن. تقریباً تمامی رنگ هایی که روی طیف رنگ وجود دارد در میان طبیعت این شهر دیده می شوند. انتظار پیاده روی زیاد را داشته باشید چرا که این شهر برای همین ساخته شده. حقیقتاً حس خستگی و سیر شدن از تماشای این شهر به شما دست نخواهد داد. در مناطق گِیشا (Geisha) و جیون (Geisha) به وفور خانه های چوبی کم ارتفاعی که اوچی (Uchi) نامیده می شوند وجود دارد. خلاصه این شهر تاریخچه معماری ژاپن را به شکلی برجسته تر در اختیار دارد. قدیم و جدید به شکلی جادویی در این شهر جریان دارند. ما تصمیم گرفتیم تا در میهمانسرای کیوتو گِست هاوس لَنتِرن (Kyoto Guesthouse Lantern) و اوچی (Uchi) اقامت داشته باشیم و هر دو هم حس حقیقی و اصیل زندگی در ژاپن تاریخی را به ما هدیه دادند. این مهمانسرا در منطقه هیگاشیاما (Higashiyama) و در نزدیکی عبادتگاه مشهور سایا که پاگودا (Yasa-ka Pagoda) که حتماً باید در هنگام طلوع آفتاب از آن دیدن کرد قرار دارد. این را هم باید متذکر شوم که ساعت 7 شب به بعد در هیچ خیابانی پرنده هم پر نمی زند. دیدنی های زیادی در اطراف این شهر وجود دارند که برای مثال می توان از معبد کینکاک-جی (Kinkaku-Ji)، جنگل آراشی یاما (Arashiyama ) و عبادتگاه فوشیمی ایناری (Fushimi Inari) یاد کرد. نصیحتی که برای شما دارم این است که لطفاً صبح ها هر چه می توانید زودتز از خواب بیدار شوید (مثلاً 4:30 خوبه) و روزتان را از آن موقع شروع کنید. به پیاده روی بروید و عکس بگیرید چرا که اینجا مکانی جادویی است!
کینکاکو - جی
پیش از رفتن به توکیو برای یک شب مجبور شدم در شهر کوچکی به نام کاواگوچیکو (Kawaguchiko) بمانم. این شهر جاییست که چشمان شما را با آرامشی که در مراتع و نمایی از کوه فیجی دارد نوازش می کند! صادقانه باید بگویم که تنها دلیلی که باعث شد از این شهر دیدن کنم، تماشا کردن منظره ای از طلوع آفتاب بر فراز کوه فیجی بود، منظره ای که توانستم از ساختمان چورِیتو پاگودا (Chureito Pagoda) نظاره گر باشم. ولی باور کنید این طلوع آفتاب چیزی بود که نمونه آن را تا به حال در عمرم ندیده بودم! توصیه می کنم که حتماً ماهی مرکب کبابی شده رستوران تِتسویاکی (Tetsuyaki) را امتحان کنید. همینطور یادتان باشد که در هنگام غروب آفتاب به تماشای دریاچه ها بروید و یکبار دیگر نظارگر منظره جادویی کوه فیجی باشید.
فوجی
آخرین توقف من توکیو، همان شهر آینده بود. اگرچه مدرنیته از دیگر جاهای این کشور که بازدید کردم دور نبود، اما توکیو یک مثال بی نقص از شهریست که بی برو برگرد در قرن بیست و یکم قرار دارد. اگر دبی کلی خودرو در خیابان هایش دارد، در مقابل توکیو کلی آدم در خیابان هایش دارد. انگار ترافیکی از آدم ها در آن جریان دارد که هیچ موقع متوقف نمی شوند! یکی از اولین چیزهایی که متوجه شدم این است که همه سرگرم تلفن های همراهشان هستند. نه جداً راست می گم. چه در یک مرکز خرید باشید و یا در مترو یا رستوران، همه را می بینید که سرشان به سمت گوشی هایشان خم شده و به نمایشگرهای آنها خیره شده اند. اینجا برای هر چیزی یک قانون مشخص وجود دارد و میلیون ها تابلو و نشانه برای راهنمایی قرار داده شده است. مثلاً اینکه مطمئن بشید صدای هدفون شما را دیگران نشوند! یا اینکه مراقب باشید در مترو خوابتان نبرد چون مورد سرقت قرار می گیرید! یا اینکه سرفه نکنید و یا اینکه روی دیگر مسافران مترو بالا نیاورید!
خیابان های کیوتو
مردم اینجا به شدت آدم های خوش سلیقه ای هستند و در عین خجالتی بودن، برخورد دوستانه ای با شما دارند. نکته مهم تر اینکه با پرداخت هزینه ای ناچیز غذاهای عالی گیرتان می آید. در مورد هتل ها هم باید بگویم که ما در یکی از خوش قیمت ترین هتل های توکیو به نام شیبویا گرانبِل (Shibuya Granbell) اقامت داشتیم. یادتان باشد که حتماً برای رفت و آمدها از متروها و قطارها استفاده کنید. من فقط یک بار در کل ژاپن سوار تاکسی شدم و یکی از گران ترین تاکسی سواری های عمرم از آب در آمد! از سر زدن به خیابان شیبویا (Shibuya) که شلوغ ترین پیاده روی جهان است هم غافل نشوید. اینجا بهترین مکان برای گرفتن فیلم های تایم لپس است. به منطقه گینزا (Ginza) و فروشگاه ها و رستوران های عالی آنجا سر بزنید، بار یاکیتوری (ya-kitori) واقع در منطقه یوراکچو (Yurakucho) جان می دهد برای زمان گذراندن. چرا که بارهای این محله به قدری جمع و جور هستند که به زور 10 نفر را در خود جای می دهند. نوشیدنی هایی مثل ماءالشعیر در اینجا طرفداران زیادی دارند. ناحیه آکی هابارا (Ak-ihabara) به داشتن طرفداران آنیمه و شخصیت های کارتونی مَگنا بسیارش شهرت دارد. اینجا محله ای رنگارنگ با کلی عاشق اتاکا (Otaku) و انیمه (Anime) است. سِنسوجی یا آساکوسا (Sensoji/Asakusa) به عنوان قدیمی ترین معبد شهر توکیو، از جمله مکان هایی است که هم زمان مناسب برای تجربه کردن معماری کهن و مدرن موجود در این کشور می باشد.
منطقه هاراجوکو (Harajuku) به داشتن فروشگاه های لباس با سبک های متفاوتش شهرت دارد. به اینجا که بروید می توانید همان لباسی که می خواهید با آن دیده بشوید را پیدا و به تن کنید. اومویده یوکوچو (Omoide Yokocho) هم ناحیه ای مشهور میان محلی هاست. این افراد به اینجا می آیند تا نوشیدنی های بعد از ساعات کاریشان را بنوشند و سپس آماده می شوند تا لباس های بی شمار دیگری را تماشا کنند.
توکیو تاور
در آخر هم به مِید کافه رفتم. بله این کافه جایی است که پیشخدمت هایش لباس های خدمتکاران را می پوشند و مشتریان مرد را ارباب صدا می زنند. البته کسی حق دست زدن به آنها را ندارد. در حالی که من این کار را کمی تبعیض جنسیتی می دانم، اما این را نباید فراموش کرد که چنین چیزی در فرهنگ کشور ژاپن موضوعی عادی بوده و به هیچ عنوان به چنین دیدی به آن نگریسته نمی شود.
من صادقانه بر این باور هستم که ژاپن جاییست که مناسب برای همه مردم است. اگر دنبال تجربه کردن یک زندگی شهری حرفه ای هستید، توکیو و اوزاکا شهرهای مناسبی برای رفتن هستند. اگر هم اهل پیاده روی کردن هستید و مایلید طعم تاریخ را از نزدیک بچشید، کیوتو جایی است که باید انتخاب کنید. ژاپن کشوری است که ترکیب در آن به درستی تعریف شده است، هر آنچه که روحتان طلب کند را می توانید در آن بیابید. بزرگ ترین نکته برای این مکان این است که در زیر مدرنیته های آن، روحی اصیل خوابیده است که به شکلی صادقانه ژاپن را از دیگر کشورها متمایز می کند. می توان میراث و تاریخ این کشور را در جای جای آن تماشا کرد، فرقی نمی کند که کجا باشید و این درست همان چیزی است که ژاپن را منحصر به فرد کرده.
آخرین بازمانده
منبع: boredpanda
