بهترین مراکز دیدنی ایران

مساجد در اصفهان، یکی از مهمترین بناهای کهن و زیبای این شهر را تشکیل می دهند و مسجد ایلچی یکی از همین ساختمان های تاریخی به شمار می رود. این مسجد در زمان حکومت شاه سلیمان صفوی و به همت صاحب سلطان بیگم، دختر حکیم نظام الدین محمد بنا شده است.

علی قلی آقا از درباریان شاه سلطان حسین و شاه سلیمان بود، او در زمان حکومت شاه سلطان حسین، یعنی در سال 1125 قمری مجموعه ای شامل بازار، حمام، چهارسوق و مسجد را بنا نهاد و نام خود را روی آن ها گذاشت. حمام علی قلی آقا بنایی صفوی است.

نگارخانه صفوی درون خانه ای قدیمی و تاریخی به نام خانه صفوی قرار گرفته است، این خانه بخش های مختلفی دارد و از این بخش های مختلف چند فضا را به عنوان نگارخانه تعریف کرده است. تعدادی از اتاق های خانه صفوی به نمایش آثار هنرمندان، نمایش عکس و نقاشی هنرمندان اختصاص یافته است.

محله دردشت یکی از محله های بزرگ، بسیار قدیمی و مرکزی شهر اصفهان است و همراه 3 محله بزرگ دیگر به نام های جوباره، کران و کوشک حول میدان کهنه یا میدان عتیق امروزی ایجاد شده بودند. ستون فقرات این محله بازار آن بود.

وَرزَنه نام یکی از کویر های استان اصفهان است. این کویر در روزهای سرد پاییز یکی از تفرجگاه های محبوب مردم می شود. این کویر با زیبایی بی نظیر خود، داشتن انواع تفریحات مهیج مانند زیپ لاین، آفرود و شتر سواری به بزرگترین تفرجگاه گردشگری کویری ایران تبدیل شده است.

مسجد علی قلی آقا بنایی است تاریخی به قدمت سلطنت حکومت صفوی. علی قلی آقا از خواجه سرایان در زمان سلطنت شاه سلطان حسین صفوی، به شمار می رود. این مرد نیکوکار و برادرش خسرو آقا، هر دو در زمان حیاتشان بناهایی ساختند.

خانه ید اللهی با نام صاحب خود یعنی رحیم یداللهی فارسانی نام گذاری شده است و مربوط به دوره حکومت قاجاریه بوده است. از همین رو نام یداللهی را بر روی این بنا نهادند. خانه یداللهی در جبهه غربی قرار دارد و ورودی آن توسط دری 2 لنگه به حیاط باز می شود.

موزه علوم، فنون، آموزش و پرورش در بخش های مختلف علوم و فنون با هدف ارتقا انگیزه دانش آموزان، دانش پژوهان و فرهنگیان و همچنین رشد آگاهی و شناخت افراد از جنبه های مختلف علوم تاسیس شده است.

حاجی میرزا خان، معروف به تاجر مصری، در سال 1061 قمری همزمان با پادشاهی شاه عباس دوم این مسجد را در فضایی با ابعاد 40 در 50 متر مربع بنا کرد. با نزدیک شدن به مسجد مصری به سردری زیبا با کاشی کاری های چشم نوازی رو به رو خواهید شد.

در باب هویت صاحب این مقبره روایات گوناگونی در میان مردم بومی رواج دارد. اما آنچه که بین همه مشترک است، این است که این مقبره مربوط به مرد زیباروی نی نوازی بوده است که دختران و زنان به شوق دیدن روی او و شنیدن صدای آواز سازش تا پای این کوه می آمدند.