بهترین مراکز دیدنی ایران

آسیاب آبی ترک آباد اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد. این آسیاب که برای خورد کردن گندم و تبدیل آن به آرد استفاده می شود بنایی خشتی و گلی می باشد که از ویژگی های خاص آن می توان به تعداد زیاد پله های موجود در آن اشاره کرد.

این آب انبار مربوط دوره صفوی و در کوچه‌ای به همین نام (کوشک نو) قرار دارد. این محله از قدیمی‌ترین محلات یزد است که قدمت آن به قرن دوم هجری باز می‌گردد و از آن در کتب تاریخی بسیار نامبرده شده.

مسجد کوه ارنان در مهریز یکی از کوه های خاص در استان یزد است که با وجود تعدادی چشمه و قنات محل مناسبی برای روستایی با قدمت چندین هزار ساله شده که مقصد بسیاری از گردشگران داخلی و خارجی است.

سردر قیصریه در واقع ورودی باشکوه یکی از بازار های قدیمی اصفهان به نام قیصریه است. سردر قیصریه در گذشته از دروازه های بسیار مهم ورودی شهراصفهان بوده و اصفهان جدید را به محدوده قدیمی شهر وصل می کرده است.

عمیق ترین آسیاب زیرزمینی و تنها آسیابی در جهان که با دست در زمین حفر شده است، آسیاب دو سنگی در روستای محمد آباد شهرستان میبد می باشد که از دوران تاریخی قاجاریه تا به امروز باقی مانده است.

در فاصله 72 کیلمتری از شهر یزد، در قبرستانی بر بالای تپه‌ها، واقع در روستای توران پشت گنبدی دیده می‌شود.این گنبد سنگی بر برجی 8 ضلعی بنا شده و از نظر سبک معماری و ساخت دوره سلجوقی یک نمونه فاخر تلقی می‌شود.

برج کبوترخان کسنویه یزد اثری به مانده از دوران صفویه می باشد که در تاریخ 7 مهر سال 1381 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این برج بنایی دو طبقه می باشد که پلانی دایره شکل دارد و به همین ترتیب داخل بنا پله هایی به صورت مارپیچ و چسبیده ساخته شده که تا پشت بام ادامه دارد.

عبا بافی نایین صنعت دستی بسیار زیبا، قدیمی و ظریف این شهر است و از روزگاران گذشته در بوشهر، کوهپایه و محله محمدیه نایین رونق داشته است. در این محله کارگاه های عبا بافی در به داخل زمین رفته اند.

حمام های شهر یزد از نظر معماری از جذاب ترین سازه های این شهر و حتی کشور می باشند که متاسفانه بسیاری از آنها به دلیل عدم آگاهی رسانی ناشناخته باقی مانده یا حتی تخریب شده اند. با این حال، تعداد اندکی از آنها که سالم مانده هنوز هم گردشگران بسیاری را به سمت این شهر تاریخی جذب می کنند.

زورخانه خواجه خضر اثری به جا مانده از دوران صفوی می باشد که در تاریخ 17 اسفند سال 1381 با شماره 7782 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. با وجود گذشت سال های طولانی این زورخانه همچنان پابرجا مانده است و این ورزش باستانی هنوز هم در این مکان اجرا می شود.