بهترین مراکز دیدنی ایران

پل دوازده چشمه یکی از پل های قدیمی آمل محسوب می شود که بر روی رودخانه هراز احداث شده و بخش های غربی و شرقی شهر را به هم متصل می کند. از آنجایی که این پل درست در مرکز شهر قرار گرفته، به دیگر مکان های دیدنی شهر از جمله پل معلق، آتشکده و موزه تاریخ آمل نزدیک است.

بقعه ابودردا اثری باقی مانده از قرن هفتم هجری می باشد که در تاریخ 9 بهمن سال 1384 با شماره 13914 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. احتمال دارد که این بنا دراصل بخشی از مجموعه دارالشفای صاحبی بوده باشد.

مسجد آقا ابرکوه مربوط به دوره قاجار است. این مسجد در تاریخ 5 بهمن سال 1378 با شماره 2562 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. مسجد آقا ابرکوه سردر بسیار بزرگی در مجاورت با خیابان شهید باهنر دارد. بعد از سردرکریاس ورودی واقع شده و در دو طرف کریاس دو دالان قرار گرفته.

مسجد جامع اردکان که یک بنای خشتی گلی ۵۰۰ ساله متعلق به قرن دهم هجری شمسی است، در بافت تاریخی شهر اردکان و بازاز چهارسوق قرار دارد. این بنا در سال ۱۳۷۷ با شماره ۲۲۳۹ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده.

میدان ولی عصر تهران در دوره پهلوی ساخته شد و میدان ولیعهد نام داشت. در این میدان دایره ای شکل دو حوض با اشکال ذوزنقه بر روی یکدیگر سوار بودند و اضلاع این ذوزنقه کمی تحدب و تقعر داشت که جلوه بصری آن را دو صد چندان کرده بود.

شهر یزد پر است از خانه ها و قلعه های تاریخی که هر یک داستانی زیبا را روایت می کنند. یکی از این آثار زیبا قلعه هرفته می باشد که اثری به جا مانده از دوران صفوی است و در 16 اسفند سال 1384 با شماره 14592 به عنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت شده است.

شهر مهریز در استان یزد ده ها قلعه باستانی را در خود جای داده و سالانه مقصد بسیاری از گردشگران داخلی و خارجی است. این قلعه عضو مجموعه ای شامل مسجد جامع، حسینیه، امامزاده، آب انبار، حمام، بازارچه و خانه های خشتی است.

بنا بر اعتقاد مردم مزار شیخ بهاالدین در این محل قرار گرفته و نام نجم الدین شیخ محمود بن شمس الدین شیخ محمد بهاالدین بر روی سنگ قبری که در این آرامگاه دیده می شود نوشته شده است.

قلعه محمد باقری هرات اثری به جا مانده از دوران زندیه می باشد که در تاریخ 9 اردیبهشت سال 1382 با شماره 8554 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این قلعه که اکنون متروک می باشد در گذشته مسکونی بوده و به شخصی به نام حاج محمد باقر تعلق داشته است.

مسجد هلاکو اثری به جا مانده از دوران صفوی می باشد که در تاریخ 17 اسفند سال 1381 با شماره 7755 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. مسجد هلاکو بنایی خشتی می باشد که در دو طبقه ساخته شده است و هر یک از طبقه های آن دارای یک اتاق می باشند.