بهترین ایران

بقعه 12 امام از قدیمی‌ترین آثار تاریخی شهر یزد و دومین گنبد شناسنامه‌دار در ایران است که در قرن پنجم هجری و در دوران سلجوقیان ساخته شده و جزو بناهای کهن کتیبه‌دار است. این بنای تاریخی در نزدیکی چند اثر تاریخی دیگر از جمله مدرسه فیضیه و خانه لاری‌ها واقع شده است

آرامگاه سید شمس الدین از مکان‌های تاریخی یزد است که در محله چهارمنار این شهر قرار دارد و قدمت آن به دوران ایلخانی برمیگردد و در سال 1313 به ثبت ملی رسیده. متاسفانه این بنا نیز مانند بیشتر آثار تاریخی این محل، نیمه ویران است و به همین دلیل کمتر مورد استقبال بازدیدکنندگان قرار می‌گیرد.

مجموعه شهدای فهرج مربوط به سده 9 هجری قمری است که در روستای فهرج قرار دارد. این بنای تاریخی با شماره 2444 در تاریخ 18 آبان 1378 در لیست میراث فرهنگی ایران قرار گرفت. این اثر عجاب انگیز مجموعه ای از بناهای ویران شده نظیر مقبره، مدرسه و خانگاه است.

بقعه شاه سید رضا مربوط به دوره صفوی است. این اثر در تاریخ 25 اسفند سال 1378 با شماره 2604 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. به علت سنگ قبری که نام شاه سید رضا بر روی آن نوشته شده است این نام را به آن داده اند.

آرامگاه سید گل سرخ اثری به جا مانده از قرن نهم هجری قمری می باشد که با شماره 7660 در تاریخ 17 اسفند سال 1381 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

این امامزاده متعلق به یکی از نوادگان امام صادق (ع) می باشد که در بین مردم با نام های سید فتح الله، سید ابوالفتح، سیدفتح و سید فتح الرضا نیز شناخته می شود. همچنین بر طبق نوشته روی یک زیلو این امامزاده تحت عنوان سلطان سیف الدین نیز یاد می شود.

بقعه شیخ زین الدین علی خاموش اثری به جا مانده از قرن های دهم و یازدهم هجری قمری می باشد که در تاریخ 9 اردیبهشت سال 1382 با شماره 8555 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این بقعه متعلق به شیخ علی خاموش می باشد.

پیر عطا، یکی از نوادگان امام موسی بن جعفر است و سید العلما پیر عطا نام گرفته بود. مشخص نیست وی در چه تاریخی فوت کرده اما متولی امامزاده می گوید مقبره و صحن اطراف آن حدود 250-300 سال پیش، در دوران قاجاریه بنا شده است.

ابن باکویه شیرازی، جهانگرد و شاعر ایرانی، از عرفای صوفی مسلک صده چهارم و پنجم هجری بوده که به باباکوهی شهرت یافته است. آرامگاه باباکوهی که متعلق به پس از اسلام است و قدمتی به اندازه دوره آل بویه دارد یکی از مکان های تاریخی و دیدنی شهر شیراز است.

آبش خاتون، دختر اتابک سعد بن سعد زنگی وترکان خاتون، در قرن هفتم هجری قمری ملکه ایران بوده و به عنوان تنها حکمران زن این استان شناخته می شود. ملکه آبش خاتون عروس یازدهمین پسر هلاکو خان مغول، در حدود 22 سال بر مسند پادشاهی نشست و در این بین زندگی خود را در شیراز و تبریز سپری کرد.