بهترین ایران

یکی از خوش نویس های بزرگ و مشهور خط نستعلیق میر عماد حسن قزوینی است که از هنرمندان قرن 10 قمری به شمار می رود. او نه تنها در ایران و در دربار صفوی نام دار بود، بلکه آوازه اش به قلمرو حکومت عثمانی و دربار گورکانیان هند نیز رسیده بود.

واله را می توان از شعرا و خوشنویسان مربوط به اواخر حکومت زندیه و اوایل دوران حکومت فتحعلی شاه قاجار دانست. او علاوه بر شعر و خط در فنون ادبی، عربی، عرفان، حکمت و ریاضیات نیز دانشمند بود و مورد احترام بزرگان قرار داشت.

آرامگاه آقا محمد بید آبادی یکی دیگر از بقعه های مورد توجه اصفهانیان در قبرستان قدیمی و تاریخی تخت فولاد است. این آرامگاه علی رغم خواسته آقا محمد بید آبادی، 120 سال بعد از وفاتش بر روی قبر وی ساخته شد. او در جوار پدرش به خاک سپرده شده بود.

آرامگاه الراشد بالله، در واقع آرامگاه یکی از خلفای عباسی می باشد. پدر وی خلیفه پیشین عباسی بود و با نام مسترشد شناخته می شد. مسترشد تعهداتی برای پرداخت باج به مسعود بن محمد بن ملکشاه سلجوقی داشت.

صاحب بن عباد یکی از شعرا، نویسندگان، و وزرا شیعه در دربار رکن الدوله دیلمی بود و آرامگاهش در اصفهان قرار دارد. بنا آرامگاه او شبیه بقعه های 4 ایوانی است و یکی از ایوان ها کفش کن می باشد. سقف بقعه گنبدی شکل آن با نقوشی زیبا مزین شده است.

میر فندرسکی یکی از دانشمندان خوش شانس زمانه اش بود، زیرا در زمانی به دنیا آمد و در موقعی شکوفا شد که حکومت سر سازگاری با دانشمندان را داشت و مانند فردوسی یا ابن سینا مجبور نبود برای حفظ جانش تلاش کند.

در نزدیکی میدان آزادی در محله طرشت روستایی به همین نام وجود داشته که در قرن ششم هجری قمری یکی از علمای دینی و روایان حدیث در این روستا چشم به جهان گشوده است. وی که شیخ عبداله طرشتی نام داشت خودش را ازنوادگان صحابی بزرگوار رسول الله حذیفه بن الیمان می دانست.

یکی از ایستگاههای خط یک مترو تهران، جوانمرد قصاب نام دارد. تا قبل از اینکه این نام برای این ایستگاه برگزیده شود، کمتر کسی در مورد جوانمرد قصاب و وجود بقعه اش در این محله چیزی می دانست. در قسمت شمالی شهر ری، بقعه ای ساده که ملات آن کاهگل و گچ می باشد ساخته شده است.

صائب تبریزی، محمد علی بن میرزا عبد الرحیم تبریزی نام داشت. او در سال 1026 قمری مصادف با سال 996 خورشیدی در تبریز به دنیا آمد و در سال 1081 قمری یا همان 1049 خورشیدی در اصفهان در گذشت. او در زمان زندگی بیش از 120000 بیت شعر سرود.

آرامگاه ساروتقی از آرامگاه های بسیار قدیمی اصفهان به شمار می رود. این بنا محل دفن ساروتقی اصفهانی، از افراد سرشناس صفویه بود. این مسجد هرچند صحن چندان بزرگی ندارد ولی گنبد منحصر به فردی دارد و معماری آن از نمونه های خاص آن زمان است.