ترین ها
دیدنی ها
دانستنیهای سفر
غذاهای ملل
فرهنگ و هنر
ایران گردی
ایده های سفر
سفرنامه ها
اخبار
ویدیو
ایرانگردی
تعیین تعداد آثار هنری که در مرکز تاریخی فلورانس به نمایش گذاشته شده اند (و در فهرست یونسکو نیز ثبت شده اند) کار ساده ای نیست؛ تهیه یک فهرست جامع از دیدنی ها و کارهایی که می توان در این شهر انجام داد، کاری دایرة المعارفی خواهد بود. مجموعه ای از موزه های سطح جهانی، مانند اوفیتزی و گالری آکادمی، روزانه هزاران بازدیدکننده را به خود جذب می کنند، اما این ها تنها بخش کوچکی از میراث پایتخت توسکانی را تشکیل می دهند.
تلاش برای دیدن همه چیز می تواند طاقت فرسا باشد، به ویژه اگر در مدت کوتاهی بین بهار تا پاییز به این شهر سفر کنید. بازدید از موزه های اصلی معمولا به معنای ایستادن در صف های طولانی و رو به رو شدن با جمعیتی زیاد است. به جای تلاش برای تکمیل یک فهرست از «کارهایی که باید انجام دهید»، بهتر است چند روزی را به کشف فلورانس از زوایای مختلف اختصاص دهید.
آثار هنرمندان رنسانس مورد علاقه تان را بشناسید، و سپس سالن های موزه را پشت سر بگذارید و فرهنگ زنده شهر را کشف کنید. در ادامه برخی از بهترین کارهایی که می توانید در فلورانس انجام دهید را معرفی می کنیم.
۱. تماشای آثار میکل آنژ در فلورانس
یکی از مشهورترین هنرمندان رنسانس، میکل آنژ بوناروتی، آثار و ردپای زیادی از حضور خود در فلورانس بر جای گذاشته است؛ از جمله مجسمه نمادین «داوود» که در گالری آکادمی نگهداری می شود. میکل آنژ در سال ۱۴۷۵ در کاپرزه، نزدیک آرتزو به دنیا آمد و در سنین پایین همراه خانواده اش به فلورانس نقل مکان کرد و تنها در ۱۳ سالگی فعالیت هنری خود را به عنوان پیکرتراش آغاز کرد.
خانه بوناروتی در خیابان گیبلینا، بخشی از دستاوردهای او را از طریق طرح ها و حکاکی های اولیه اش به نمایش گذاشته است. در کلیسای «سانتو اسپیریتو» که توسط فیلیپو برونلسکی طراحی شد، می توانید صلیب چوبی ساخته شده توسط میکل آنژ نوجوان در سال ۱۴۹۳ را ببینید؛ اثری که او در دوران زندگی در صومعه و هنگام مطالعه کالبدشناسی خلق کرد.
آثاری مهم همچون «باکوس» (۱۴۹۷) که به عنوان نخستین مجسمه مرمرین او شناخته می شود، و «داوود-آپولو» (۱۵۳۰–۱۵۳۲) در موزه بارجلو نگهداری می شوند، در حالی‌که تنها نقاشی تابلویی بازمانده از او، «توندو دونی» (۱۵۰۴–۱۵۰۶)، در گالری اوفیتزی قرار دارد.
از دستاوردهای معماری او نیز می توان به ورودی کتابخانه مدیچی لورنتزیانا و «ساگرستیا نووا» اشاره کرد؛ بخشی از موزه کاپل مدیچی که آرامگاه بسیاری از برجسته ترین اعضای خاندان مدیچی است.
۲. قدم زدن در باغ های یادبود
باغ های بوبولی (Boboli Gardens) که در سال ۱۵۴۹ به سفارش خاندان مدیچی و به دست معمار شهری «نیکولو پریکولی» طراحی شدند، سرآغاز سبکی تازه در باغ های درباری اروپا بودند و الگویی پدید آوردند که اشراف زادگان در سراسر قاره از آن الهام گرفتند. این باغ ها که بر اساس اصول انسان گرایانه رنسانس شکل گرفتند، بخشی از کاخ پیتی به شمار می روند و مرز میان طبیعت و هنر را محو می کنند. در مسیرتان می توانید از میان غارهای مصنوعی، فواره ها و مجسمه هایی عبور کنید که زینت بخش باغ های متقارن حاکمان پیشین شهر هستند.
بوبولی تنها باغ یادبود فلورانس نیست. تور سبز خود را با بازدید از «باغ تورریجیانی» به سبک انگلیسی ادامه دهید که بزرگترین باغ خصوصی درون یک مرکز تاریخی در اروپاست. سپس به سمت «باغ باردینی» بالا بروید تا یکی از بهترین چشم اندازها به سمت گنبد کلیسای جامع فلورانس (دوومو) را تماشا کنید.
۳. بازدید از کاخ های مدیچی
خاندان مدیچی که نزدیک به ۳۰۰ سال بر فلورانس حکمرانی کردند، تغییری بی نظیر در این شهر ایجاد کردند. تور خود را از کاخ «مدیچی-ریکاردی» در منطقه سان لورنزو آغاز کنید؛ این اولین اقامتگاه فلورانسی این خاندان از بانکداران تبدیل شده به دوک ها بود. از «کاپل ماگی» اثر بنوتسو گوزولی دیدن کنید و سپس به «بازیلیکا دی سان لورنزو»، کلیسای خانوادگی که دو منبر شگفت انگیز اثر دوناتلو در آن قرار دارد، بروید.
به میدان «پیاتزا دلا سیگنوریا» برسید تا وارد کاخ «وکیو» شوید؛ جایی که کازیمو اول مدیچی در سال ۱۵۴۰ همراه با همسرش نقل مکان کرد. از مسیرهای مخفی بازدید کنید تا به «استودیولو» فرانچسکو اول، اتاق شگفتی های پسر دوک که در دل دیوارها و پله های کاخ پنهان است، دسترسی پیدا کنید. سپس به سالن پانصد یا همان «سالونه دی چینکوچنتو» فوق العاده بروید و در نهایت از کاخ وکیو خارج شده و به سمت کاخ «پالازو پیتی» در آن سوی آرنو حرکت کنید؛ این کاخ در نیمه دوم قرن ۱۶ به عنوان اقامتگاه باشکوه مدیچی مورد استفاده قرار می گرفت.
۴. نوشیدنی نگرونی، اختراع فلورانسی
در حدود پایان سال ۱۹۱۹، کنت فلورانسی «کاميلو نگرونی» از بارمن کافه «کاسونی» (بعدها کافه «جیاکوزا») در خیابان اسپادا خواست تا نوشیدنی همیشگی او، آمریکانو که ترکیبی از کامپاری و ورموت شیرین است را با افزودن جین تغییر دهد. این درخواست غیرمعمول یکی از شناخته شده ترین نوشیدنی های ایتالیایی در سراسر جهان، یعنی نگرونی را به وجود آورد.
باری که کنت نگرونی در آن نوشیدنش را آغاز کرد، در سال ۲۰۱۷ تعطیل شد، اما یک کافه جدید به نام «جیاکوزا» در سال ۲۰۲۳ در خیابان اسپادا باز شد که از کافه قرن نوزدهمی الهام گرفته شده که این نوشیدنی افسانه ای در آن اختراع شد. این تنها بار نیست که بتوانید نگرونی را سفارش دهید؛ ریوآره، مانیفاتورا و MAD تنها برخی از مکان هایی هستند که ارزش توقف دارند و نسخه های خلاقانه ای از این نوشیدنی کلاسیک همیشگی ارائه می کنند.
۵. بهترین ژلاتو شهر را پیدا کنید
دو فلورانسی مدت هاست که برای عنوان «پدر ژلاتو» با هم رقابت می کنند. طبق یک روایت، قصابی به نام «روگری» که در دربار مدیچی زندگی می کرد، در اواسط قرن شانزدهم پس از برگزاری مسابقه ای توسط دوشس کاترینا د مدیچی برای ایجاد عجیب ترین خوراکی، دستور تهیه ژلاتو را ساخت.
نسخه دوم، اختراع ژلاتو را به معمار «برناردو بوانتالنتی» نسبت می دهد که او نیز برای مدیچی ها کار می کرد و گفته می شود برای نخستین بار کرم یخ زده، شکر و تخم مرغ را ترکیب کرده و دسر با طعمی بی سابقه ایجاد کرده است.
طعم بوانتالنتی هنوز در فلورانس محبوب است، اگرچه ده ها ژلاتری نسخه های منحصر به فرد خود از این کلاسیک تابستانی را ارائه می دهند. در «ویولی» توقف کنید تا افوگاتو افسانه ای (اما گران قیمت) آنها را بچشید، یا از اسکوپ های دست ساز «اسبرینو»، «لا سوربتتیرا» یا «ژلاتریا دلا پاسرا» لذت ببرید.
۶. کشف ریشه های زبان ایتالیایی
هفت قرن پیش، شاعر فلورانسی «دانته آلیگیری» نحوه نوشتن و گفتار زبان ایتالیایی را به گونه ای تغییر داد که تاثیر آن هنوز احساس می شود. محبوبیت «کمدی الهی» دانته که به زبان عامیانه فلورانس نوشته شده بود، زیربنایی برای توسعه زبان ایتالیایی ایجاد کرد و او را به ستاره ادبی تبدیل نمود.
مجسمه ها و پرتره های دانته در نقاط مختلف شهر پراکنده اند، اما بهترین مکان برای آشنایی با ریشه های این نویسنده تاثیرگذار، محله ای است که گفته می شود او در آن زندگی می‌کرده است. این محله که بین میدان «پیاتزا دلا سیگنوریا» و «اورسان میکله» قرار دارد، بخش حفظ شده ای از فلورانس قرون وسطی است که موزه «خانه دانته» و برخی از آخرین خانه های سنگی-برجی (case torri) را در خود جای داده است؛ خانه هایی که خانواده های اشرافی و تجاری برای نمایش موقعیت و نفوذ خود ساخته بودند.
۷. گنج یابی در بازارهای فلورانس
چه به دنبال غذای خیابانی، لباس های قدیمی، سوغاتی منحصر به فرد، کتاب های دست دوم یا قطعه ای از مبلمان عتیقه باشید، فلورانس بازاری برای آن دارد. «مرکاتو سنترال» در سان لورنزو مرکز فعالیت است. بیرون از آن، بازار شلوغ چرم را خواهید دید که کیف، کمربند، کت و دفترچه ها در غرفه های آن عرضه می شوند.
درون ساختمان ساخت سال ۱۸۷۴ که قلب محله را تشکیل می دهد، طبقه اول به محصولات تازه و کالاهای سنتی اختصاص دارد و طبقه بالا به عنوان فودکورت فعالیت می کند و بیش از ۲۰ غرفه دارد که غذاهای محلی، بین المللی و معاصر ارائه می کنند. همچنین اگر بخواهید مهارت های تهیه پاستا را یاد بگیرید، یک مدرسه آشپزی نیز وجود دارد.
مرکاتو سنترال تنها بازار فلورانس نیست. کالاهای چرمی در «مرکاتو دل پورچلینو» (یا مرکاتو نووو) در فضای باز و در نزدیکی پل قدیمی هم به فروش می رسند، در حالی که «مرکاتو دی سانتامبرگو» قدیمی ترین بازار سرپوشیده شهر است و بخشی برای آثار عتیقه و کالاهای دست دوم در «لارگو پیئترو آنیگونی» دارد. هر دومین شنبه ماه، بازار عتیقه در «پیاتزا سانتو اسپیریتو» برگزار می شود و اگر می خواهید مثل یک محلی خرید کنید، صبح های سه شنبه به پارک کاسکینه بروید.
۸. گشت و گذار در انوتکا‌ها
از قرون وسطی، نوشیدنی جزو اصلی غذا در فلورانس بوده است، زمانی که «ویناتیری ها» (تولیدکنندگان و فروشندگان نوشیدنی) از منطقه کیانتی به شهر آمدند تا نوشیدنی های خود را بفروشند. بسیاری از انوتکاهای قدیمی هنوز در ناحیه بازار دیده می شوند، از جمله «زانو‌بینی»، «کازا دل وینو» یا «وی نو دیوینو» که می توانید با چند یورو طعم نوشیدنی های محلی را بچشید. اگر فضای مدرن تر را ترجیح می دهید، به «انوتکا بلینی» در «پیاتزا سان پانکرازیو» یا «ایل سانتی‌نو» در منطقه سانتو اسپیریتو بروید تا دیدگاه معاصر از این سنت قدیمی را تجربه کنید.
۹. بازدید از یک نمایشگاه هنر معاصر
از رنسانس کمی فاصله بگیرید و به عصر معاصر سفر کنید و از موزه ها و گالری هایی که آثار هنرمندان محلی و بین المللی را به نمایش می گذارند و عصر مدرن را تعریف می کنند، بازدید کنید. «پالازو استروزی» موسسه پیشروی هنر معاصر فلورانس است که برنامه ای غنی از نمایشگاه های متغیر در طول سال ارائه می دهد. از مهمانان اخیر آن می توان به تریسی امین، هلن فرانکن تالر و آنسلم کیفر اشاره کرد.
«موزه نووچنتو» در میدان سانتا ماریا نوولا، نقاشی ها و مجسمه های هنرمندان محلی و خارجی طی یک قرن گذشته را به نمایش می گذارد، در حالی که «موزه مارینو مارینی» مجسمه های عجیب و غریب سوارکاری هنرمند اهل پیستویای مارینو مارینی (۱۹۰۱–۱۹۸۰) را ارائه می کند.
۱۰. تماشای یکی از تابلوهای خیابانی کِلت
هنگام قدم زدن در خیابان های فلورانس، به تابلوهای راهنمایی و رانندگی نگاه کنید و ممکن است متوجه شوید بسیاری از آن ها با استیکرهایی «تغییر داده» شده اند که معنای جدیدی به نمادها می دهند. این تغییرات اغلب طعنه آمیز، کار هنرمند خیابانی «کلت آبراهام» است که طی دو دهه گذشته طنز و نقد سیاسی را به تابلوهای شهر آورده است. استودیو کلت در منطقه سان نیکولو برای بازدیدکنندگان باز است. اگر علاقه مند به آشنایی با هنر شهری محلی هستید، بازدید از «گالری استریت لولز» در خیابان پالازوئولو نیز توصیه می شود، اولین گالری فلورانس که کاملا به هنر شهری اختصاص دارد.
۱۱. کشف جنبه علمی فلورانس
فلورانس به طور جهانی به عنوان شهر هنر شناخته می شود، بنابراین بسیاری از موسسات علمی که فرهنگ شهر را در دوران رنسانس و پس از آن شکل داده اند، اغلب نادیده گرفته می شوند. «موزه لا اسپکولا»، یکی از قدیمی ترین موزه های تاریخ طبیعی اروپا، پس از سال ها بازسازی در سال ۲۰۲۴ دوباره افتتاح شد و مدل های مومی آناتومیک کنجکاوانه ای از قرن هجدهم را به نمایش می گذارد.
همچنین «موزه گالیله» به نام دانشمند توسکانی، گالیلئو گالیله، که در اوایل قرن هفدهم توسط مدیچی به فلورانس دعوت شد، وجود دارد. این موزه بیش از ۱۰۰۰ اثر دارد که تکامل مطالعات علمی در فلورانس و فراتر از آن را نشان می دهند. کودکان نیز از بازدید «موزه زمین شناسی و دیرینه شناسی» که توسط دانشگاه فلورانس اداره می شود لذت خواهند برد، اسکلت های فیل هایی که حدود ۱.۵ میلیون سال پیش در توسکانی زندگی می کردند و همچنین بقایای موجودات دیگر، از جمله نهنگ، که در گذشته های دور در این منطقه زندگی می کردند، در این موزه به نمایش گذاشته شده اند.
۱۲. مزه کردن یک شیاچیاتای (schiacciata) واقعی
رسانه های اجتماعی باعث شهرت جهانی «آل‌آنتیکو وینایو» شده اند و شیاچیاتا (نان تخت فلورانسی) را به پدیده ای جهانی تبدیل کرده اند؛ صف های طولانی بیرون نخستین فروشگاه ساندویچ این برند در خیابان دی نری گواه این محبوبیت است. اما انتظار نیم ساعته برای یک شیاچیاتای شکم پر منطقی نیست، به خصوص که ده ها نانوایی در سراسر شهر نان هایی به همان اندازه یا حتی خوشمزه تر عرضه می کنند. برای تجربه طعم شور، روغنی و ترد این نان، به «فرنو پوگی»، «فرنو بکالی»، «چیوکولاتریا بالرینی» یا «ساپوری توسکانی» سر بزنید.
۱۳. تماشای پل قدیمی از روی بارچتو (barchetto)
پل قدیمی (پونته وکیو) که در سال ۱۳۴۵ ساخته شد، یکی از شناخته شده ترین نمادهای شهر است و دو سوی فلورانس را از روی رود آرنو به هم متصل می کند. ۴۸ فروشگاه جواهرآلات روی پل توانستند از بمباران سال ۱۹۴۴ شهر جان سالم به در ببرند، در حالی که سایر پل های مرکز فلورانس نابود شدند و همچنین از سیل بزرگ سال ۱۹۶۶ جان سالم به در بردند.
برای تماشای این شگفتی معماری از زاویه ای منحصر به فرد، در یکی از گردش های بارچتو که توسط رِنایولی ها در ماه های تابستان برگزار می شود، شرکت کنید. در اوایل قرن بیستم، رنایولی ها کارگران شهری بودند که برای پروژه های ساختمانی، رنا (شن) را از بستر رودخانه استخراج می کردند و با استفاده از بارچتوهای ویژه (قایق های کوچک) و مهارت هایی که نسل ها منتقل شده بود، این کار را انجام می دادند. با پیشرفت تکنولوژی، رنایولی ها از میان رفتند، اما انجمن رنایولی آخرین بارچتوهای بازمانده را بازسازی کرده و آن ها را به گونه ای آماده کرده تا بازدیدکنندگان بتوانند شهر را در حین عبور از رودخانه تماشا کنند.
منبع: lonelyplanet
