بهترین مراکز دیدنی ایران

خانه مینایی خانه یکی از زنان غیر رسمی ناصرالدین شاه قاجار و مادر کامران میرزا نایب السلطنه سوم بوده است که امروزه تبدیل به موزه خیابان ولیعصر شده و هفت بخش دارد. خانه مینایی به سبک قاجاری ساخته شده است که دو حیاط دارد و ساختمان در وسط قرار گرفته است.

در میان بناهای تاریخی شهر کویری یزد، خانه های آن به لحاظ معماری و تاریخی، از اهمیت ویژه ای برخوردارند. معماری خاص این خانه ها واقعا تحسین برانگیز است و از همین رو گردشگران بسیاری به سمت این شهر و بازدید از خانه هایش جذب می شوند.

خانه مهرپرور به صورت 2 طرف ساخت، در طرفین شمالی و جنوبی حیاطی مستطیل شکل با 360 متر مربع مساحت ساخته شده است. شواهد موجود در این خانه حکایت از قدمت قجری این عمارت دارد.

مهدی اخوان ثالث شاعر نام دار و موسیقی پژوه ایرانی بود و با تخلص م.امید اشعار اجتماعی و روایتی از زندگی مردم را به تصویر کشید. به گفته فرزند اخوان، خانه او در حال حاضر رو به تخریب است و سقفش در حال فروریختن است.

قدمت خانه موید علایی به دوره قاجار یعنی بیش از 130 سال پیش بر می گردد. این بنا محل زندگی دکتر سید حسین علایی، فرزند سید یحیی موید علایی بوده است که اکنون به عنوان بنیاد ایران شناسی از آن استفاده می شود.

خانه موسوی اثر باقی مانده از دوران قاجار می باشد که درتاریخ 24 بهمن سال 1375 با شماره 1840 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این خانه قدیمی کاربری مسکونی داشته است.

خانه موسوی واقع در محله دروازه میدان ابرکوه، در مجاورت خانه سید علی آقا و خانه آقازاده، بنایی مربوط به دوران قاجار است که در سال 1375 با شماره 1840 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده. این خانه اعیان نشین در سه جبهه برای استفاده در فصول مختلف و یک حیاط مرکزی ساخته شده.

خانه محمدحسن مدرس در محله عودلاجان در واقع خانه ای است که وی از وزیر مختار فرانسه در سال 1289 اجاره کرد. وقتی مدرس به عنوان مجتهد ناظر بر مصوبات مجلس تعیین شد از اصفهان به تهران آمد و این خانه را اجاره کرد.

موزه های عروسک در سرتاسر دنیا طرفداران بسیاری داشته اند و در ایران نیز تعدادی از آنها با روایت خاطرات نسل های مختلف پ و فرهنگ های گوناگون وجود دارد. خانه موزه عروسک و اسباب بازی کاشان از جمله این موزه های دیدنی بوده و عروسک های متعددی را در خانه تاریخی سهرابی جای داده است.

خانه شهید رجایی هم مانند خانه دکتر شریعتی و پرفسور حسابی نه به خاطر هنر معماریش بلکه به خاطر روح بلند و سبک زندگی صاحبش مورد توجه واقع شده است و از سال 1373 به موزه تبدیل شد. خانه ای 254 متری بسیار ساده که تا سال 1373 محل زندگی همسر ایشان بوده است.