بهترین مراکز دیدنی ایران

کارلادان نام یکی دیگر از محله های قدیمی اصفهان است. این محله قبلا از روستاهای شهر ماربین محسوب می شد ولی از سال 1362 به بعد از ماربین یا خمینی شهر امروز جدا شد و جزو اصفهان به حساب آمد. منار جنبان ها در این محله واقع شده اند.

در باب هویت صاحب این مقبره روایات گوناگونی در میان مردم بومی رواج دارد. اما آنچه که بین همه مشترک است، این است که این مقبره مربوط به مرد زیباروی نی نوازی بوده است که دختران و زنان به شوق دیدن روی او و شنیدن صدای آواز سازش تا پای این کوه می آمدند.

در غرب جزیره کیش دماغه ای (نوکی پیش آمده از کوه) قرار گرفته است که از رشته کوه های جنوب استان هرمزگان قابل رویت می باشد. این دماغه صخره ای به کلبه هور شهرت دارد و دارای انواع مختلف آبزیان از جمله ماهی های سرخو، سنگسر، هامور، لاک پشت ها و صدف هاست.

دره ستارگان، یکی از عجایب هفت گانه قشم است. این دره جزئی از ژئوپارک قشم محسوب می شود و در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. مخروط های نوک تیز، حفره ها و ستون های بزرگ این دره بر اثر فرسایش های طبیعی باد و باران شکل گرفته اند.

جزیره هنگام با مساحت حدود 50 کیلومتر مربع در فاصله دو کیلومتری جزیره ی قشم قرار گرفته است. جزیره زیبا و دیدنی هنگام علیرقم مساحت کم خود، دارای جاذبه های گردشگری بسیاری است که یکی از دیدنی های آن سنگ مادر و دختر نام دارد.

درخت همیشه سبز لور یا انجیر معابد، درختی است که در اصل بومی هندوستان و جنوب شرق آسیا است ولی در شهرهای جنوبی ایران مانند بندر عباس، چابهار، قشم و کیش نیز یافت می شود. این درختان با برگ هایی همیشه سبز، چند صد سال عمر می کنند.

برج کلاه فرنگی شوشتر از بناهای بجا مانده از زمان ساسانیان است و بخشی از مجموعه با ارزش سازه های آبی شوشتر به حساب می رود. به عقیده برخی کاربری اصلی بنا به عنوان محل دیدبانی شاپور ساسانی و یا قیصر روم برای نظارت کردن بر ساخت مجموعه آبی شوشتر بوده است.

پل بند شادُروان یا همان بند قیصر از بناهای با ارزش به جا مانده از حکومت ساسانیان است و نقش مهمی را در مجموعه با شکوه سازه های آبی شوشتر ایفا می کند. گفته شده شاپور اول، دومین پادشاه ساسانی، دستور ساخت این پل بند را داد.

شهر باستانی ایوان کرخه از سایت های تاریخی دوره ساسانیان است. ایوان کرخه با فضایی بزرگتر از 3 برابر شوش باستان، در میان سال های 307 تا 379 میلادی به دستور شاپور دوم ساخته شد. اما در حال حاضر از این شهر تاریخی تنها بخش اندکی باقی مانده است.

گنبد خشتی، مقبره یکی از نوادگان هفدهمین نسل از امام موسی به نام امیر سلطان غیاث الدین محمد بن امیر طاهر الموسی است. وجه تسمیه این بنا مصالح به کار رفته در گنبد آن است که خشت می باشد. این بنا در ابتدا در دوره تیموری ساخته شده و در دوران صفویه و قاجار تکمیل شد.