بهترین مراکز دیدنی ایران

ابو بشر عمرو ابن عثمان یکی از دانشمندان زبان شناسی ایرانی و نگارنده اولین کتاب علم صرف و نحو زبان عربی بوده و با نام سیبویه شناخته می شده. به همین جهت به سیبویه نحوی نیز معروف می باشد. ویه به معنای منسوب به چیزی بودن است و سیبویه به معنای منسوب به سیب است.

شهر شیراز به سبب در بر گرفتن آرامگاه شاعران نامدار ایرانی همواره از شهرت و اهمیت ویژه ای برخوردار بوده است.همانطور که می دانید آرامگاه دیگر شاعر بزرگ ایرانی، سعدی شیرازی نیز از مشهورترین و زیباترین آرامگاه های این شهر است که پیشنهاد می کنیم از دیدن آن غافل نشوید.

شهر شیراز در بین شهرهای کشورمان دارای بیشترین تعداد آرامگاه امامزادگان می باشد. یکی از این امامزادگان بزرگوار که ارامگاه ایشان همواره محلی برای توسل و تزرع می باشد، سید تاج الدین غریب، فرزند جعفر بن فضل بن علی بن ابی طالب(ع)، هستند.

خانه های قدیمی شهر فرهنگ و هنر، شیراز، همواره میزبان گردشگران بوده و با رنگ ها و زیبایی های کم نظیر خود به آنان خوش آمد می گویند. یکی از این خانه های ارزشمند تاریخی، خانه فروغ الملک قوامی است که امروزه به عنوان موزه هنرهای معاصر مشکین فام نیز شناخته می شود.

در شهر دیدنی شیراز با توجه به وجود آثار متعدد و مشهور تاریخی، برخی دیگر از آثار و مکان ها کمتر مورد توجه و شناخت قرار می گیرند. قبرستان دارالسلم یا دارالسلام شیراز نیز یکی از این مکان هاست.

شهر فرهنگ و هنر شیراز در گذشته دور میزبان تمدن ها و حکومت های بزرگ باستانی و پس از آن نیز در چندین دوره پایتخت حکومت هایی نظیر زندیه بوده است. به همین سبب آثار باستانی، تاریخی و هنری بی شماری در این شهر جای گرفته اند؛

شیراز محل زندگی بسیاری از شعرا و پادشاهان بوده و به همین جهت از جمله بناهای دیدنی موجود در این شهر می توان به وجود آرامگاه های متعدد اشاره کرد. جلال الدین شاه شجاع که لقبش ابوالفوارس است یکی از پادشاهان آل مظفر بوده است.

شیراز پر از خانه های زیبا و قدیمی از دوران زندیه و قاجار است. یکی از قدیمی ترین این خانه های تاریخی دیدنی، خانه محتشم می باشد. این خانه در نزدیکی دیوان خانه وکیل، آب انبار وکیل و ارگ کریمخانی قرار گرفته است.

یکی از بناهای آرامگاهی دیدنی شیراز، آرامگاه ابوعبدالله ابن خفیف از عرفای قرن سوم و چهارم هجری است. ابن خفیف شیرازی را با نام هایی چون شیخ السلام، شیخ کبیر و شیخ المشایخ نیز می شناسند. ابن خفیف از عرفای صوفی مسلک و بنیان گذار فرقه خفیفیه بوده است.

قدمت این بقعه به دوران حکومت عضد الدوله دیلمی باز می گردد. اولین بازسازی های آن توسط تیموریان صورت گرفت و در نهایت در دوران پهلوی مرمت گسترده ای روی این بقعه متبرکه به دستان هنرمند حبیب الله جوکار با سرپرستی مهندس پیروانی از معماران زبده آن دوره انجام شده است.