بهترین مراکز دیدنی ایران

احمد و شیخ محمد از ساکنان منطقه اسفنجرد (روستایی میان عزآباد و رستاق) بوده اند که بعدها تخریب شده. آنان به دلیل ظلم حاکم آن منطقه از آنجا مهاجرت کردند و به شهر یزد آمدند. این دو برادر عارف بسیار مورد احترام مردم بودند و در کتب تاریخی نیز از آنها نام برده شده.

بقعه 12 امام از قدیمی‌ترین آثار تاریخی شهر یزد و دومین گنبد شناسنامه‌دار در ایران است که در قرن پنجم هجری و در دوران سلجوقیان ساخته شده و جزو بناهای کهن کتیبه‌دار است. این بنای تاریخی در نزدیکی چند اثر تاریخی دیگر از جمله مدرسه فیضیه و خانه لاری‌ها واقع شده است

آرامگاه سید شمس الدین از مکان‌های تاریخی یزد است که در محله چهارمنار این شهر قرار دارد و قدمت آن به دوران ایلخانی برمیگردد و در سال 1313 به ثبت ملی رسیده. متاسفانه این بنا نیز مانند بیشتر آثار تاریخی این محل، نیمه ویران است و به همین دلیل کمتر مورد استقبال بازدیدکنندگان قرار می‌گیرد.

بقعه شاه سید رضا مربوط به دوره صفوی است. این اثر در تاریخ 25 اسفند سال 1378 با شماره 2604 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. به علت سنگ قبری که نام شاه سید رضا بر روی آن نوشته شده است این نام را به آن داده اند.

ابو بشر عمرو ابن عثمان یکی از دانشمندان زبان شناسی ایرانی و نگارنده اولین کتاب علم صرف و نحو زبان عربی بوده و با نام سیبویه شناخته می شده. به همین جهت به سیبویه نحوی نیز معروف می باشد. ویه به معنای منسوب به چیزی بودن است و سیبویه به معنای منسوب به سیب است.

آرامگاه ملا علی کرم اثری باقی مانده از قرن نهم هجری قمری می باشد که با شماره 6307 در تاریخ 7 مهر سال 1381 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این مقبره که ارزش مذهبی دارد متعلق به ملا علی کرم، خواهرزاده کریم خان زند می باشد.

مقبره اعلاء اثری به جا مانده از قرن هفتم هجری قمری است که در تاریخ 26 اسفند سال 1386 با شماره 22137 توسط سازمان میراث فرهنگی ایران به عنوان یکی از آثار ملی کشور ثبت شده است.

شیراز محل زندگی بسیاری از شعرا و پادشاهان بوده و به همین جهت از جمله بناهای دیدنی موجود در این شهر می توان به وجود آرامگاه های متعدد اشاره کرد. جلال الدین شاه شجاع که لقبش ابوالفوارس است یکی از پادشاهان آل مظفر بوده است.

یکی از بناهای آرامگاهی دیدنی شیراز، آرامگاه ابوعبدالله ابن خفیف از عرفای قرن سوم و چهارم هجری است. ابن خفیف شیرازی را با نام هایی چون شیخ السلام، شیخ کبیر و شیخ المشایخ نیز می شناسند. ابن خفیف از عرفای صوفی مسلک و بنیان گذار فرقه خفیفیه بوده است.

قدمت این بقعه به دوران حکومت عضد الدوله دیلمی باز می گردد. اولین بازسازی های آن توسط تیموریان صورت گرفت و در نهایت در دوران پهلوی مرمت گسترده ای روی این بقعه متبرکه به دستان هنرمند حبیب الله جوکار با سرپرستی مهندس پیروانی از معماران زبده آن دوره انجام شده است.