بهترین مراکز دیدنی ایران

زیارتگاه مقدس خدیجه خاتون در واقع آرامگاه خواهر امامزاده جعفر (ع) و فرزند امام موسی بن جعفر (ع) می باشد، ایشان در دهه سوم قرن پنجم هجری شمسی وفات یافته است. گفته می شود بر اساس کتیبه های موجود در آن قدمت بنا به قرون 6 یا 8 هجری شمسی بر میگردد.

سقاخانه گذر قلی مربوط به دوران قاجاریه می باشد. تاریخچه سقاخانه ها بر می گردد به زمانی که بعضی برای رفع تشنگی عزاداران محرم و بعضی برای رفع تشنگی رهگذران به طور دائمی ساخته می شدند. معمولا سازندگان این سقاخانه ها افراد خیری بودند.

بقعه امامزاده یحیی یکی از محبوب ترین مکان های زیارتی شهر ساری است که در قرن 9 هجری قمری ساخته شده و به امامزاده یحیی و همچنین به خواهر و برادر ایشان تعلق دارد، که گفته می شود از فرزندان امام موسی کاظم (ع) هستند.

امام زاده ساره مریم از نوادگان امام موسی کاظم بود و با نام امامزاده ساره خاتون نیز شناخته می شود. برخی نیز معتقدند ساره مریم خواهر امام رضا (ع) است. بنای بقعه در زمان حکومت ایلخانان حدود قرن 6 قمری بنا شده است.

ابوجعفر محمد بن علی ملقب به قاسم از نوادگان کوچکترین فرزند امام صادق (ع) است که در بین مردم به امام زاده جعفر معروف است. نقل است که شبی والی یزد خواب پیامبر می بیند که از او میخواد یکی از نوادگانش را که در یزد اقامت کرده حمایت کند.

ساری هم از نظر جاذبه های طبیعی و هم از نظر شاهکارهای معماری شهری قابل تحسین است و همین امر باعث شده از مناطق محبوب گردشگران داخلی و خارجی در شمال کشور باشد. یکی از زیباترین آثار تاریخی دیدنی این شهر، بنای امامزاده عباس است.

تکیه تجریش نام تکیه بزرگی در میدان تجریش است و به خاطر موقعیت مکانی خود، به این نام خوانده می شود. تکیه تجریش در کنار امام زاده صالح و پاساژ تجاری قرار دارد و جزو اماکن دیدنی این محدوده به شمار می آید. تکیه تجریش پلان مستطیلی در 2 طبقه دارد.

تکیه روستای مقریکلا که به نام تکیه عبدالحسین خانی هم شناخته می شود، یکی از بناهای تاریخی مذهبی با معماری زیبا است که در 21 کیلومتری بابل و در روستای مقریکلا قرار دارد. این تکیه از تالاری وسیع و چند اتاق تشکیل شده است و تزیینات مختلفی از جمله نقاشی، کنده کاری و گچ بری در آن به چشم می خورد.

نقل است امامزاده عبدالله بن موسی بن جعفر (ع) از نوادگان امام موسی کاظم و برادر امام رضا(ع) است. اشعار سردر بقعه نیز این مکان را متعلق به ایشان دانسته اما مدارک موثقی که نشان بدهد محل دفن امامزاده اینجاست، وجود ندارد. ساخت این بنا به قرن پنجم هجری شمسی برمیگردد.

حدفاصل خیابان ناصر خسرو تا خیابان ری محله ای بزرگ به نام عولادجان قرار دارد که محله امامزاده زید بخشی از آن است. این محله تاریخی که جای جای آن را آثار باستانی و ماندگار تاریخی پر کرده است اسم خود را از امامزاده ای که در آن آرمیده، برگرفته است.