بهترین ایران

سینما گلشن یزد اثری به جا مانده از دوران پهلوی می باشد که در تاریخ 17 اسفند سال 1381 با شماره 7796 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این بنا اکنون متروک شده و از آن استفاده نمی شود اما همچنان جزوی از زیبایی های بی شمار شهر یزد محسوب می شود.

آب انبار یکی از عناصر مهم در سکونت گاه های کویری از جمله شهر یزد است که در گذشته به منظور ذخیره آب نوشیدنی و غیرنوشیدنی در فصول خشک و کم باران مورد استفاده قرار می گرفته است. آب انبارهای یزد از جمله جاذبه های تاریخی این شهر هستند که همواره توجه دوستداران معماری را به خود جلب کرده اند.

یکی از آب انبارهای متعدد موجود در شهر گرم و خشک یزد، آب انبار تالار سرو می باشد که به دلیل قرارگرفتن در کنار تالار سرور، این نام بر آن نهاده شده است. این آب انبار در محله خرمشاه قرار دارد و آب انبار خرمشاه نیز نامیده می شود.

بقعه نصرالدین یزد اثری باقی مانده از قرن دهم هجری قمری می باشد که در تاریخ 9 بهمن سال 1384 با شماره 13903 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این بقعه با نام بقعه سید نصر نیز معرفی می شود.

این اثر که قدیمی ترین دخمه استان یزد به حساب می آید از نظر موقعیت مکانی در میان پسته زارهای روستای ترک آباد اردکان رها شده است و به شدت مورد بی توجهی مسئولان قرار گرفته است تا حدی که حتی تابلوی که نشان دهند ثبت ملی آن باشد نیز در این بنا دیده نمی شود.

دبستان خسروی اثر به جا مانده از دوران قاجار می باشد که با شماره 3807 در تاریخ 12 شهریور سال 1380 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. خسرو شاه جهان در سال 1285 این مدرسه را تاسیس کرد.

شهر مهریز در استان یزد دارای جاذبه های گردشگری تاریخی و فرهنگی بسیاری است که بازدید از آنها هیچ بازدیدکننده ای را ناامید نخواهد کرد. روستای سریزد نیز به عنوان یکی از محل هایی که آثار دیدنی زیادی از این شهر را در خود جای داده شناخته می شود و در فاصله 5 کیلومتری مهریز قرار دارد.

به دلیل آب و هوای کویری شهر یزد، این شهر دارای آب انبارهای بسیاری است اما آب انبار 6 بادگیری به دلیل معماری متفاوتش، شهرت جهانی دارد. این آب انبار در محله تل یزد یا تپه یزد واقع شده که به شش بادگیر نیز معروف است.

مسجد جامع میبد که از نگاه کارشناسان و باستان‌شناسان بخشی از مجموعه بزرگتر بوده که با توجه به قدمت آن یکی از قدیمی‌ترین مساجد تاریخ اسلام است. نخستین بار در قرن دوم هجری بنای این مسجد شروع شد و در طی اعصار و قرون مختلف بخش‌هایی به آن اضافه شده.

روستای سریزد دو رباط دارد که به نام های کهنه و نو شناخته می شوند. رباط کهنه قدمتش به حدود ۹۰۰ سال قبل و به دوران سلجوقیان باز می گردد و از آنجایی که ماده اصلی ساخت آن خشت می باشد، به رباط خشتی نیز معروف است.