بهترین مراکز دیدنی ایران

مسجد جامع تبریز را در کتب تاریخی با عنوان جامع کبیر نام برده اند و پیوسته در تمامی دوره ها مسجد جامع شهر بوده. عده ای تاریخ ساخت بنا را به دوران اولیه اسلام نسبت داده اند و محققان دیگری مسجد جامع تبریز را جزو بنا های دوره سلجوقیان می خوانند.

گوهرشاد آغا، همسر شاهرخ تیموری، در سال 821 قمری دستور ساخت مسجدی را داد که اکنون عظیم ترین مسجد چهار ایوانی ایران است. این مسجد با شکوه در مجموعه حرم امام رضا (ع) با معماری قوام الدین شیرازی ساخته شده و 9410 متر مربع مساحت دارد.

این بنا را امیر غیاث الدین به عنوان مقبره خویش در سال 807-817 قمری ساخته بود و اکنون به عنوان مسجد استفاده می شود. مسجد هفتاد و دو تن در سال 1311 شمسی به ثبت ملی رسیده است. بنای بازمانده از قرن نهم قمری، یک فضای چهار طاقی، گنبد دو پوسته، دو مناره و یک ایوان دارد.

مسجد زردک اردکان از قدیمی ترین مساجد شهرستان اردکان است که قدمت آن به سده 8 هجری قمری برمی گردد. این اثر در تاریخ 19 مهر 1378 با شماره ثبت 2448 به لیست میراث فرهنگی ایران اضافه شد. اهالی اردکان به این مسجد گنج گلین می گویند.

در محله دارالشفا و نزدیک دروازه مهریجرد، از دروازه‌های اصلی حصار و باروی قدیمی شهر یزد و در جوار حمام مولانا مسجدی قرار دارد که شهرت خود را از حضرت علی بن موسی الرضا دارد. این مکان قدمگاه و محل استراحت این امام در زمان سفر به خراسان بوده.

مقصود بیک از مباشران ثروتمند شاه عباس اول بود. او در سال 981 خورشیدی اقدام به ساخت مسجدی در ضلع شمال شرقی میدان نقش جهان کرد. به همین دلیل نیز این مسجد را مقصود بیک نام گذاری کردند. این مسجد البته با نام مسجد ظلمات نیز بین مردم شهرت دارد.

مسجد سید نام یکی از مساجد قدیمی و تاریخی شهر اصفهان است. این مسجد در زمان حکومت سلسله قاجار ساخته شده است و از آن زمان تا کنون از مساجد اصلی شهر به شمار می رود. در قرن 13 قمری آقا محمد شاه قاجار دستور ساخت این مسجد را صادر کرد.

مسجد حکیم از مساجد سبک چهار ایوانی دوره صفوی است و با نام مسجد جورجیر نیز شناخته می شود. حکیم محمد داوود، پزشک شاه عباس دوم در محل ویرانه های مسجد جامع دیلمی این مسجد را بنا کرد. بر اساس کتیبه های موجود در سردر و ایوان های مسجد به خط محمد رضا امامی هستند.

مسجد بیرون ابرکوه که دلیل نامگذاری آن واقع شدن در بیرون حصار دور شهر بوده است. این مسجد از نوع دو ایوانی شرقی و غربی است. باقیمانده های تنها مناره آن در قسمت شمالی است که امروزه برای دسترسی به پشت بام از آن استفاده می شود. طاق و قوس ها همگی مشابه نمونه های اوایل اسلام و دوران ساسانی است.

مسجد تبریزیان اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 10 خرداد سال 1382 با شماره 9111 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بر اساس منابع تاریخی بانی این اثر مشخص نیست و گمان می رود که دلیل نام تبریزیان که بر روی این مسجد گذاشته شده است محله تبریزیان باشد.