بهترین مراکز دیدنی ایران

قلعه محمد باقری هرات اثری به جا مانده از دوران زندیه می باشد که در تاریخ 9 اردیبهشت سال 1382 با شماره 8554 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این قلعه که اکنون متروک می باشد در گذشته مسکونی بوده و به شخصی به نام حاج محمد باقر تعلق داشته است.

قلعه سفید ندوشن با قدمتی مربوط به دوران افشاریه و زندیه در تاریخ 5 بهمن سال 1378 با شماره 2555 توسط سازمان میراث فرهنگی ایران به ثبت رسیده است. این قلعه بر روی کوهی کم ارتفاع در شهر ندوشن در کنار رودخانه عبوری از کنار آبادی که اکنون به خیابان تبدیل شده است، قرار دارد.

قدمت قلعه مروست مربوط به دوران اسلام یا شاید قبل از اسلام تخمین زده شده است، که با شماره 2545 در تاریخ 8 دی سال 1378 هجری شمسی توسط سازمان میراث فرهنگی ایران به ثبت رسیده است.

قلعه چاه افضل اثری به جا مانده از دوران صفوی می باشد که در تاریخ 16 شهریور سال 1383 با شماره 11070 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این قلعه در گذشته کاربردی دفاعی داشته است و مردم هنگام خطر به این قلعه پناه می برده اند.

قلعه خرانق اثری به جا مانده از دوران های تاریخی پس از اسلام می باشد که در تاریخ 24 اسفند سال 1383 با شماره 11509 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این قلعه پیچ در پیچ طوری طراحی شده است که فضایی هولناک داشته باشد تا درواقع نوعی دفاع در برابر راهزنان محسوب شود.

شهر یزد با توجه به قدمتی که دارد، دارای قلعه های دفاعی و مسکونی متعددی می باشد که بیشتر آنها به طور خیره کننده ای جذاب هستند. قلعه بدافت یکی از قلعه های به جا مانده از دوران ساسانیان است که در روستایی به همین نام قرار گرفته و توجه گردشگران این دهستان را به خود جلب می کند.

قلعه ها سازه هایی هستند که در دوران های مختلف تاریخی در اطراف شهر ها ساخته می شدند و همواره علاوه بر تامین امنیت شهر، از نظر هنر به کار رفته در ساخت آنها و زیبایی شناختی نیز مورد توجه بوده اند.

شهر یزد پر است از خانه ها و قلعه های تاریخی که هر یک داستانی زیبا را روایت می کنند. یکی از این آثار زیبا قلعه هرفته می باشد که اثری به جا مانده از دوران صفوی است و در 16 اسفند سال 1384 با شماره 14592 به عنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت شده است.

این اثر تاریخی با مصالحی نظیر خشت و گل ساخته شده است و دارای قسمت های مسکونی، ارتباطی، خدماتی و بخش های دیگری از این قبیل می باشد که تزئیناتی همچون طاق های گهواره ای در برخی از این قسمت ها به چشم می خورند.

خانه امیر خسرو افشار وزیر امور خارجه حکومت پهلوی در سال 1320 توسط سیف افشار در زمینی به مساحت 1650 متر ساخته شد. نکته جالب توجه در این بنا سبک معماری آن است. معماری این بنا ترکیبی از معماری اروپایی و سنتی ایرانی می باشد.