بهترین ایران

در شهر دیدنی شیراز با توجه به وجود آثار متعدد و مشهور تاریخی، برخی دیگر از آثار و مکان ها کمتر مورد توجه و شناخت قرار می گیرند. قبرستان دارالسلم یا دارالسلام شیراز نیز یکی از این مکان هاست.

مناره گلپایگان یکی از مناره های به جا مانده از دوران سلجوقی است و با 18 متر ارتفاع و 9 قرن قدمت از بلندترین مناره های ایران به شمار می رود. مناره گلپایگان 2 در دارد و در داخل آن پله قرار قرار گرفته است. قسمت های پایین و بالا مناره در برهه ای از تاریخ، تخریب شد.

دبیرستان فیروز بهرام جزو اولین و معتبرترین مدارس در ایران می باشد که در سال 1311 پایه گذاری شد. این مدرسه 88 ساله دارای دو ساختمان، یک کتابخانه با 2500 جلد کتاب، سالن اجتماعات، آزمایشگاه فیزیک و شیمی و کارگاه کامپیوتر می باشد.

در سرتاسر ایران نشانه هایی از رشادت ها و شجاعت های سرداران جنگ ها در طول تاریخ به چشم می خورد. برای برخی از این سرداران مقبره هایی ساخته اند تا نام آنها زنده بماند. دیدن این مقبره ها با شاخصه های معماری و هنری مختص خود ارزشمند است.

مسجد رضاخان یکی از بناهای ارزشمند تاریخی ساری است که در محله طبرسی این شهر واقع شده است و در صورتی که به بناهای تاریخی کمتر شناخته شده علاقه مند هستید، بازدید از آن را به شما پیشنهاد می کنیم.

قدمت قلعه مروست مربوط به دوران اسلام یا شاید قبل از اسلام تخمین زده شده است، که با شماره 2545 در تاریخ 8 دی سال 1378 هجری شمسی توسط سازمان میراث فرهنگی ایران به ثبت رسیده است.

مسجد علی قلی آقا بنایی است تاریخی به قدمت سلطنت حکومت صفوی. علی قلی آقا از خواجه سرایان در زمان سلطنت شاه سلطان حسین صفوی، به شمار می رود. این مرد نیکوکار و برادرش خسرو آقا، هر دو در زمان حیاتشان بناهایی ساختند.

کلیسای تادئوس بارتوقیمئوس مقدس در نزدیکی چهارراه مولوی در بازار حضرتی قرار گرفته است. این کلیسا مربوط به زمانی است که شاه عباس اول تعدادی از ارامنه را با خود به تهران آورد و به آنها اجازه داد که در این مکان برای خود نیایشگاهی بسازند.

حاجی میرزا خان، معروف به تاجر مصری، در سال 1061 قمری همزمان با پادشاهی شاه عباس دوم این مسجد را در فضایی با ابعاد 40 در 50 متر مربع بنا کرد. با نزدیک شدن به مسجد مصری به سردری زیبا با کاشی کاری های چشم نوازی رو به رو خواهید شد.

پل چوبی یا پل جویی نام پلی است بین دو پل الله وردی خان یا سی و سه پل و پل خواجو. در سال 1065 قمری شاه عباس دوم دستور داد تا این پل را به عنوان راهی میان کاخ های حاشیه شمالی زاینده رود و کاخ های حاشیه جنوبی آن بسازند.