بهترین ایران

اصفهان علاوه بر بناهای تاریخی بسیار خود، از روستاهای گردشگری بسیاری نیز برخوردار است که در پس هر یک داستان های متعددی قرار گرفته و برخی از آنها نیز بناهای تاریخی را در خود جای داده اند. یکی از این روستاها، قورتان است و از توابع شهر اصفهان به حساب می آید.

روستا مصر قدمت کمی دارد و شاید عمر آن به 100 سال نرسد. بنیان گذار این روستا در گذشته فردی به نام یوسف بوده است، او چوپان سرمایه داری بود و همه این روستا را با نام مزرعه یوسف می شناختند. این روستا آب و هوا گرم و خشک دارد.

نیاسر شهر گل های محمدی، از شهرستان های کاشان است. این شهر زیبا و سرسبز، معنی نام خود را از سایه و سرما سخت گرفته است، برخی نیز آن را ایستاده معنی کرده اند.

روستا سُه از روستاهای تاریخی استان اصفهان است. این دهکده تاریخی با معماری بومی در ناحیه ای نیمه بیابانی قرار گرفته است و در مجاورت روستا ابیانه می باشد. وجود رودخانه های غربی روستا و احاطه شدن آن با کوه ها موجب شده است خطه هایی با خصوصیت های مختلف در روستا ایجاد شود.

دره بید یا فِرِیدَن روستایی در استان اصفهان است. این روستا به خاطر قرار گرفتن در دره ای سرسبز و درختان بید وحشی که تمام روستا را فرا گرفته بودند به این اسم خوانده شده است. دره بید 1500 نفر جمعیت دارد. مردم آن مسلمان هستند و به زبان فارسی صحبت می کنند.

هَنجَن نام روستایی در استان اصفهان با آب و هوای کوهستانی و طبیعت زیبا است. رود خانه های چیمه و برز و کوه های لاوزه و برزقو طبیعت فوق العاده و چشم انداز زیبایی برای گشت و گذار به این روستا بخشیده اند.

شهر کویری یزد به دلیل شرایط آب و هوایی خاصی که دارد، در طول تاریخ محل ساخت آب انبارهای متعددی بوده است تا زندگی راحت تری را برای ساکنانش فراهم کند. یکی از این آب انبارها، آب انباری است که در دوران قاجار و با نام کاکامیر ساخته شده است.

این خانه تا سال 1357 هجری شمسی مسکونی بوده اما بعد از آن چندین سال به حالت متروک باقی مانده بوده که سپس در سال 1379 هجری شمسی پس از بازسازی در سال 1382 به هتل لاله یزد تغییر کاربری داده شده است.

خانه نواب وکیل اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 17 اسفند سال 1381 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این خانه متعلق به میرزا سید محمد رضوی معروف به نواب وکیل بوده است.

این اثر که قدیمی ترین دخمه استان یزد به حساب می آید از نظر موقعیت مکانی در میان پسته زارهای روستای ترک آباد اردکان رها شده است و به شدت مورد بی توجهی مسئولان قرار گرفته است تا حدی که حتی تابلوی که نشان دهند ثبت ملی آن باشد نیز در این بنا دیده نمی شود.