بهترین مراکز دیدنی جهان

این یکی از مشهورترین مناطق توریستی بانکوک است و دارای تعداد زیادی میهمانسرا، غرفه های مواد غذایی، غرفه های پوشاک و مسافرانی از گوشه و کنار دنیا می باشد. جاده کائو سان مکان مناسبی برای انتخاب چند جفت شلوار ماهیگیری بزرگ است.

این مسجد، در بازار تاریخی کمرالتی در منطقه ای به نام کستانه پازاری (بازار شاه بلوط)، که در آن فروشگاه های ادویه، فروشگاه های لباس و فروشگاه های غلات وجود دارد، توسط پسر امین، حاجی احمد آقا در سال 1663 ساخته شده.

مجسمه های ماسه سنگی تراشیده شده که موجودات و حیوانات افسانه ای و محلی بالی را به تصویر می کشند، راه پله ها و دهلیز مرکزی را تزئین می کنند. دیوارهای معبد نیز با صفحات چینی تزئین شده اند که نشان دهنده رابطه تاریخی بین پادشاهی محلی بالی و چین است.

در قلب سن پترزبورگ در خیابان معروف نوسکی یک کلیسای جامع ارتدوکسی خودنمایی می کند. کلیسایی به نام کازان که جزو جاذبه های بسیار ارزشمند سن پترزبورگ به شمار می رود. ساختمانی شگرف با معماری قابل تحسین که سفر به سن پترزبورگ، بدون بازدید از آن کامل نیست.

این پارک شهری دارای گلهای عجیب و رنگارنگ بسیاری است و مکانی محبوب برای پیاده روی تفریحی است.

مسجد کاپو در خیابان تِوفیکیه (Tevfikiye) در مرکز شهر قونیه قرار گرفته، مسجدی با نام اصلی احیاییه (Ihyaiyye mosque) که به دلیل قرار گرفتنش در اطراف یکی از دروازه های قلعه قونیه مسجد کاپو نامیده شد. این مسجد در سال 1811 به خاطر فروریزش توسط اسنلیزاده سید عبدالرحمان از نو ساخته شد.

تراس های برنج جاتیلووی در دهکده کوهستانی به همین نام در بالی غربی بیشتر به دلیل مناظر چشمگیر و عجیب خود معروف هستند. ارتفاعات خنک و مناظر خیره کننده این روستا در دامنه کوه باتوکارو فرصت های عکاسی شگفت انگیزی را ایجاد می کند.

مسجد جامع یکی از قدیمی ترین مساجد سنگاپور می باشد که در خیابان سَوت بریج در محله چینی ها و منطقه مرکزی سنگاپور قرار گرفته است. این مسجد در سال 1826 تاسیس شده است و در میان اجتماع مسلمان تامیل به مسجد چولیا و پریا پالی به معنی مسجد بزرگ مشهور می باشد.

جالان آلور در قلب شهر کوالالامپور واقع شده است و به خیابان بهشت غذا نیز مشهور می باشد. این خیابان هر شب با مناظر، صداها و بوی خوش غذاهای دستفروشان در کافه پیاده روها، پر شور و سر زنده می شود.

یکی از موزه هایی که توسط شهرداری کوناک افتتاح شد، موزه رادیو و دموکراسی بود که پس بازسازی مجدد خانه ای دو طبقه که توسط فحرالدین چمشیر اهدا شده بود، به روی بازدید کنندگان گشوده شد.