بهترین جهان

می توان از دریاچه نمک به عنوان بزرگترین دریاچه منطقه نام برد که بر اثر تغییر شکل پوسته زمین بر اثر تنش ها و کرنش های وارده شکل گرفته است. عمق این دریاچه چندان زیاد نیست و مساحتش در زمستان و بهار افزایش می یابد. در طول فصول کم باران آب دریاچه تبخیر می شود، از این رو مساحتش نیز کاهش می یابد.

درست در نزدیکی ایستگاه مونوریل ماهاراجالِلا این جواهر پنهان، واقع شده است. معبدی بودایی که وقف الهه رحمت چینی ها، گوآن ین (کوآن ین) شده است.

ساحل کلئوپاترا، به دلیل نزدیک بودن به مرکز شهر، به راحتی در دسترس است و یکی از معروف ترین سواحل آلانیا می باشد. نام این ساحل برگرفته از ملکه مصر باستان بوده و بر اساس افسانه ها، زمانی که کلئوپاترا در آب های لاجوردی اینجا شنا می کرده.

دریاچه موگان، دریاچه ای کوچک در 25 کیلومتری جنوب مرکز شهر آنکارا و در منطقه درون شهری گورباشی می باشد. ساحل شرقی دریاچه در امتداد بزرگراه است و از شمال تا جنوب ترکیه امتداد می یابد.

پل هلیکس که در سال 2010 بازگشایی شد، بلندترین پل ویژه عابران پیاده در سنگاپور است و به عنوان راه اتصالی بین مرکز مارینا و منطقه بی فرانت عمل می کند. فرم و شکل منحصر به فرد آن از مدل حلزونی شکل دوبل رشته های دی ان ای مدل سازی شده است.

از یک طبیعت رویایی، حمام آفتاب در ساحل آرام و خوردن غذاهای ترکی لذت ببرید و زندگی شبانه در ساحلی را تجربه کنید. ساحل ایچملر دارای امکانات بی شماری است. ایچملر دومین تفریحگاه شهری بعد از مارماریس مرکزی می باشد و با ماسه های ساحلی خود گردشگران را مبهوت می کند.

سواحل دیکیلی که جایزه پرچم آبی را از آن خود کرده است در شهری ساحلی در جزیره لسبوس (Lesbos) در سواحل دریای اژه قرار گرفته و یک مکان عالی برای تعطیلات است. در این جا سواحلی به طول 40 کیلومتر مناسب شنا و همچنین 5 ساحل با جایزه پرچم آبی وجود دارد.

این مقبره در گورستان مصلی (Musalla) قرار گرفته و به سبکی متفاوت از سایر مقبره های دوران سلجوقی طراحی شده است. اکثر بخش های آن با سنگ های حکاکی شده ساخته شده و بقیه آجرهای ساده اند و ایوان داخل طاق آن با موزائیک های زیبایی مزین شده اند.

اگر به دنبال یک مکان ساحلی غیر معمول هستید، ساحل پالم در فاماگوستا را نباید از دست بدهید. این ساحل عمدتا در بین مردم محلی بسیار محبوب است و ماسه های طلایی و آب گرم و تمیزی دارد و یک هتل نیز در آن وجود دارد.

خط مترو زیرزمینی ایروان برای اولین بار در روز هفتم مارس سال 1981 افتتاح گردید، مسیری با 10 ایستگاه که می توان از آن به عنوان سریع ترین راه برای گشت و گذار در شهر نام برد. قطارهای آن در ساعات شلوغی هر 5 دقیقه یکبار و در ساعات خلوتی هر 10 دقیقه یکبار حرکت می کنند.