بهترین مراکز دیدنی ایران

در ضلع شمالی میدان امیر چخماق، خانه ای منحصر به فرد قرار دارد. خانه کلاهدوزه‌ها که در سال 79 به موزه آب تبدیل شده است. این خانه قجری در سال 1266 به دستور تاجر نامدار یزد سید علی اکبر کلاهدوز و به دست معماران زبردست یزدی ساخته شده.

مسجد قدیمی توران پشت مربوط به دوره تیموری می شود و با شماره 2541 در تاریخ 5 آذر سال 1378 توسط سازمان میراث فرهنگی ایران به ثبت ملی رسیده است. بنا بر اعتقاد مردم این مسجد قدمگاه امام رضا (ع) می باشد.

شهر یزد پر است از خانه ها و قلعه های تاریخی که هر یک داستانی زیبا را روایت می کنند. یکی از این آثار زیبا قلعه هرفته می باشد که اثری به جا مانده از دوران صفوی است و در 16 اسفند سال 1384 با شماره 14592 به عنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت شده است.

خوشنویسی همواره یکی از هنرهایی بوده است که از ابتدای پیدایش آن در دوره صفوی مورد توجه ایرانیان بوده است. تا جایی که مردم اشعار نوشته شده بر روی کاغذ، پوست و لوازم تزیینی را به بهای زر خریداری می کردند.

شهرستان یزد به عنوان یکی از باستانی ترین شهرهای ایران دارای جاذبه های گردشگری تاریخی بسیاری است و بقعه پیر حسین مدوئیه در ابرکوه یکی از آثار به جا مانده از دوران قاجار در این شهر می باشد.

مسجد شاه ولی تفت نیز بخشی از یک مجموعه تاریخی است که شامل حسینیه، مسجد، بقعه، زورخانه، مدرسه، بازار، میدان، آب انبار و نخل است و در مرکز شهر تفت قرار دارد. این مجموعه از چشم نوازترین بناهای تاریخی به یادگار مانده در دل کویر است.

خانه عرب زاده یا موزه سکه و مردم شناسی حیدرزاده اثری باقی مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 17 اسفند سال 1381 با شماره 7760 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این خانه به دست حاجی حیدرزاده ساخته شده است.

بقعه ابودردا اثری باقی مانده از قرن هفتم هجری می باشد که در تاریخ 9 بهمن سال 1384 با شماره 13914 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. احتمال دارد که این بنا دراصل بخشی از مجموعه دارالشفای صاحبی بوده باشد.

سی و سه پل به دستور شاه عباس صفوی در سال 1005 برای اتصال خیابان های چهار باغ و هزار جریب با هزینه الله وردی خان از سردار شاه عباس، ساخته شد. از نام های سی و سه پل می توان به پل الله وردیخان اشاره کرد زیرا به دلیل پرداخت هزینه ساخت پل توسط ایشان، به این نام شهرت یافته است.

خانه موزه صبا متعلق به ابوالحسن صبا از بزرگترین موسیقیدانان ایرانی است که به وضیت وی در سال ۱۳۵۳ تبدیل به خانه موزه شده تا محلی برای آموزش موسیقی به هنر دوستان باشد. این خانه موزه دارای پنج اتاق و یک زیر زمین است.