بهترین مراکز دیدنی ایران

مسجد چهل محراب یکی از مساجد تاریخی شهر یزد است که در محله فهادان نزدیک مدرسه ضیائیه، کنار حمام ابوالمعالی و روبه روی مجموعه عرب ها قرار دارد. این مسجد در 18 آبان سال 1378 با شماره ثبت 2441 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به لیست میراث فرهنگی کشور اضافه شده است.

مسجد خضر شاه یا همان مسجد چهارمنار از آثار به جامانده از قرن نهم هجری است که در سال 849 هجری قمری به دستور امیر جلال الدین خضر شاه ساخته شده است. این مسجد با نام های دیگری نظیر مسجد عالمی و مسجد میر خضر شاه نیز شناخته می شود.

مسجد آقا محمود با قدمتی از دوران صفویه به دستور آقا محمود حکیم باشی، پزشک و تاجر اهل کرمانشاه، در طی یکی از اسفارش به تهران ساخته شد. او علاوه بر دستور ساخت مسجد، دستور ساخت مدرسه و آب انبار را نیز داد.

مسجد حاج رجب علی قبل از انقلاب فرهنگی سال 57 محلی برای جذب گردشگران در تهران محسوب می شد. مهمترین شاخصه این مسجد وجود اولین سقف بیضی و اولین گنبد بیضی تهران در این مسجد است. همچنین وجود چاه قرآن در این مسجد ویژگی خاص است.

قدیمی ترین مسجد در ایران مسجد جامع بازار تهران است که بیش از هزار سال قدمت دارد. قدمت این مسجد به دوران آل بویه باز می گردد که در زمان صفویه و قاجار گسترش یافته و به شکل امروزی درآمده است.

مسجد جزایری یا مسجد حاج ابراهیم تاجراصفهانی در انتهای بازارچه عباس آباد در ابتدای کوچه مزینی قرار گرفته است. آنچه که از شواهد و قرائن پیداست یکبار ساختمان اصلی مسجد تخریب شده و در سال 1335 این مسجد توسط مهندس لرزاده مجددا بازسازی شده است.

مسجد شاه تهران که امروزه با نام مسجد امام خمینی شناخته می شود، به دستور فتحعلی شاه قاجار و با نام مسجد سلطانی در مقابل ارگ شاهی در خیابان ناصرخسرو کنونی ساخته شده است. از کتیبه‌های برجای مانده در ایوان جنوبی مسجد، سال ساخت به ۱۲۲۴ برمیگردد.

فخرالدوله نام دختر فتحعلی شاه قاجار است که در سال ۱۳۲۴ مسجدی در مقابل خانه اش به نام امین الدوله ساخت که بعدها به نام بانیش فخرالدوله معروف شد. در واقع وی این مسجد را به عنوان خیرات وقف‌ روح پدر شوهرش امین الدوله کرد.

مسجد مشیرالسلطنه در سال 1318 توسط میرزا احمدخان مشیرالسلطنه وزیر خزانه مظفرالدین شاه و نخست وزیر محمدعلی شاه وقف شد. از ورودی مسجد دو پله پایین می رویم تا به صحن مسجد برسیم. این مسجد دارای یک صحن کوچک است.

مسجد و مدرسه شیخ عبدالحسین در تهران به دوران ناصرالدین شاه باز می گردد. طبق وصیتی که امیرکبیر به شیخ عبدالحسین که از مجتهدین به نام و مشهور زمان ناصری کرده بود، شیخ مامور ساخت این مسجد از محل ثلث اموال امیرکبیر بعد از مرگش به عنوان باقیات و صالحات بود.