بهترین مراکز دیدنی ایران

آسیاب آبی ترک آباد اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد. این آسیاب که برای خورد کردن گندم و تبدیل آن به آرد استفاده می شود بنایی خشتی و گلی می باشد که از ویژگی های خاص آن می توان به تعداد زیاد پله های موجود در آن اشاره کرد.

طبیعت زیبای شهرستانک در بر دارنده جاذبه های گردشگری فراوانی است. از این میان قلعه دزدبند یا همان قلعه دختر شهرستانک با قدمت دیرین خود، ارزشی باستانی به این روستا بخشیده است. برای رفتن به این قلعه تاریخی باید از کاخ ناصری شهرستانک عبور کنید.

در خیابان ابن بابویه شهر ری در سمت راست آرامگاه ابن بابویه برجی 800 ساله وجود دارد که شکل آن شبیه به استوانه است. بر روی آن کنگره هایی وجود دارد که تا روی بدنه به حالت زیکزاکی امتداد یافته است. کارشناسان کارکرد این برج را مانند تقویم می دانسته اند.

عمارت فخرالدوله در حوالی میدان بهارستان یک عمارت دو طبقه قجری بسیار ساده است که در میانه باغی قرار دارد. در مقابل این عمارت یک حوض پلکانی که روی آن گلدان های پر از گل زیبا چیده شده است به فضای باغ طراوت و تازگی می دهد. فواره های حوض بعد از ظهرها روشن می شوند

عمارت دبیرالملک از خانه های قدیمی مربوط به دوره قاجار است. این خانه متعلق به میرزامحمدحسین خان فراهانی وزیر امور خارجه ناصرالدین شاه بوده است که مدتی هم وزیر داخل بوده و تولیت آستان قدس رضوی را نیز بر عهده داشته است.

توحید خانه نام عمارتی آجری مربوط به دوران پادشاهی صفویه است و در پشت کاخ عالی قاپو قرار دارد. این عمارت زمانی مکان مقدسی به شمار می رفت و صوفیان در آن به دعا می پرداختند، پیشوای صوفیان نیز در این جا حضور داشت.

گنبد غفاریه از دیگر گنبدهای شهر زیبای مراغه است و در کنار رودخانه صوفی چای، جای گرفته است. این بنا در قرن 8 هجری قمری و در زمان ابوسعید بهادر ساخته شده است. معماری گنبد غفاریه نظیر گنبد سرخ این شهر از هندسه چهار ضلعی پیروی می کند.

کاروانسرای زیبای سعدالسلطنه از زیباترین بناهای تاریخی شهر قزوین است. در سال 1272 خورشیدی (1310 قمری) ساخت این بنا به دستور حاکم وقت قزوین، محمدباقر خانه سعدالسلطنه اصفهانی، در زمان ناصرالدین شاه آغاز شد.

مدرسه غیاثیه خرگر یکی از مسحور کننده ترین آثار تاریخی ایران به شمار می رود. این بنا مربوط به قرن 9 قمری بوده و در روستای غیاثیه نزدیک به شهر خواف است. معماری بنای مدرسه غیاثیه شباهت بسیاری با آثار سلجوقی داشته اما از آثار به جای مانده عصر تیموریان است.

تنها عارضه طبیعی دشت سیستان، کوه اوشیدا است و به نام های کوه خواجه، کوه نور، کوه موعود و کوه باطنی نیز نامیده می شود. این کوه فرمی ذوزنقه شکل داشته و جنس آن از سنگ های بازالت سیاه است. ارتفاع تقریبی کوه اوشیدا 609 متر از سطح دریا است.