بهترین مراکز دیدنی ایران

خانه قیومی اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که با شماره 3608 در تاریخ 7 مهر سال 1381 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این خانه در یکی از قدیمی ترین محله های شهرستان ابرکوه یعنی درب قلعه قرار گرفته است و به شدت نیاز به رسیدگی و بازسازی دارد.

شهر فرهنگ و هنر شیراز در گذشته دور میزبان تمدن ها و حکومت های بزرگ باستانی و پس از آن نیز در چندین دوره پایتخت حکومت هایی نظیر زندیه بوده است. به همین سبب آثار باستانی، تاریخی و هنری بی شماری در این شهر جای گرفته اند؛

کاروانسرای رباط نو اثری به جا مانده از دوران صفوی است که با شماره 3850 در تاریخ 25 اردیبهشت سال 1380 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این کاروانسرا در انتهای روستا و در اطراف میدان فرافر قرار گرفته است.

مجموعه برج و باروها و خندق یزد مربوط به دوران آل مظفر می باشد. این مجموعه از آثار با ارزشی نظیر برج و بارو، حسینه، بقعه، آب انبار و بناهایی از این قبیل در خیابان های سید گل سرخ، محلات مالمیر، امام خمینی و لبخند واقع شده اند که قدمتی بسیار طولانی دارند.

محوطه غربالبیز اثری به جا مانده از دوران تاریخی پس از اسلام می باشد که با شماره 4372 در تاریخ 5 آذر سال 1380 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. خندق بزرگی دور تا دور این محوطه حفر شده است تا از ایجاد خاکریز و نزدیک شدن جریان های سیلابی به اطراف بنا جلوگیری شود.

آب انبار بولمیری اثری به جا مانده از دوران صفوی می باشد که در تاریخ 17 اسفند سال 1381 با شماره 7769 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. ملک قاسم طبق وصیت پدرش خواجه محمدعلی این آب انبار را در سال 1047 هجری قمری ساخته است.

آب انبار هفت بادگیر عصرآباد اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 17 اسفند سال 1381 با شماره 7753 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این آب انبار به همراه باغ کنار خود توسط جهانگیر رستم ایزدی که به ارباب کیخسرو مهربان معروف بوده.

بر اساس منابع تاریخی بانی این اثر زیبا و ارزشمند که زمانی محل تجارت مردم بوده است نامشخص می باشد اما محلی های آن منطقه بر این باورند که این تیمچه متعلق به مرحوم هراتی می باشد.

دو روایت نچندان متفاوت در رابطه با ساخت این خانه وجود دارند که بر اساس یکی از آنها حاج محمد لاری در خواب با سیدالشهدا ملاقت می کند و آن حضرت به وی دستور می دهد تا به یزد سفر کند و زمینی را خریداری کند تا در آن خانه ای بسازد به همین ترتیب او تمام این کارها را انجام می دهد.

از آنجایی که شهر یزد شهری با آب و هوای گرم بوده است از قدیم برخی خیرین به جای وقف مکان هایی نظیر حسینیه و مسجد، آب انبار می ساختند و آن را در خدمت مردم قرار می دادند به همین دلیل به عنوان مثال در کنار مسجد جامع به فاصله خیلی کم چهار آب انبار قرار گرفته است.