بهترین مراکز دیدنی ایران

یکی از بناهای آرامگاهی دیدنی شیراز، آرامگاه ابوعبدالله ابن خفیف از عرفای قرن سوم و چهارم هجری است. ابن خفیف شیرازی را با نام هایی چون شیخ السلام، شیخ کبیر و شیخ المشایخ نیز می شناسند. ابن خفیف از عرفای صوفی مسلک و بنیان گذار فرقه خفیفیه بوده است.

ابوالقاسم عارف قزوینی، هنرمندان ایرانی، در سال 1259 خورشیدی چشم به جهان گشود و در طی عمر 53 خود در صنعت شاعری و تصنیف سازی زبانزد درباریان بود. اما هنرمندی وی تنها به این تصنیف سازی و شاعری منتهی نمی شد چرا که او خط شکسته و نستعلیق را نیز به خوبی می نوشت.

بقعه شیخ زین الدین علی خاموش اثری به جا مانده از قرن های دهم و یازدهم هجری قمری می باشد که در تاریخ 9 اردیبهشت سال 1382 با شماره 8555 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این بقعه متعلق به شیخ علی خاموش می باشد.

آرامگاه سردار مفخم اثری به جا مانده از دوران پهلوی است که در تاریخ 7 مهر سال 1381 با شماره 6309 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این بنا به منظور مقبره شخصی و حسینیه به دستور صاحب قبر یعنی علی اکبر خان مفخمی ساخته شده است.

قدمت این اثر به دوران قاجار باز می گردد. زیارتگاه شیخ عبدالله بهابادی بنایی خشتی با دو ورودی از سمت های شرق و غرب می باشد، ورودی غربی دو ایوانچه دارد که با پله هایی به پشت بام مقبره می رسد.

آرامگاه الراشد بالله، در واقع آرامگاه یکی از خلفای عباسی می باشد. پدر وی خلیفه پیشین عباسی بود و با نام مسترشد شناخته می شد. مسترشد تعهداتی برای پرداخت باج به مسعود بن محمد بن ملکشاه سلجوقی داشت.

سلطان بخت آقا دختر کیخسرو اینجو، برادر شاه شیخ ابو اسحاق اینجو بود. شیخ ابو اسحاق شاهی هنرپرور بود و به دست آل مظفر کشته شد. سلطان بخت آقا تصمیم گرفت انتقام خون عمویش را بگیرد. او با سلطان محمود آل مظفر ازدواج کرد و به یکی از زنان مورد علاقه شاه تبدیل شد.

سهراب سپهری از شعرا بنام معاصر ما بود. او در خانواده ای با طبع لطیف به دنیا آمده بود و جذب ادبیات و هنر گشته بود. سهراب علاوه بر شعر سرایی نقاشی نیز می کرد. او بعد ها کتاب های شعر و ادبیات نثر نوشت که نام برخی از این کتاب ها هشت بهشت و اتاق آبی است.

ابو بشر عمرو ابن عثمان یکی از دانشمندان زبان شناسی ایرانی و نگارنده اولین کتاب علم صرف و نحو زبان عربی بوده و با نام سیبویه شناخته می شده. به همین جهت به سیبویه نحوی نیز معروف می باشد. ویه به معنای منسوب به چیزی بودن است و سیبویه به معنای منسوب به سیب است.

آقا شیخ هادی نجم آبادی متولد 1250 هجری قمری در نجم آباد یا نظر آباد تهران است. وی از مجتهدین به نام در زمان ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه قاجار بود و شاگردان زیادی چون سید محمد طباطبایی، علی اکبر دهخدا، میرزا جهانگیرخان شیرازی و ملک و المتکلمین را تربیت کرد.