بهترین مراکز دیدنی ایران

برج و دروازه های ندوشن اثری باقی مانده از دوران مظفریان و صفوی می باشند. در دوران قدیم که به منظور دفاع از شهر و راهنمایی مسافران در میان بیابان ها، دور و اطراف شهرها را با برج ها و قلعه ها محصور می کردند ندوشن نیز به همین شکل حصار کشی شده بوده است.

خانه افضلی اثری به جا مانده از دوران قاجار و دوران پهلوی می باشد که در تاریخ 24 اسفند سال 1383 با شماره 11619 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این خانه تاجرنشین اکنون به موزه فرش، گلیم و جاجیم تغییر کاربری داده شده است.

خانه حاج عباس ثنایی اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 24 اسفند سال 1383 با شماره 11623 به عنوان یکی از اثار ملی ایران به ثبت رسیده است. صاحب این خانه، حاج عباس ثنایی یکی از تاجران بزرگ روغن و کنجد در اردکان بوده است که به همین دلیل نام او را بر روی این خانه گذاشته اند.

خانه پدری اثری باقی مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 10 خرداد سال 1382 با شماره 9134 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این خانه پس از تغییر کاربری در سال 1394 با مدیریت آقای زارع کمالی اکنون به عنوان یک رستوران سنتی فعالیت می کند.

خانه موسوی اثر باقی مانده از دوران قاجار می باشد که درتاریخ 24 بهمن سال 1375 با شماره 1840 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این خانه قدیمی کاربری مسکونی داشته است.

خانه نواب وکیل اثری باقی مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 17 اسفند سال 1381 با شماره 7762 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این خانه که اکنون واحدی از میراث فرهنگی یزد در آن مستقر است به دستور میرزا سید محمد رضوی معروف به نواب وکیل بنا شده است.

این حمام که از دو بخش بزرگ و کوچک تشکیل شده در گذشته به این صورت استفاده می شده که حمام کوچک مخصوص بانوان بوده و حمام بزرگ نیز از صبح تا شب مختص بانوان بوده و بعد از آن شب تا صبح توسط آقایان استفاده می شده است.

خانه تهرانی ها اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که با شماره 6562 در تاریخ 7 مهر سال 1381 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این عمارت تاریخی اولین هتل موزه ایران می باشد که همه روزه گردشگران بسیاری را به سمت خود جذب می کند.

آب انبار دروازه مهریز اثری به جا مانده از قرن یازدهم هجری قمری می باشد که تاریخ 9 اردیبهشت سال 1382 با شماره 8563 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این آب انبار قدیمی که در گذشته مجموعه خدماتی برای استراحت مسافران بوده است اکنون متروک می باشد.

آب انبار شاه علی اثری باقی مانده از دوران صفوی می باشد. بر اساس کتیبه کاشی معرقی که در ورودی این آب انبار نصب شده است این بنای تاریخی به نام سازنده آن، شاه علی نام گذاری شده است بر روی همین کتیبه تاریخ 981 هجری نیز به خط نسخ نوشته شده است.