بهترین ایران

وقتی از خیابان ولی عصر وارد خیابان نوفل لوشاتو می شوید پنجاه متر جلوتر، سفارت های ایتالیا و فرانسه در این خیابان نمایان می شوند. اگر از سمت راست به خیابان حافظ بپیچید و سراغ کوچه لولاگر یا به قول مردم محلی دیواره دوقلوها را از هرکسی بگیرید نشانتان می دهند.

کوچه سنگ تراش ها یکی از گذر های قدیمی و پر حس و حال اصفهان است. پس از کوچ ارامنه در اواخر سلطنت شاه عباس اول برخی از آنان که به شغل سنگ تراشی مشغول بودند در این محله مسکن گزیدند و از این رو این محله به همین نام شهرت یافت.

خوانسار هم مانند بسیاری از دیگر شهر های ایران خالی از جاذبه های گردشگری و طبیعی نیست، اما یکی از بزرگترین و جذاب ترین دیدنی این شهر، کوچه باغ های آن است. کوچه باغ های خوانسار نمونه کامل باغ شهر ایرانی هستند.

کنیسه یا عبادتگاه یهودیان ملا آقا بابا ملا حیدر اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که با شماره 3616 در تاریخ 25 اسفند سال 1379 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

کنیسه کمال یکی از قدیمی ترین کنیسه های استان یزد، اثری به جا مانده از دوران صفوی می باشد که با شماره 6333 در تاریخ 7 مهر سال 1381 به عنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت شده است.

پیروان دین یهودی پس از استقرار در اصفهان شروع به ساخت بنا هایی به عنوان عبادتگاه کردند و نام آنها را کنیسه گذاشتند. این کنیسه ها همگی زمانی آباد بودند ولی کنیسه عمو شعیا یکی از قدیمی ترین آن ها می باشد. این کنیسه از زمان قاجار باقی مانده است و امروزه متروکه محسوب می شود.

پارک های ساحلی سوزا در 39 کیلومتری قشم قرار گرفته و در میان پارک های ساحلی جزیره، محلی محبوب برای کمپینگ است. بنابراین اگر در قشم به دنبال کمپ هستید به هیچ وجه نباید اینجا را از دست بدهید و پارک ساحلی تمیز و مجهز آن مکانی عالی برای اسکان شما خواهد بود.

کلیسا میناس مقدس در سال 1655 میلادی، توسط ارامنه ساخته شد. ارامنه در آن سال به دستور شاه عباس دوم از محله شمس آباد اصفهان به جلفا رهسپار شدند و کلیسا میناس مقدس را تا سال 1659 میلادی بنا کردند.

حسن مستوفی الممالک در سال 1235 ارمنیان ساکن چهارمحال بختیاری را به محله ده ونک کوچ داد و کلیسای میناس را با هزینه شخصی خودش برایشان ساخت و یک صلیب برنزی نیز که نام خودش بر روی آن حک شده بود به کلیسا هدیه داد.

در طول تاریخ پس از قتل عام ارامنه در اپراتوری عثمانی و از دست دادن خانه هایشان، نزدیک به 50000 ارمنی در ایران پناه گرفتند. اکثر آنها در پایتخت ایران ساکن شدند و به همین دلیل نیاز به ساخت کلیساهایی جدید ایجاد شد. در فروردین ماه سال 1316 با حضور معماران ارمنی یک جلسه برگزار شد.