بهترین ایران

در انتهای خیابان ناصر خسرو نرسیده به خیابان پانزده خرداد، بازاری وجود دارد که پرچم های مختص عزاداری سیدالشهدا و سایر مراسمات مذهبی در آن به فروش می رسد. علاوه بر پرچم بقیه وسایل عزاداری مانند طبل، سنج، زنجیر، کلاه خود، لباس تعزیه، دهل، خیمه و از این قبیل را نیز می توان در این بازار یافت.

موضوع این اتاق فرار یافتن یک گنج است. کتیبه ای مربوط به دوران هخامنشی 24 سال قبل توسط سارقان حرفه ای گروه چنگک از موزه ایران باستان به سرقت می رود و تعدادی در حوالی پارک لاله در این راستا دستگیر می شوند و بقیه می گریزند.

در اتاق فرار نجات شهر قرار است یک عملیات تروریستی در تهران انجام شود شما با پیگیری سرنخ ها به عمارتی قدیمی در منطقه 12 تهران رسیده اید. همسایه ها به شما می گویند در این عمارت یک سرایدار وجود دارد و ساکنین خانه همه در خارج از کشور به سر می برند.

ساختمان فرهنگستان هنر در خیابان ولیعصر یکی از ساختمان های زیبا به سبک معماری ایرانی می باشد که در آن هر از چند گاهی نقد و بررسی آثار سینمایی صورت می گیرد و تنی چند از هنرمندان محبوب و مردمی به نقد فیلم می پردازند.

سلطان بخت آقا دختر کیخسرو اینجو، برادر شاه شیخ ابو اسحاق اینجو بود. شیخ ابو اسحاق شاهی هنرپرور بود و به دست آل مظفر کشته شد. سلطان بخت آقا تصمیم گرفت انتقام خون عمویش را بگیرد. او با سلطان محمود آل مظفر ازدواج کرد و به یکی از زنان مورد علاقه شاه تبدیل شد.

از مشهورترین جاذبه های گردشگری شهر شیراز آرامگاه مشاهیری همچون لسان الغیب حافظ، سعدی شیرین سخن و شاه چراغ هستند. در این شهر اما آرامگاه های ارزشمند دیگری نیز وجود دارند که از شهرت کمتری برخوردار هستند؛ نمونه آنها آرامگاه عارف بزرگ قرن ششم قمری، شیخ روزبهان است.

شهر شیراز در بین شهرهای کشورمان دارای بیشترین تعداد آرامگاه امامزادگان می باشد. یکی از این امامزادگان بزرگوار که ارامگاه ایشان همواره محلی برای توسل و تزرع می باشد، سید تاج الدین غریب، فرزند جعفر بن فضل بن علی بن ابی طالب(ع)، هستند.

یکی از بناهای آرامگاهی دیدنی شیراز، آرامگاه ابوعبدالله ابن خفیف از عرفای قرن سوم و چهارم هجری است. ابن خفیف شیرازی را با نام هایی چون شیخ السلام، شیخ کبیر و شیخ المشایخ نیز می شناسند. ابن خفیف از عرفای صوفی مسلک و بنیان گذار فرقه خفیفیه بوده است.

بقعه شاه سید رضا مربوط به دوره صفوی است. این اثر در تاریخ 25 اسفند سال 1378 با شماره 2604 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. به علت سنگ قبری که نام شاه سید رضا بر روی آن نوشته شده است این نام را به آن داده اند.

پیر عطا، یکی از نوادگان امام موسی بن جعفر است و سید العلما پیر عطا نام گرفته بود. مشخص نیست وی در چه تاریخی فوت کرده اما متولی امامزاده می گوید مقبره و صحن اطراف آن حدود 250-300 سال پیش، در دوران قاجاریه بنا شده است.