بهترین ایران

ناصر الدین شاه پس از بازگشت از فرانسه تصمیم گرفت خیابانی شبیه شانزه لیزه در تهران بسازد. از همین رو دستور داد تا از میان باغ مصفا لاله زار خیابانی بسازند. در آن زمان خیابان ها معمولا با نام اصناف مشغول به کار در آن راسته، نامیده می شدند.

خیابان شهید عبدالحمید کوشک مصری حدفاصل خیابان فردوسی و خیابان سی تیرواقع شده است. این خیابان در دوره فتحعلی شاه قاجار یک میدان مشق 8 هکتاری بود و به نوعی کاربری نظامی داشت. خیابان کوشک مصری در حال حاضر، از سر در باغ ملی به بعد سنگفرش شده است.

خیابان فردوسی تهران حد فاصل خیابان میدان خمینی و میدان فردوسی قرار دارد. البته این خیابان از امام خمینی به فردوسی یکطرفه است. بورس لوازم سفر و ماهیگیری و کافه ها، فروشگاههای چرم، عتیقه فروشی و صرافی است.

با ورود به خیابان چهار باغ اصفهان، پا به منطقه ای تاریخی به قدمت دوران صفویه گذاشته اید. این خیابان به 2 بخش چهار باغ عباسی و چهار باغ صفوی تقسیم می شود. ضلع چهار باغ عباسی نیز در میان سی و سه پل و دروازه دولت قرار دارد.

باب همایون یکی از قدیمی ترین خیابان های تهران است، این خیابان اکنون به خاطر حضور دکه های غذا فروشی در خیابان هایی مثل سی تیر به سایت گردشگری جذاب با حال و هوای قدیمی تبدیل شده است. در قسمت شمالی خیابان باب همایون راسته دکه های غذا فروشی شلوغ تر است.

خانه هنرمندان در پارک هنرمندان واقع شده است. این خانه در زمان رضاشاه پهلوی پادگان بوده و تا سال 1375 جز مناطق نظامی محسوب می شده است. این خانه در زمان ریاست جمهوری احمد خاتمی با مشارکت وزارت ارشاد و شهرداری تهران تبدیل به خانه هنرمندان شد.

خانه و باغ اتحادیه تنها یادگار باقی مانده از خیابان لاله زار قدیمی است و به دلیل قدمت و معماری قاجاری اش اهمیت ویژه ای پیدا کرده است. این خانه از روز های قبل انقلاب محل رفت و آمد مهمانان خارجی و نشست های سیاسی بوده است.

خانه مینایی خانه یکی از زنان غیر رسمی ناصرالدین شاه قاجار و مادر کامران میرزا نایب السلطنه سوم بوده است که امروزه تبدیل به موزه خیابان ولیعصر شده و هفت بخش دارد. خانه مینایی به سبک قاجاری ساخته شده است که دو حیاط دارد و ساختمان در وسط قرار گرفته است.

قدمت خانه موید علایی به دوره قاجار یعنی بیش از 130 سال پیش بر می گردد. این بنا محل زندگی دکتر سید حسین علایی، فرزند سید یحیی موید علایی بوده است که اکنون به عنوان بنیاد ایران شناسی از آن استفاده می شود.

خانه موزه صبا متعلق به ابوالحسن صبا از بزرگترین موسیقیدانان ایرانی است که به وضیت وی در سال ۱۳۵۳ تبدیل به خانه موزه شده تا محلی برای آموزش موسیقی به هنر دوستان باشد. این خانه موزه دارای پنج اتاق و یک زیر زمین است.