بهترین ایران

مسجد جامع ساری از مهمترین آثار تاریخی سده های اولیه دوران های تاریخی پس از اسلام و دوره قاجار می باشد که در بافت مرکزی شهر واقع شده است. امروزه مدیریت این مسجد بر عهده اداره کل اوقاف و امور خیریه استان مازندران است.

مسجد جامع تبریز را در کتب تاریخی با عنوان جامع کبیر نام برده اند و پیوسته در تمامی دوره ها مسجد جامع شهر بوده. عده ای تاریخ ساخت بنا را به دوران اولیه اسلام نسبت داده اند و محققان دیگری مسجد جامع تبریز را جزو بنا های دوره سلجوقیان می خوانند.

قدیمی ترین مسجد در ایران مسجد جامع بازار تهران است که بیش از هزار سال قدمت دارد. قدمت این مسجد به دوران آل بویه باز می گردد که در زمان صفویه و قاجار گسترش یافته و به شکل امروزی درآمده است.

مسجد جامع بابل در یکی از قدیمی ترین محله های این شهر قرار دارد و خود یکی از کهن ترین بناهای بابل می باشد که بر اساس تاریخ طبرستان، بنای اولیه آن در سال ۱۶۰ه.ق و به دست مازیار بن قارن ساخته شده است. این مسجد در دوران های مختلف از جمله دوران صفویه و قاجاریه بازسازی شده است.

مسجد جامع ابرکوه که از بناهای با ارزش ابرکوه به حساب می‌آید دارای دو قبله یا محراب اصلی است. از این رو به مسجد دو محرابی معروف است. بنای باقیمانده فعلی از دوره ایلخانیان است اما در دوره‌های تیموری و صفوی نیز گسترش یافته.

مسجد جامع آمل یکی از مساجد جامع قديمي ايراني است که مربوط به اواخر دوران صفوی بوده و بر اساس منابع ذکر شده از سال ۱۱۰۶ به دستور شاه سلطان حسین صفوی ساخته شده و خوشبختانه پس از زلزله و آتشسوزی رخ داده هنوز پابرجاست.

مسجد تبریزیان اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 10 خرداد سال 1382 با شماره 9111 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بر اساس منابع تاریخی بانی این اثر مشخص نیست و گمان می رود که دلیل نام تبریزیان که بر روی این مسجد گذاشته شده است محله تبریزیان باشد.

مسجد پیر حسین مربوط به دوره قاجار می باشد. این مسجد در تاریخ 11 بهمن سال 1378 با شماره 2572 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بر اساس منابع تاریخی محلی یزد این بنا توسط خواجه پیر حسین دامغانی ساخته شده است.

مسجد بیرون ابرکوه که دلیل نامگذاری آن واقع شدن در بیرون حصار دور شهر بوده است. این مسجد از نوع دو ایوانی شرقی و غربی است. باقیمانده های تنها مناره آن در قسمت شمالی است که امروزه برای دسترسی به پشت بام از آن استفاده می شود. طاق و قوس ها همگی مشابه نمونه های اوایل اسلام و دوران ساسانی است.

مسجد بیاق خان یزد اثر به جا مانده از اواخر دوران قاجار و اوایل دوران زندیه می باشد که از نظر موقعیت جغرافیایی در تقاطع بازار زرگری محله دروازه مهریز یزد قرار گرفته و در تاریخ 5 آذر سال 1379 توسط سازمان میراث فرهنگی ایران به عنوان یکی از آثار ملی ایرانی به ثبت شد.