بهترین ایران

مناره بلندقامت علی مناره ای است به طول 50 متر واقع در مسجد علی. این المان معماری در میان سال های 515 الی 525 قمری ساخته شد و به دوره سلجوقیان باز می گردد. در ابتدا مسجد سلطان سنجر در نزدیکی آن بود، اما پس از دوره های بعد، مسجد علی ساخته شد.

شهر بیشاپور با جاذبه های باستانی بسیار زیبایش کتیبه ای را در خود جای داده است که به تاریخ دقیق ساخت این سایت تاریخی اشاره می کند. کتیبه اَپَسای دبیر یا همان اَفَسای دبیر نام این سنگ نبشه است و نمایشگر نوشته هایی به 2 زبان پارتی و پهلوی است.

چشمه بش قارداش که در 7 کیلومتری بجنورد، استان خراسان شمالی واقع شده است در زبان ترکی خراسانی به معنی پنج برادر می باشد. این چشمه که فضای پارکی به همین نام قرار دارد در دی ماه سال 1380 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.

مساجد در اصفهان، یکی از مهمترین بناهای کهن و زیبای این شهر را تشکیل می دهند و مسجد ایلچی یکی از همین ساختمان های تاریخی به شمار می رود. این مسجد در زمان حکومت شاه سلیمان صفوی و به همت صاحب سلطان بیگم، دختر حکیم نظام الدین محمد بنا شده است.

مسجد علی قلی آقا بنایی است تاریخی به قدمت سلطنت حکومت صفوی. علی قلی آقا از خواجه سرایان در زمان سلطنت شاه سلطان حسین صفوی، به شمار می رود. این مرد نیکوکار و برادرش خسرو آقا، هر دو در زمان حیاتشان بناهایی ساختند.

حاجی میرزا خان، معروف به تاجر مصری، در سال 1061 قمری همزمان با پادشاهی شاه عباس دوم این مسجد را در فضایی با ابعاد 40 در 50 متر مربع بنا کرد. با نزدیک شدن به مسجد مصری به سردری زیبا با کاشی کاری های چشم نوازی رو به رو خواهید شد.

مسجد آقا نور یکی از مساجد قدیمی و دیدنی های ارزشمند شهر اصفهان است. ساخت این مسجد در زمان شاه عباس اول شروع شده و پس از مرگ او در نخستین سال سلطنت شاه صفی به پایان رسیده است.

مسجد حکیم از مساجد سبک چهار ایوانی دوره صفوی است و با نام مسجد جورجیر نیز شناخته می شود. حکیم محمد داوود، پزشک شاه عباس دوم در محل ویرانه های مسجد جامع دیلمی این مسجد را بنا کرد. بر اساس کتیبه های موجود در سردر و ایوان های مسجد به خط محمد رضا امامی هستند.

مسجد رحیم خان یکی از بناهای ارزشمند و جالب اصفهان است. ساخت این مسجد در سال 1290 قمری شروع شد و در سال 1304 قمری به اتمام رسید. مسجد رحیم خان به لحاظ سبک معماری و تزیینات شبیه به مسجد سید می باشد.

مسجد تبریزیان اثری به جا مانده از دوران قاجار می باشد که در تاریخ 10 خرداد سال 1382 با شماره 9111 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بر اساس منابع تاریخی بانی این اثر مشخص نیست و گمان می رود که دلیل نام تبریزیان که بر روی این مسجد گذاشته شده است محله تبریزیان باشد.