بهترین ایران

یکی از بناهای تاریخی شهر ساری آب انبار نو در نزدیکی خیابان 18 دی است که در زبان محلی به نام نوانبار نیز شناخته می شود. این آب انبار توسط خورشید خانم که از خاندان معروف کنی ها بوده در زمان قاجاریه ساخته شده است.

میدان امام خمینی یا میدان توپخانه سابق به دستور امیرکبیر صدر اعظم ناصرالدین شاه در زمینی مستطیل شکل با ابعاد 110 در 220 متر ساخته شد. ساخت این میدان بین سالهای 1246 تا 1256 به مدت ده سال به درازا کشید.

سردر باغ ملی با نمای منحصر به فرد خود، یکی از المان های مهم شهر تهران به شمار می رود. این دروازه چشم نواز تا پیش از ساخته شدن برج آزادی، نماد اصلی شهر تهران به شمار می روفت و بنایی است متعلق به دوره قاجاریه. در ابتدا سردر به منظور ورودی میدان مشق ساخته شد.

سلطان بخت آقا دختر کیخسرو اینجو، برادر شاه شیخ ابو اسحاق اینجو بود. شیخ ابو اسحاق شاهی هنرپرور بود و به دست آل مظفر کشته شد. سلطان بخت آقا تصمیم گرفت انتقام خون عمویش را بگیرد. او با سلطان محمود آل مظفر ازدواج کرد و به یکی از زنان مورد علاقه شاه تبدیل شد.

خیابان فردوسی تهران حد فاصل خیابان میدان خمینی و میدان فردوسی قرار دارد. البته این خیابان از امام خمینی به فردوسی یکطرفه است. بورس لوازم سفر و ماهیگیری و کافه ها، فروشگاههای چرم، عتیقه فروشی و صرافی است.

میدان انقلاب یکی از مراکز اصلی شهر تهران است که امکان دسترسی به تمام امکانات شهری را برای عموم فراهم کرده است. این میدان در تقاطع خیابان های انقلاب، کارگر و آزادی واقع شده است.

زیارتگاه مقدس خدیجه خاتون در واقع آرامگاه خواهر امامزاده جعفر (ع) و فرزند امام موسی بن جعفر (ع) می باشد، ایشان در دهه سوم قرن پنجم هجری شمسی وفات یافته است. گفته می شود بر اساس کتیبه های موجود در آن قدمت بنا به قرون 6 یا 8 هجری شمسی بر میگردد.

یکی از بناهای آرامگاهی دیدنی شیراز، آرامگاه ابوعبدالله ابن خفیف از عرفای قرن سوم و چهارم هجری است. ابن خفیف شیرازی را با نام هایی چون شیخ السلام، شیخ کبیر و شیخ المشایخ نیز می شناسند. ابن خفیف از عرفای صوفی مسلک و بنیان گذار فرقه خفیفیه بوده است.

گالری شیرین با مدیریت شیرین پرتوی دارای یک شعبه در خیابان کریم خان زند و یک شعبه در نیویورک می باشد که به نمایش آثار حجمی و مفهومی می پردازد. شعبه اول این نمایشگاه در سال 1384 در تهران افتتاح شد.

سقاخانه گذر قلی مربوط به دوران قاجاریه می باشد. تاریخچه سقاخانه ها بر می گردد به زمانی که بعضی برای رفع تشنگی عزاداران محرم و بعضی برای رفع تشنگی رهگذران به طور دائمی ساخته می شدند. معمولا سازندگان این سقاخانه ها افراد خیری بودند.